همین عمل باعث می شود که کودک از اجتماع دور و روابط به رایانه و شخصیت های مجازی بازی ها محدود شود. که نتیجه آن در روابط اجتماعی خود دچار مشکل می شود.

این پدیده که حاصل دانش بشری است تقریباً در همه شئون زندگی انسان راه یافته است، همچون دیگر ساخته های دست بشر دو رو دارد که یک روی آن استفاده صحیح در کارها و کمک به رشد و سعادت بشر و روی دیگر آن استفاده غلط است که معمولاً جز در موارد علمی و شغلی از آن استفاده می شود.

بازی های رایانه ای بیشتر از همه، کودکان و نوجوانان را شیفته خود می کند. پیشرفت کیفی این بازی ها به فاصله کوتاهی در ایران رواج یافته و بازار اسباب بازی و لوازم صوتی- تصویری را به تسخیر خود درآورده است.

این بازی ها تأثیر مستقیمی روی رفتار افراد دارد و فردی که استفاده کننده از این ابزار تفریحی، خود را به جای شخصیت داخل بازی می گذارد و بازی های رایانه ای کم کم خشونت را امری عادی و راه حلی آسان جلوه می دهد.

کارشناسان معتقدند خشونت‌گرایی، پرخاشگری، انزوا و گوشه‌گیری از اصلی‌ترین عوارض استفاده از بازی‌های رایانه‌ای مخرب به شمار می‌آیند و به گفته این آسیب‌شناسان اجتماعی، افت تحصیلی و انواع تیک‌های عصبی نیز به سراغ این کودکان خواهد آمد.

نقش این بازیها تا حدی در روند رشد جسمانی و روحی روانی کودکان انکارناپذیر است که کودک بسیاری از مهارت های فردی و اجتماعی مورد نیاز برای زندگی آینده خود را از طریق همین بازی هایی که به نظر بسیار بی اهمیت جلوه می کند می آموزد.

حال این سؤال پیش می آید کودکی که بیش از نیمی از روز را قهرمان بازی هاست، کی در نقش اصلی خود قرار می گیرد؟ کی در دوران کودکانه دور از خشونت خود قرار می گیرد؟

تلویزیون نیز یکی از مهم‌ترین ابزار تعلیم و تربیت کودک و نوجوان است و سنین کودکی و نوجوانی حساس‌ترین سنین تعلیم و تربیت محسوب می‌شوند. بدین ترتیب برنامه‌های تلویزیون چه خوب و چه بد در روح و روان کودک تاثیر می‌گذارد.

تلویزیون می تواند عامل مؤثری در رشد و تحول سیستم های ارزشی و شكل دهنده رفتار باشد؛

اگر چه بعضی از برنامه‌هایی تلویزیونی مفید و آموزنده هستند، اما برخی از برنامه‌ها برای کودک غیر مفید است و نیازی نیست که کودک آن برنامه‌ها را ببیند.

والدین باید استفاده از تلویزیون را برای کودکانشان را مدیریت کنند تا کودک وقت کمتری را به دیدن تلویزیون و استفاده از بازی های رایانه ای بگذارد. تلویزیون و رسانه نیز می تواند با ایجاد برنامه های مفید و آموزش بازی های دسته جمعی برای کودکان باعث شوند اقبال کودکان به دنیای بازی های رایانه ای کمتر شود و وقت خود را مفید صرف کنند.