آقای بان کی مون، دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را

به گزارش بولتن نیوز، "نفض حقوق بشر" کد واژه ای است که همواره غرب با همکاری سازمان ملل و شورای امنیت برای فرار از ماهیت جنگ طلبی خود و فشار بر ایران از آن استفاده می کند.

سوال اینجاست که اگر واقعا حقوق افراد ساکن در ملت ایران برای شما اهمیت دارد چرا در جنگ 8 ساله هیچ کس به فریاد ملت مظلوم ایران نرسید؟ ملتی که نه در مقام مهاجم و بلکه در جایگاه مدافع مجبور به تقدیم صدها هزار جوان پاک سرزمینش شد و میلیاردها خرابی حاصل از این یورش یک جانبه بر مردم و ملت ایران تحمیل شد، سازمان ملل آن روزها مشغول چه کاری بوده؟

یعنی در جنگ 8 ساله حقوق ملت ایران نقض نشد؟ جنگ هایی که از ابتدای انقلاب در اشکال نرم و اقتصادی به ملت ایران تحمیل شده آن هم از بابت آنکه ملت ایران حاضر به پذیرش حرف زور نیست و تنها و تنها خواهان دریافت حقوق اولیه خود است نوعی زیر پا گذاشتن حقوق بشر نیست!

در حالی هر روز ملت ایران متهم به نقض حقوق بشر می شود که ملت ایران 500 سال است به هیچ کشوری حمله نکرده و از هیچ جنگ و خونریزی در جهان حمایت نکرده است.

جالب است که سازمان ملل اول خواستار تقویت امنیت اعضای سازمان مجاهدین خلق شد .

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رادیو فرانسه، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، امروز با انتشار بیانیه‌ای خواستار تقویت امنیت اردوگاه "آزادی" در حومۀ شهر بغداد شد که در آن صدها تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق پناه گرفته‌اند.

در بیانیه‌اش، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل یادآوری کرده است که در حملۀ راکتی نهم فوریه گذشته علیه این اردوگاه، ٧ تن کشته و ده‌ها نفر دیگر زخمی شدند.

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، در گزارشش تأکید کرده است که ساکنان اردوگاه "آزادی" در بغداد از حق حمایت و پشتیبانی جامعۀ بین‌المللی برخوردارند.

کمیساریای پناهندگان سازمان ملل، سپس از همۀ کشورها خواسته است که با افزایش تلاش‌هایشان برای نجات جان اعضای سازمان مجاهدین خلق در عراق اقدام کنند.

بر هیچ کس پوشیده نیست که سازمان مجاهدین خلق خود بزرگترین جنایت ها را در مورد حقوق انسان ها انجام داده، رسوایی های جنسی این سازمان پلید لرزه بر اندام هر انسان آزاده ای در جهان می اندازد.

سازمان ملل چگونه ماهیت چنین سازمان تروریستی را به رسمیت شناخته و خواستار تامین امنیت آن می شود.

اما سازمان ملل در اقدامی عجیب تر گزارش هایی از نقض حقوق بشر در ایران داده و از آنها ابراز نگرانی می کند.

در این دو گزارش، بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل و احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در مورد ایران، نسبت به تشدید نقض حقوق بشر در این کشور ابراز نگرانی کرده اند.

در گزارش جداگانه‌اش احمد شهید اعلام کرده که جمهوری اسلامی ایران ناتوان از تحقیق در مورد نقض گستردۀ حقوق بشر در این کشور است؛ او خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط فعالان سیاسی و حقوق بشر و روزنامه نگاران در ایران شده است.

به گفتۀ احمد شهید، مهدی کروبی و میرحسین موسوی دو نامزد معترض دهمین انتخابات ریاست جمهوری، از جمله صدها زندانی سیاسی در ایران هستند که به دلیل بیان عقایدشان در حصر قرار گرفته اند.

سازمان ملل با استناد به کدام مدارک ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کند؟ آیا حصر خانگی که سبک ترین نوع مجازات برای سران فتنه است خود نشانه رافت جمهوری اسلامی ایران نیست؟

تصور کنیم در یکی از همین کشورهای غربی مدعی آزادی کسی حرکت براندازانه انجام دهد، قابل پیش بینی خواهد بود که رفتار حذفی در انتظار چنین افرادی خواهد بود.

ارتباط با بیگانگان نه تنها در ایران که در تمام کشورها جزو جرایم سنگین و غیر قابل گذشت بوده و باید مجرم به گونه ای مجازات شود که درس عبرتی برای دیگران باشد که خود را وسیله ای برای اهداف دشمنان خارجی می کنند.

اما ملت ایران که از آموزهای دینی در اداره کشور خود بهره می برد به بازگشت و توبه اعتقاد داشته و هر کسی را که به آغوش ملت برگشته و از کرده خود ابراز ندامت کند را با کمال میل می پذیرد.

رفتار دوگانه غرب و سازمان های بین المللی در قبال ایران که البته چیز جدیدی هم نیست مهر تائیدی بر بی صداقتی غرب در قبال ایران و مظلومیت ایران خواهد بود.

آقای بانکی مون شما از یک طرف بیانیه می دهید تا از حقوق یک گرهک تروریستی در جهان که بیشمار جنایت علیه شهروندان جمهوری اسلامی ایران انجام داده حمایت شود و امنیت آنها تامین شود و از سوی دیگر بیانیه می دهید و ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کنید! قسم حضرت عباس شما را باور کنیم با دم خروس را.