ارتشی که سربازان خود را تدریجاً می‎‎کشد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، اندیشکده «شورای امنیت آمریکا» در خصوص رسیدگی به امور سربازان بازنشسته آمریکایی نوشت: روند این رسیدگی بسیار زمان‌بر است. به ‌طور میانگین روزی 22 تن از این بازنشستگان اقدام به خودکشی می‌کنند که بسیاری از آن‌ها منتظر دریافت جوابی از وزارت امور سربازان بازنشسته هستند. طرفداران این سربازان بازنشسته معتقدند که اولویت‌بندی نادرست باعث تأخیر در رسیدگی به پرونده این افراد می‌شود.

* از دولت به خاطر رفتاری که با سربازان بازنشسته دارد بسیار عصبانی هستم

«جیم لندی» در میدان نبرد کشته نشد، اما به ‌نظر می‌رسد 26 سال خدمت وی در ارتش باعث مرگ تدریجی او شده باشد. «لندی» 64 ساله، در عید شکرگزاری گذشته بر اثر سرطان مری جان سپرد، یعنی چهار سال پس از این‌که ادعایی مبنی بر اخذ هزینه‌های معلولیت مربوط به دوران خدمت را به «وزارت امور سربازان بازنشسته» ارائه کرده بود.

ناوبان یکم بازنشسته نیروی دریایی سالیان سال در ایستگاه دریایی «مک‌موردو» واقع در قطب جنوب خدمت کرده بود، یعنی پیش از آن‌که نیروگاه هسته‌ای آن منطقه به دلیل نشت پرتو رادیواکتیو در سال 1973 تعطیل شود.

وزارت امور سربازان بازنشسته (VA) به ارتباط میان سرطان مری و قرار گرفتن در معرض پرتو رادیو اکتیو اذعان کرد؛ لیکن تحقیقات در مورد «مک‌موردو» هم‎چنان در جریان است تا تعیین شود که آیا نشت راکتور حقیقتاً دلیل میزان بالای موارد سرطان در میان سربازان بازنشسته‌ای است که در آن‌جا خدمت ‌کردند؟

هنگامی که لندی مرد هنوز ادعای وی ثابت نشده‌ بود. همسر لندی به نام «پام» که پس از مرگ وی هم‎چنان پرونده ادعای او را باز نگه داشته بود اظهار داشت: «خوشحالم که او دیگر رنج نمی‌برد، اما از دولت به خاطر رفتاری که با سربازان بازنشسته دارد بسیار عصبانی هستم.»

وی گفت: «وقتی که این جوانان بیچاره را می‌بینیم که از عراق و افغانستان برمی‌گردند در حالی‌که اعضای بدنشان را از دست داده‌اند،‌ از خود می‌پرسیم چقدر طول می‌کشد تا اینان پیش از آن‌که دیر شود به حق خود برسند؟»

* بی‎‎‎توجهی دولت در رسیدگی به سربازان

هزاران نفر از ارتشیانی که ادعای بیماری‌شان درگیر کاغذ بازی‌های اداری شده بود و سال‌ها طول کشید تا سرانجام نیروگاه تعطیل شود، پس از مدتی مردند. طبق گزارش ماه دسامبر مرکز گزارش‌های پژوهشی، حدود 19500 تن از آنان سال گذشته، درگذشتند در حالی‌که منتظر اتخاذ تصمیم دولت بودند.

به‌ طور میانگین روزی 22 تن از این بازنشستگان اقدام به خودکشی می‌کنند، که بسیاری از آن‌ها منتظر دریافت جوابی از وزارت امور سربازان بازنشسته هستند. اولویت‌بندی نادرست باعث تأخیر در رسیدگی به آن‎ها می‌شود. جلساتی که به بررسی سهمیه رسیدگی به سربازان می‌پردازند خیلی زود تبدیل شدند به بررسی عملکرد مثبت، ترفیع و تخصیص پاداش به ایشان.

* بررسی و تجدیدنظر در پرونده‌های سربازان، «چرخ همستری» که آمریکا در آن گرفتار آمده است!

این امر هم‎چنین منجر به اشتباهاتی شد که جبرانشان سال‌ها طول می‌کشد. تصمیم‌گیری برای رتبه‌بندی سربازان در بین 57 دفتر منطقه‌ای پراکنده در سراسر کشور انجام شد، روندی که به‌ طور متوسط نه ماه به طول می‌انجامد.

سربازان بازنشسته‌ای که با تصمیم اولیه مخالف هستند می‌توانند آن را در هیأت‌ مدیره تجدید نظر سربازان، و سپس در یک دادگاه تجدید نظر فدرال ویژه برای رسیدگی به ادعاهای جانبازان، به چالش بکشند.

طبق گزارش‌های خود این آژانس، زمان متوسط میان طرح ادعای اولیه و سپس تصمیم‌گیری هیأت تجدید نظر چیزی حدود چهار سال است. اما در 44 درصد موارد، این هیأت با خطا یا اطلاعات ناقصی از سوی دفاتر منطقه‌ای مواجه می‌شود و آن پرونده را برای تحقیقات بیشتر به منطقه مربوطه برگشت می‌زند. وقتی چنین شرایطی پیش می‌آید، 14 ماه دیگر نیز طول می‌کشد تا آن پرونده حل ‌و فصل شود، حالا یا در دفتر منطقه‌ای یا از طریق تصمیمی جدید از سوی هیأت تجدید نظر.

هنگامی که تصمیم نهایی اتخاذ می‌شود، این هیأت به احتمال زیاد طرف سرباز را می‌گیرد تا آژانس. «ژوزف وایولنت»،‌ مدیر ملی قانون‎گذاری در سازمان «جانبازان معلول آمریکایی» (DAV) می‌گوید این‌ که سازمان‌های حمایتی سربازان را در آماده‌کردن ادعاهایشان یاری می‌کنند را می‌توان به «چرخ همستر» تشبیه کرد.

وی که یکی از سربازان جنگ ویتنام است و مدت پنج سال در هیأت تجدید نظر وزارت امور سربازان بازنشسته به‌عنوان وکیل کارکنان خدمت کرده‌ است چنین می‌گوید: «هنگامی که تصمیم اشتباهی ارائه شود، رفع آن اشتباه برای آن فرد سخت‌تر می‌شود. این‌جاست که چرخ همستر معنا می‌یابد!»

* دست‌کاری در پرونده‌ها، نتیجه اعمال فشار برای رسیدن به استانداردهای بازدهی

بازرس کل آژانس به کرّات با مواردی برخورد داشته‌ است که در آن‌ها، به علت  فشاری که به ارزیاب‌ها وارد می‌آمده تا پرونده را به جلو برانند، ایشان نیز ارقام را سرهم‌بندی و دست‌کاری کرده یا خطاها را تصحیح نکرده باقی گذاشته‌اند. طبق شهادت کنگره در ‌ژوئن گذشته، محققین چنین اظهار داشتند که حل ‌و فصل پرونده‌های قدیمی به این دلیل در اولویت قرار ندارد که «برای رسیدن به استانداردهای بازدهی همواره اعمال فشار در میان است».

در سال 2009،‌ مقامات سازمان «بازرسین ارشد»، IG، چنین گزارش کردند که مدیران منطقه‌ای در نیویورک ارزیاب‌ها را وا داشته‌اند که به‌ عمد در تاریخ اشتباه وارد عمل شوند تا وقتی ادعاها مطرح می‌گردد چنین به نظر برسد که روند رسیدگی به آن‌ها سریع‌تر انجام شده‌ است. چیزی حدود 56 درصد ادعاها دارای تاریخ‌های رسیدگی اشتباه هستند، کاری که سال‌هاست در حال انجام است.

یکی از تحقیقات سازمان بازرسین ارشد (IG) نشان می‌دهد که دست‌کم دو دفتر منطقه‌ای پرونده‌های جدیدتر و ساده‌تر را با موارد قدیمی‌تر و پیچیده‌تر جابجا می‌کرده‌اند تا به‌ نظر برسد زودتر به آن‌ها رسیدگی شده‌ است.

«پاول سالیوان» اظهار می‌دارد که این تاکتیک در آژانس بسیار رایج است. وی یکی از مقامات پیشین وزارت امور سربازان بازنشسته است که در برابر کمیته‌های مختلف کنگره در خصوص این کارهای ناتمام شهادت داده ‌است. او اکنون یکی از اعضای هیأت مدیره سازمان «احساس مشترک سربازان» می‌باشد.

* آخرین پرونده‌هایی که بدان پرداخته می‌شود، قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین موارد هستند

از این ‌رو، در حالی‌که گفته می‌شود میانگین انتظار برای اخذ تصمیم ارزیابی چیزی حدود نه ماه است،‌ در واقع حجم زیادی از پرونده‌های ساده را شامل می‌شود. برای مواردی که شرایط پیچیده‌تری دارند، این انتظار خیلی بیش از این‌ها است.

سالیوان، که هم‎چنین به عنوان مدیر امدادرسانی به سربازان بازنشسته در شرکت حقوقی «برگمن و مور» (که مربوط به سربازان بازنشسته دارای ادعای وزارت امور سربازان بازنشسته می‌باشد) خدمت می‌کند، مدعی شده است که وزارت امور سربازان بازنشسته اغلب پرونده‌های ساده را حل ‌و فصل کرده است و اکنون با موارد دشوارتر دست ‌و پنجه نرم می‌کند.

طبق داده‌های اخیر منتشرشده توسط وزارت امور سربازان بازنشسته، اکنون چیزی حدود 273 روز طول می‌کشد تا یک دفتر منطقه‌ای در خصوص ادعایی تصمیم‌گیری کند. سال گذشته این میزان برابر با 227 روز بود. سالیوان افزود: «این دفاتر ابتدا خود را در پردازش سیلی از ادعاهای آسان غرق می‌کنند و سپس روزی را برای رسیدگی به آن‌ها تعیین می‌نمایند. به این ‌ترتیب آخرین ادعاهایی که بدان پرداخته می‌شود، قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین موارد هستند».

* مدیران اداری برای تأخیر در پرونده‌های تجدیدنظر مؤاخذه نمی‌شوند

طبق گزارش سازمان بازرسین ارشد (IG) که در ماه می منتشر شد، رفع اشتباهات در پرونده‌های تجدیدنظر چندان در اولویت وزارت امور سربازان بازنشسته قرار ندارد. این سازمان دریافت که مدیران اداری بر این اساس که چه تعداد ادعای اولیه را بررسی کرده‌اند، مورد قضاوت قرار می‌گیرند و برای تأخیر در پرونده‌های تجدیدنظر مؤاخذه نمی‌شوند.

در نتیجه، بنابرگزارش فوق‌، مقامات وزارت امور سربازان بازنشسته که باید به همه پرونده‌ها رسیدگی نمایند، اکنون اجازه یافته‌اند که به ادعاهای جدید رسیدگی نمایند تا به بازدهی مورد نیاز خود برسند. وایولنت اظهار داشت: «نیاز است بر تصمیم‌گیری برای ادعاهایی که برای بار اول مطرح می‌شوند تأکید بیشتری نمود».

وی افزود: «چنان‌چه در 125 روز پرونده‌ای را با اشتباه به انجام رسانیم، به هدف خود مبنی بر تصمیم‌گیری برای آن دست یافته‌ایم، اما به روند پیشروی آن، سه سال دیگر برای بررسی در هیأت تجدیدنظر و دو سال نیز برای تشکیل دادگاه اضافه کرده‌ایم. در این صورت چه به‌دست آورده‌ایم؟ هیچ!»