بهم زدن سخنرانی چیزی دست کم از ریختن به کف خیابان ندارد

به گزارش بولتن نیوز، از آنجایی که درد کشیده، کاری نمی‌کند که بر دردش افزوده شود، مردم زخم دیده‌ی ما از دعواهای سیاسی، هرگز به شدت آنها دامن نمی‌زنند.

1. بهم خوردن یا بهتر بگوییم، بهم زدن سخنرانی‌ها: بهم زدن سخنرانی حجت‌السلام سیدحسن خمینی در خرداد 89 به مناسبت رحلت امام خمینی (ره) در حرم امام. بهم زدن اجرای مراسم شب قدر در حرم رضوی در تابستان سال 90 که قرار بود توسط حجت‌السلام علی‌اکبر ناطق نوری برگزار شود. و چندین مثال دیگر، تا بیست و دوی بهمن امسال که بهم زدن سخنرانی علی لاریجانی به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی در قم.

2. اگر نگاهی به سخنان رهبر انقلاب در خصوص فتنه‌ی 88 بیندازیم، متوجه می‌شویم که علت اصلی مخالفت ایشان با تظاهرات و نارضایتی‌های معترضان به نتایج انتخابات این بود که آنها بجای پیگیری مطالبات‌شان از طریق مجراهای رسمی و قانونی، به کف خیابان‌ها ریخته و اعتراضات‌شان را از راه‌های غیرقانونی دنبال می‌کردند. به عبارت دیگر، گذشته از اینکه «محتوا»ی آن مطالبات غیر واقعی بوده، «شکل» اعلام نظر و اعتراض نیز اشتباه بود. بنابراین هم محتوای مطالبات مهم است هم شکل پیگیری آن.

با مقایسه‌ی شکل عمل فتنه‌گران به خیابان ریخته با کسانی که دست به برهم زدن سخنرانی‌های رسمی شخصیت‌های کشوری می‌زنند، به این نتیجه می‌رسیم همانقدر که شکل اعلام اعتراض‌های سال 88 غیرقانونی و برخلاف منافع ملی بود، این دست از بی‌نظمی‌ و اختلال‌ها نیز غیرقانونی و برخلاف مصلحت کشور است و دست کمی از عمل فتنه‌گران ندارد، گو اینکه این اعمال، خود نیز نوعی فتنه است.

3. بگذریم از اینکه چه کسی یا چه کسانی پشت سر این ناهنجاری‌ها و بهم زدن سخنرانی مقامات و شخصیت‌های کشوری هستند. مهم این است که هم لیدرهای چنین جریاناتی و هم آن عده که در دام این بازی افتاده‌اند، هیچ بویی از تبعیت از رهبری نبرده‌اند. در شرایطی که رهبر انقلاب صریحاً اعلام کرده‌اند که "بکارگیری احساسات مردم در جهت اختلاف، قطعاً خیانت به کشور است" ایجاد چنین فضاهایی، مصداق این کلام رهبری بوده و خیانتی آگاهانه یا ناآگاهانه به کشور است.

4. آنهایی که به چنین اغتشاشاتی ورود می‌کنند، از مردم نیستند. زیرا در کلام رهبر انقلاب، مردم ایران اسلامی همواره یا پابه‌پای مسئولان و یا جلوتر از ایشان بودند. حال، در این شرایط چگونه ممکن است که مردم ما، بسان برخی از مسئولین که اخلاق را در نظر نگرفته و دامنه‌ی اختلافات‌شان را به وسط جامعه کشانده‌اند، وضعیت خطیر کشور را درک نکرده و بر اختلافات سیاسی مسئولین بیافزایند؟

پس این مردم ما نیستند که فریب خورده و چنین مسائلی را بوجود می‌آورند. مردم ما به خوبی می‌دانند و این قضیه را لمس کرده‌اند که کوچک‌ترین دعوای سیاسی و وحدت‌شکنی در اوضاع امروز ایران اسلامی، آتشی به پا می‌کند که دودش در وحله‌ی اول به چشم خودشان می‌رود. از آنجایی که درد کشیده، کاری نمی‌کند که بر دردش افزوده شود، مردم زخم دیده‌ی ما از دعواهای سیاسی، هرگز به شدت آنها دامن نمی‌زنند.

5. در فتنه‌ی 88، آرام آرام چهره‌ی واقعی فتنه‌گران معلوم شد و کارشان به جای باریک رسید. هشت ماهی طول کشید که از اعتراض به نتیجه‌ی انتخابات، به توهین به مقدسات اسلام رسیدند. و حال یک سوال: آیا این حرکت تدریجی دامن‌گیر برهم زنندگان سخنرانی‌ها نیز خواهد شد؟ که اگر بشود، چه بد فرجامی در انتظار آنها خواهد بود؟

در فتنه‌ی 88، این مردم حزب‌الله بودند که به عرصه ورود کرده و با رقم زدن حماسه‌ی نهم دی ماه، بساط فتنه‌گران را برچیدند. به نظر می‌رسد بساط این عده‌ی محدود که چنین بی‌نظمی‌هایی را بوجود می‌آورند نیز باید به دست همین مردم حزب‌الله برچیده شود.

تنها کمی، بصیرت، شجاعت و جسارت لازم است تا یکبار دیگر شاهد این باشیم که در جمهوری اسلامی، مشکلی دیگر توسط خود مردم برطرف می‌شود. البته خیلی بهتر است که برهم زنندگان نظم اجتماعات، این قضیه را درک کرده و تا توسط مردم حذف نشده‌اند، به دامن جامعه و قوانین آن بازگردند.