اعتراض پوران درخشنده به نحوه اعلام نتایج آرای مردمی

درخشنده در ابتدای این جلسه خاطرنشان ساخت: ممنونم بابت استقبالی که از فیلم شده است. مردم با پر کردن سالن های سینما به ما دلگرمی دادند. این فیلم نتیجه 3 سال کار و تلاش و دوندگی است. سال 80 آقایی از کردستان، یک دفترچه 50 برگ حاوی سرگذشت خود برایم فرستاد که من را به شدت ناراحت کرد. احساس کردم نمی توانم این فیلم را بسازم و کار را کنار گذاشتم. سال 86 دختر خانمی من را پیدا کرد و با نگرانی و دلهره گفت من دوستی دارم که می خواهد امشب خودکشی کند و باید اول شما را ببیند. گرفتار جشنواره آن سال و روند کارها بودم . شماره را گرفتم و نتوانستم زنگ بزنم. روز بعد او به دفتر من آمد و شروع به صحبت کرد و با گریه سرگذشت خودش را تعریف کرد و گفت خود من بودم که باید با شما حرف می زدم. من گفتم چطور می توانم چنین موضوعی را کار کنم؟ با این حال وقتی تصمیمم برای ساخت این فیلم جدی شد و  شروع کردم به تست گرفتن از 700 نفر بازیگر و غیر بازیگر، اتفاقاتی رخ داد که من احساس کردم به قیمت فروش تمام زندگی ام هم که شده باید این فیلم را بسازم، چون موضوع خودم را رها نمی کرد و روانم را به هم ریخته بود. برای اخذ پروانه اقدام کردم که ماه ها طول کشید. برای تامین سرمایه ها هم مدت ها منتظر فارابی بودم. بعد از گرفتن پول باید از ارگان ها و نهادهای مختلف دیگر هم باید مجوز می گرفتیم و همه آنها درخواست خواندن فیلمنامه را داشتند و بعد هم اصلاحیه هایی را روا می داشتند! به هر شکل این فیلم ساخته شد تا یک موضوع بین المللی و نه فقط داخلی مطرح شود. ما سعی کردیم از کنار خطوط قرمز آرام عبور کنیم تا مردم بتوانند فیلم را تماشا و با آن ارتباط برقرار کنند. من فیلم را در تمام سالن های شهر و در کنار مردم دیدم تا بازخوردها را ببینم. گاهی مردم ایستاده به تماشا می ایستادند و گاهی سانس فوق العاده هم داشتیم.

وی در ادامه  با اشاره به کیفیت مالی تولید ، بیان کرد: این فیلم یک موضوع ملتهب دارد و من باید از بازیگران چهره استفاده می کردم. کسانی که مردم آنها را دوست داشته باشند و بتوانند با آنها ارتباط بگیرند. در مجموع حدود 800 میلیون صرف تولید این اثر شد.

مریلا زارعی ضمن عذرخواهی از اصحاب رسانه که در شرایط نامناسب و شلوغی بیش از حد، فیلم را دیدند گفت: تقصیر ما نیست که فیلم مان را در آخرین نوبت گذاشته اند! تمام دلایلی که ما بازیگران برای پذیرش نقش مان داشتیم در صحبت های خانم درخشنده مستتر بود، ضمن اینکه من به شخصه دارای دغدغه های اجتماعی هستم. این دغدغه مندی سوای مباحث حرفه ای و بازیگری من است. خوشحالم از اینکه در کنار کسانی بودم که با جان و دل برای کار مایه گذاشتند و به خصوص تلاش های خانم درخشنده شایسته تقدیر است. ایشان دغدغه ها و نگرانی هایی دارند که من کمتر در بین فیلمسازان دیگر مشاهده کرده ام.

طناز طباطبایی نیز با گلایه از ایستاده تماشا کردن فیلم توضیح داد: ظهر امروز فیلم را در سینما فرهنگ تماشا کردم. استقبال مردم و چهره های بهت زده آنها باعث خوشحالی من شد. امیدوارم برای فیلم اتفاقات خوبی بیفتد، هرچند خبرها حاکی از چیزی غیر از آن است. من تا به حال هر چه جایزه گرفتم از مردم و منتقدان بوده است. آرزوهای خوبی برای فیلم دارم و امیدوارم سه برابر پولی که خانم درخشنده صرف کرده است، برگردد.

امیر آقایی دیگر بازیگر این فیلم ضمن سلام و خسته نباشید به همکاران سابق مطبوعاتی اش  گفت: نقشم با وجود کوتاه بودن، برای من جذابیت های خودش را داشت. به نظر من داشتن سیمرغ به تنهایی فضیلت نیست .

وی از حضار خواست تا طناز طباطبایی را به خاطر نقش آفرینی او تشویق کنند.

طباطبایی نیز ضمن ابراز تشکر اضافه کرد: تا چند روز پیش ما برای آراء مردمی صدرنشین بودیم، اما اخیرا اتفاقاتی افتاده است که چندان خوشایند نیست.

طباطبایی تکمیل صحبت های خود را به دقایق آینده و خانم درخشنده، موکول کرد.

نیما صفایی، بازیگر نقش نامزد شیرین نیز گفت:  من علاوه بر اینکه دغدغه جامعه را نیز دارم، بیشتر از همه با این نقش عاشقی کردم. یک عاشق 27-28 ساله که شاید نمونه های بیرونی فراوانی داشته باشد. من حدود دو ماه مداوم در دفتر خانم درخشنده رفت و آمد داشتم و ایشان نظر مرا برای انتخاب بازیگر مقابلم جویا می شد. به او می گفتم چرا از من می پرسید؟ شما که من را رد کردید! ایشان اما باز هم من را به دفتر دعوت می کرد. تا اینکه یک روز وقتی می خواستم کسی را برای نقش امیرعلی معرفی کنم، ایشان به من خبر داد که من را انتخاب کرده است. من از خانم درخشنده بابت اعتمادشان و از آقای شهاب حسینی بابت همراهی شان ممنونم.

درخشنده درباره همین موضوع تصریح کرد: اتفاقا قرار نبود برای نقش امیرعلی نابازیگر بگذارم . می خواستم نقش شیرین باشد که یک چهره جدید را معرفی می کند و اتفاقا برای ایفای نقش نامزد دختر قصه، کسانی مثل میلاد کی مرام، حمید گودرزی و ... را در نظر داشتم. به هر حال آقای صفایی انتخاب شد و تلاش خود را برای بهتر شدن نقش داشت.

هایده صفی یاری نیز گفت:  مثل بیشتر سینماگران برای اولین بار فیلم را در سینماهای مردمی جشنواره ها می بینم و مشاهده ری اکشن مردم برایمان اهمیت زیادی دارد. من خیلی راغب بودم با کارگردان خانم کار کنم و پیش از آن فقط یک بار چنین تجربه ای نصیبم شده بود. موضوع فیلم را خیلی دوست داشتم. امیدوارم با تماشای این فیلم مردم درباره خطوط قرمز زندگی هم فکر کنند. همه گروه به خوبی از عهده وظیفه خود بر آمدند و به خصوص بابک حمیدیان به خوبی نقش خود را ایفا کرد و همچنین شهاب حسینی به قدری در نقش فرو رفته بود که من را به تحسین وا می داشت.

کارن همایونفر در این جلسه با اشاره به شلوغی بیش از حد سالن و اینکه کسانی فیلم را با وضعیت نامناسبی تماشا کردند، گفت: در این اوضاع ما همیشه بحث، بحث صندلی بوده است! خوشحالم از اینکه با این تیم حرفه ای کار کردم. هر روز که به کارنامه بیست ساله سینمایی ام فکر می کنم، احساس می کنم به خداحافظی نزدیک هستم. معتقدم در شرایط امروز سینما یا باید به کل کنار رفت و یا یک استراحت طولانی داشت. خیلی از فیلم هایی که آهنگسازی کردم بیرون از جشنواره ها باقی ماندند، هر چند که این ناراحتی بعدها با جوایز دیگر از دل ما بیرون می رفت. امیدوارم این توقیف ها و شرایط هولناک سینما تمام شود. وی در مورد شباهتی که بین کارهای اخیر او احساس می شود، توضیح داد: موسیقی های من به هر حال امضای من را دارا هستند.

در قسمتی از جلسه، پوران درخشنده بازیگران دختر خردسال فیلم خود را پشت میز فرا خواند و در مورد آنها توضیح داد: من یک دوره سخت را برای تفهیم این تقش خاص به بچه ها طی کردم. شرایط به گونه ای بود که بچه ها باید از لحاظ روحی و روانی آسیب نبینند و ضمن آن با نقش هم به خوبی ارتباط برقرار کنند.

سارا بهارلو و غزل ذوالفقاری، بازیگران خردسال فیلم هر کدام با بیان جملاتی خودشان را معرفی کردند: برای من یک افتخار بزرگ است که در فیلم خانم درخشنده بازی کردم ... من خیلی دعا کردم که در این فیلم بازی کنم و خیلی کارم را دوست داشتم.

درخشنده همچنین افزود: یکی از بازی های فوق العاده بابک حمیدیان را در این فیلم دیدیم و او یکی از پشتوانه های خوب این فیلم بود.

وی همچنین با تشکر از مهین نویدی گفت:خانم نویدی با عشق تمام شخصیت ها را طراحی کرد. به نوعی که گریم هیچ کدام از آنها دیده نمی شود.

کارگردان «هیس دخترها فریاد نمی زنند» با تشکر از محمدرضا دلپاک بیان داشت:

محمدرضا دلپاک ، با طراحی صدا به بازی ها و فیلم جان داد.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا جنبه تذکر دادن به مخاطب بر درام پردازی غلبه نکرده است؛ جواب داد: نه. چون معضل به قدری مهم و عمیق است که این شکل از پرداخت به مخاطب اصلی کمک می کند تا توجه لازم را مبذول بدارد.ضرورت یک هشدار اجتماعی مهم ترین انگیزه ساخت این فیلم بود و امیدوارم ادامه این فیلم در خانواده ها شکل بگیرد و در جامعه مورد چالش قرار بگیرد و نخبگان به آن بپردازند. پنهان کاری در مورد این مسئله جایز نیست.

آیا در زمان اکران عمومی فیلم باید محدودیت سنی ایجاد کرد؟ این سوالی بود که از درخشنده پرسیده شد و او پاسخ داد: در درجه اول خانواده است که باید فیلم را ببیند و فضای گفت و گو را در فیلم ایجاد کند. انگشت اتهام را نباید به سمت این بچه ها دراز کرد و این فیلم به جهت آگاهی بخشی ساخته شده است. البته بهتر است بچه های زیر 10 سال کار را تماشا نکنند، هرچند آگاه شدن در هر سنی خوب است. بچه خوب است بداند هر آدمی نباید به او نزدیک شود .

وی در مورد علت طولانی شدن فیلم توضیح داد: این موضوع به هر حال ملتهب است و بحث چندانی در مورد آن صورت نگرفته است. اگر سه سال کار طول کشید، این موضوع به خاطر حجم سنگین مطالعات و تحقیقات من بود و من در میان عده ای زیادی از دختران و پسران، تحقیقات میدانی انجام دادم.

درخشنده گلایه ای را نیز اینچنین مطرح کرد: کسی را متهم نمی کنم، اما سوال من این است چرا چند روز آراء مردمی اصلا خوانده نشد و ما یک مدت بالاترین رای ها را داشتیم و بعد از آن سالن های ما پر تر شد و کار به سانس فوق العاده هم کشید. نمایش فوق العاده آراء مردمی ندارد، اما مخاطبی که ساعت ها توی صف ایستاده است تا فیلم را تماشا کند، حتما رای منفی نمی اندازد

مریلازارعی در همین رابطه اضافه کرد: فکر می کنم در مورد این یک فیلم خاص با توجه به موضوع آن و احساس تعلقی که به خانواده ها کرده است، باید این را در نظر داشته باشیم که «هیس ، دخترها فریاد نمی زنند» فرا تر از آرای شمارش شده یا شمارش نشده، کاندید شدن ها و سیمرغ بردن ها ارزش دارد و بهتر است در باب این موضوع صحبت نکنیم، چون فیلم با معیارهای مادی ارزش گذاری نمی شود و این گله گذاری ها شاید باعث شود فیلم مان حیف شود.

پوران درخشنده در توضیح اینکه چرا ریتم فیلم در 10 دقیقه پایانی به شکل محسوس تند می شود، گفت: این لازمه درام بود و من به آن نیاز داشتم .وی همین طور درباره صحنه های مکرر دادگاه بیان داشت: این سکانس ها به اندازه ای بود که باید باشد و به قدری که باید اطلاعات را منتقل می کرد.

از درخشنده در مورد پایان بندی فیلم سوال شد و او پاسخ داد: این پایانی بود که خودم انتخاب کردم و هیچ تغییری هم نداشت. تمام حرف فیلم آینده است و پلان مدرسه ابتدایی دخترانه این طور توجیه می شود.

وی در پاسخ به سوالی در مورد جمشید هاشم پور، بازی او را تکراری ندانست و افزود: او کسی بود غیر از یک افسر آگاهی که دارد به وظیفه اش عمل می کند. انگار از دل مردم آمده بود. دفاع از ناموسی مربوط به همه جامعه

درخشنده همچنین درباره نقش مراد توضیح داد: ما مشکلات زیادی در مورد نقش بابک حمیدیان داشتیم. خیلی ها نمی آمدند بازی کنند. آقای حمیدیان چون یک هنرمند به تمام معناست پذیرفت. او یک هنرمند به تمام معناست و من او را با خاطر بازی هایی که بازی نمی کند، دوست دارم. با عشق پذیرفت و چقدر هم خوب در آمد.

همچنین مریلا زارعی درباره نقش خودش تشریح کرد: باید بگویم من اولین کسی بودم که به پروژه وارد شدم و در زمان پیش تولید به اتفاق خانم درخشنده، در دادگاه های مختلفی حضور داشتم. تجربه قدیمی تر من در رابطه با دادگاه و دیدن وکلا و متهمان باعث شده من یک اشراف تقریبی به نقش داشته باشم. من به عنوان بازیگر این نقش، جزئیاتی را برای نقش طراحی کرده بودم که در تدوین حذف شده است. من در فیلم برای پذیرش این وکالت دچار اکراه بودم و شاید پس زمینه این نقش اینطور باشد که یکی از نزدیکان او و یا حتی خودش در کودکی با چنین مشکلاتی مواجه بوده است. به همین دلیل حس نزدیکی بیشتری با این پرونده احساس کرده است. به هر حال ما بازیگریم و در اختیار کارگردان و این نوع بازی خواسته خانم درخشنده بود.

درخشنده نیز در تکمیل صحبت های او افزود: ما نزدیک به 2 ماه در جلسات مختلف دادگاه حضور داشتیم و عشقی که مریلا زارعی برای کار به خرج داد برای من بسیار ارزشمند است. همین طور طناز طباطبایی هم با ورود خود به پروژه عشق ارزشمندی را به گروه آورد.

طنازطباطبایی درباره اینکه چرا همیشه چنین نقش های تلخی را می پذیرد، گفت: یا من مشکلی دارم یا اینکه کارهایی که قبول می کنم چنین ویژگی هایی دارند! من در «مرهم» هم فضای مشابه این نقش را تجربه کردم، اما نه به این شدت. زمانی که فیلمنامه خانم درخشنده را می خواندم، به شدت دچار بحران شده بودم و احساس می کردم از پس نقش بر نمی آیم. نه به لحاظ اکتینگ بازیگری، بلکه از نظر روحی. کاراکتر شیرین نعیمی ابعاد زیادی داشت که من قادر به نشان دادن همه آنها نبودم و احساس می کنم هیچ اکتی نمی تواند گویای درد او باشد. شیرین تا مدت ها بعد هم با من بود و وقتی در خیابان راه می رفتم ،با دیدن آدم ها سعی می کردم ما به ازاهای بیرونی نقش های قصه را پیدا کنم. من پذیرفتن نقش های سخت را دوست دارم و معتقدم جان کندن برای در آوردن نقش لذت بازیگری است. روزهای فیلمبرداری به جز در مواقع ضروری با کسی حرف نمی زدم، چون فکر می کردم شیرین الان در شرایطی نیست که بتواند حرف بزند.

پوران درخشنده در مورد ابعاد قضایی متن نیز توضیح داد: تحقیقات قضایی کاملا دقیق بود. فیلمنامه به مدت دو ماه در اختیار مراجع ذی ربط بود و هرآنچه را که می دانستند صحیح است، اعمال کردند.

وی در مورد اینکه آیا فیلم او دارای یک نگاه متعادل است یا اینکه به طور جانبدارانه در مورد زنان صحبت کرده است، گفت: من کسی را بر دیگری برتر نمی دانم و کسی بالاتر است که اندیشه برتری دارد.

طناز طباطبایی نیز در همین رابطه گفت: فیلم قصه زن و مرد نیست، بلکه یک موضوع خانوادگی است. بچه ها را باید جدی گرفت. آنها سازنده نسل آینده ما هستند. این فیلم شاید قصه پسران آسیب دیده هم باشد ،چون ما از گذشته کاراکتر بابک حمیدیان بی خبریم.