درس بزرگي كه شهيد بهشتي به مسئولين و سياسيون امروزين داد

گروه سياسي ـ روزها و ماه هاي اخير، ايامي است كه بيش از هر زماني سايه سنگين «سياست» را بر همه ابعاد و شئون عملكرد مسئولين مي توان ملاحظه كرد.

به گزارش بولتن نیوز، دولت محترم به جاي آنكه هر چه زودتر بودجه 92 را تقديم مجلس كند و به مشكلات معيشتي و اقتصادي مردم رسيدگي كند، سرگرم تفسيرهاي عجيب و غريب خود از قانون اساسي است. آن هم تنها براي آنكه شخصي با اعمال خاص را در قدرت باقي نگاه دارد.

از آن سوي، مجلس محترم نيز به جاي آنكه در ماه هاي پاياني عمر دولت دهم، وقت خود را بيخود خرج استيضاح يك وزير و در نتيجه معطل ماندن مطالبات بر حق مردم و جامعه نكند، درگير آن شده است. اين موضوعات تا بدانجا بالا گرفته كه رؤساي دو قوه، به جدال لفظي با يكديگر نيز پرداخته اند.

گويا «ولايتمداري» علي‌رغم آنكه هر روز در بين جوانان و جامعه ديني ايران از شدت و ارزش بيشتري برخوردار مي‌شود، در ميان سياسيون و مسئولين كمرنگ شده است. انگار آنان سخنان هشدارآميز پير و مراد امت را كه همين چند ماه پيش به صراحت فرمودند تا روز انتخابات، هر كس كه بر طبل اختلاف بكوبد، قطعا خائن است و خيانت كرده است، نشنيده گرفته اند.

باري، درست گفته اند كه ولايتمداري به «حرف» نيست، به «عمل» است. «ولايتمدار»، با عمل خود است كه نشان مي دهد تا چه اندازه بر سبيل ولايت در حركت است. و گرنه در مقام حرف كه حتي منافق‌صفتان نيز مي‌توانند ادعاي ولايتمداري كنند. و مگر نكرده و نمي‌كنند؟!

بازخواني مجدد تاريخ و دقت و تأمل در مشي برخي از مسئولين تراز اول انقلاب اسلامي نشان مي دهد كه چگونه آنان ادعاي ولايتمداري را در «عمل» ثابت كرده و هرآنچه «امام»شان مي گفت نصب العين كرده و لازم الاتباع مي‌دانستند. شايد يادآوري سلوك اين بزرگمردان تاريخ ايران براي مسئولين و سياسيون امروزي كه درگير دعواهاي سياسي هستند ضروري باشد.

بدون شك «شهيد بهشتي» يكي از آن كساني است كه ولايتمداري خود را در عمل نشان داد. او اگر چه به تعبير حضرت روح‌الله در «مظلوميت» زيست اما حال به دليل همان شاخصه «ولايتمداري»، سرشناس‌تر و ماندگارتر از هر كس ديگري در تاريخ انقلاب اسلامي است.

شايد جوان‌ترها به دليل سن كم‌شان در اوائل انقلاب، ندانند اما بزرگ‌ترها يقينا به خوبي يادشان هست كه در اوائل انقلاب، شهيد بهشتي چه مظلوميت‌هايي كشيد. «جريان بني‌صدر» كه به خوبي مي‌دانست وجود شخصي به نام بهشتي، سد بابي در برابر رسيدن آنان به اميال و آرزوهايشان است، خط تخريب وي را آغاز كردند. بني‌صدري ها تا بدانجا شهيد بهشتي را تخريب كرده و اذهان عمومي را عليه او شوراندند كه حتي بسياري از انقلابيون و معتقدان نيز دشمن بهشتي شدند.

با همه اينها اما شهيد بهشتي به خاطر مصلحت «انقلاب» و به دليل پايبندي به «ولايت»، همه حرف ها و توهين ها را شنيد و دم فرو بست و هيچ نگفت. چه آنكه او بهتر از هر كس ديگري مي‌دانست كه ايجاد «اختلاف» در بين جامعه نوپاي اسلامي مانند سهم مهلكي است كه مي تواند كل انقلاب را دچار تزلزل كند. بنابراين حاضر نشد براي تضعيف انقلاب، به تخريب‌ها پاسخ دهد. او همه حرف ها و تهمت ها را شنيد اما قدم‌هايش در مسير امام و انقلاب سست نشد.

خود او، در تاريخ 29/8/59 در مسجد امام خميني تهران در مورد اين موضوع اين‌گونه گفت:

«البته از ديروز تا حالا در رابطه با مسائلي که جديدا طرح شده مرتب مراجعه مي شود و يادداشت داده مي شود که شما بايد به اين مسائل پاسخ بدهيد و توضيح بدهيد براي ملت. من فقط يک توضيح دارم و آن اين است که ما معتقدان سرسخت به ولايت فقيه و امامت قاطع رهبر عاليقدرمان امام هستيم. ايشان فرموده اند در اين زمينه ها مطلقا سخني نگوييد و من تا ايشان اجازه ندهند يک کلمه سخن نخواهم گفت.»

(تکبير مردم)

اي امت فداکار! و اي امام الهام بخش و الگو! و اي خلبان هوانيروزي که در ايلام به من گفتي ما اينجا جانبازي مي کنيم اما انتظار داريم که در ميان مسئولان وحدت و يکپارچگي باشد. اي پاسدار کميته انقلاب که ديشب برنامه و نوار تلويزيوني تو را از حومه آبادان اين صحنه قهرماني ها پخش کردند و صدايت را شنيدم که آنجا با آهنگ قرآن و با دل پر احساسات گفتي که ما اينجا جانبازي مي‌کنيم، بگوييد مسئولان با هم يکي باشند، به خدا سوگند که در برابر شما از طرح هر گونه جمله اي که بوي اختلاف دهد احساس شرم مي کنم. و به همين جهت تا آنجا که ضرورت ايجاب بکند و امام و امت نخواهد، شعار من و ياران همفکرمان فقط يک شعار است؛ سکوت! سکوت الهام بخش وحدت انشاءالله!»

باري، رمز جاودانگي و ماندگاري بهشتي در ولايتمداري او، آن هم در مقام «عمل» بود و سياسيون و مسئولين ما چاره‌اي ندارند جز آنكه ولايتمداري خود را در عمل ثابت كنند. و گرنه يقين بدانند در هر مقام و منزلتي كه باشند توسط «مردم» حذف خواهند شد.