آيا نظارتي بر فيلم‌ها در شبكه خانگي وجود دارد؟
به گزارش بولتن نیوز به نقل از جوان- اصل خبر در مورد حذف واژه «بي‌تربيت» بود كه در طول فيلم چند باري گفته مي‌شود. گويا مسئولان مميزي واژه «بي‌تربيت» را نوعي بي‌تربيتي فرض كرده بودند و براي جلوگيري از بروز فاجعه‌اي اخلاقي آن را از ميان ديالوگ‌هاي فيلم حذف كرده‌اند.
اين خبر در ظاهر مي‌تواند اين پيام را به مردم منتقل كند كه شبكه خانگي محل توزيع فيلمهاي پاك و پاستوريزه‌اي است كه هيچ مسئله اخلاقي در آن وجود ندارد. دقت عملي كه از سوي دست‌ا‌ندركاران شبكه خانگي در مورد كلاه قرمزي اعمال شده است، آنچنان موشكافانه بوده كه حس تفاوت ۱۸۰ درجه‌اي اخلاق‌مداري در شبكه خانگي و بي‌اخلاقي و فساد در سينما را به ذهن متبادر مي‌سازد. ولي تا چه حد اين قضيه درست است؟ نظارت‌هايي كه براي حذف يك ديالوگ ساده مانند «بي‌تربيت» انجام شده است آيا براي تمام محصولات ريز و درشت شبكه نمايش خانگي نيز اعمال مي‌شود؟
شبكه خانگي جايي براي ديده نشده‌ها
به طور سنتي در شبكه نمايش خانگي سه دسته فيلم توزيع مي‌شوند؛ ابتدا فيلمهاي سينمايي كه پيش از اين در سينماها اكران شده و مردم حداقل يكبار در سينما آن را ديده‌اند و از محتوا و داستان فيلم تا حد زيادي آشنايي دارند. خريدار اين فيلم‌ها هم با پيش فرضي در مورد فيلم و آنچه شاهد آن خواهد بود اقدام به خريداري لوح فشرده آن خواهد كرد. نوع دوم فيلم‌ها، محصولات خارجي هستند، فيلم‌هايي كه غالباً از ميان فيلمهاي گمنام، ارزان قيمت و كم سانسور خارجي سينماي غرب انتخاب شده‌اند يا يكي از محصولات بي‌شمار سينماي هند هستند كه موسيقي و حركات موزونش را برداشته‌اند تا قابليت نمايش درايران را داشته باشند. اما دسته سوم فيلمهاي شبكه خانگي كه هر روز بر تعداد آنها افزوده مي‌شود، آثاري هستند كه هيچ گاه در سينماها اكران نشده‌اند. دلايل اكران نشدن اين فيلم‌ها هم مي‌تواند مواردي چون، توقيف فيلم در زمان اكران، ناتواني در توافق با پخش‌كننده و عدم برخورداري فيلم از ابتدايي‌ترين استانداردهاي لازم براي جذب تماشاگر هستند.
جالب اينجاست كه اكثريت اين فيلم‌ها آثار ويدئويي هستند كه با هزينه‌هاي پايين‌تري نسبت به فيلمهاي ۳۵ توليد شده‌اند و از آنجا كه هم نيت سازنده فيلم از ابتدا عدم نمايش در سينما بوده است، كارگردان و تهيه‌كننده تلاشي براي تبديل نسخه ويدئويي به ۳۵ انجام نداده‌اند. اسامي اين فيلم‌ها و ليست عوامل توليدكننده آنها داراي چند نكته جالب است؛ ابتدا نام فيلم‌ها از دم‌دستي‌ترين نوع ممكن است، اسامي بلند در حد يك جمله كه مي‌تواند كل داستان فيلم را از ابتدا تا انتها بيان كند، كارگردان فيلم معمولاً گمنام‌ترين فرد ممكن در ليست است، بازيگران تقريباً ثابتي در اكثر اين فيلم‌ها بازي مي‌كنند. بازيگراني كه عمده فعاليتشان در حوزه فيلمهاي كمدي است و...
فيلم فارسي‌سازي به نيت شبكه خانگي
بسياري از فيلمهاي شبكه خانگي مخاطب دوستدار سينما را به ياد فيلمفارسي‌هاي دهه ۴۰- ۵۰ مي‌اندازد، در آن سال‌ها سينماي ايران با افزايش توليدات روبه‌رو بود. بازيگران خاصي در نقش به صورت تيپ درآمده و در هر فيلمي كه بازي مي‌كردند همان تيپ را اجرا مي‌كردند. تعداد فيلمهاي كمدي كه تنها نيتشان خنداندن مردم بود هر روز افزايش پيدا مي‌كرد. فارسي‌سازي نسخه‌هاي كمدي‌هاي ايتاليايي به صورت سطحي همراه با رقص و آواز و كاباره كه كلاه مخملي‌ها نيز نقش پررنگي در آن داشتند. اما با گذشت چند دهه از آن دوران، فيلمفارسي‌سازي اين بار خودش را در قالب نويي نشان مي‌دهد و فيلم‌هايي با داستان‌هاي يك خطي دختر- پسري كه به هر بهانه موسيقي مشابه با آهنگ‌هاي غير مجاز در آن پخش مي‌شود. فضاهاي آپارتماني و در نهايت يك پايان خوش كه هيچ كس از ديدن آن ناراضي نباشد. همان طور كه اشاره شد اين فيلم‌ها معمولاً در به صورت ويدئويي توليد شده‌اند و هدف‌گذاري تهيه كننده مشخصا شبكه نمايش خانگي بوده است. به همين دليل تلاش قابل توجهي براي عامه پسند‌تر بودن فيلم صورت مي‌گيرد.
اين عامه پسندي با استفاده از مولفه‌هايي چون داستان خطي عاشقانه، موسيقي، ديالوگ‌هاي جالب و تيپ سازي، انجام مي‌شود. در اين فيلم‌ها به كرار شاهد رد و بدل شدن ديالوگ‌هايي هستيم كه به طور معمول در فيلمهاي نمايش داده شده در سينما ديده نمي‌شوند. طرز كار فيلمنامه نويس در اين نوع فيلم‌ها آدمي را به ياد پدر و مادري مي‌اندازد كه براي تفريح و كمي خنده به كودك خود الفاظ ركيكي را ياد مي‌دهد و به اصرار مي‌خواهند كه كودك آن را تكرار كند تا وي با بيان آنها كه غالبا همراه با اشتباه است، والدين خود را به خنده در بياورد. در اينجا يك خانواده به خاطر كلمه‌اي ركيك مي‌خندند و ناخواسته كودك تشويق مي‌شود كه بيشتر و بيشتر فحش دهد تا با خنده والدينش از آنها امتياز بگيرد. پخش شدن اين كلمات در يك فيلم كه عنوان «محصول فرهنگي» را با خود يدك مي‌كشد در باعث تعجب و بعد از آن باعث القاي حس تناقض ابتدا بيننده است. وقتي مميزي از كلمه «بي تربيت» را بي‌ادبانه دانسته و حذف مي‌كند، چرا به راحتي اجازه مي‌دهد كلماتي به مراتب بدتر از آن در فيلم‌ها ديده شود؟
بي‌تربيت‌ها به تلويزيون مي‌آيند
از زماني كه تلويزيون نيت كرده خود را به عنوان ابزار سرگرم كننده در مقابل ماهواره قرار بدهد و شبكه‌هاي نمايش دهنده فيلم در داخل رشد فيزيكي كرده‌اند، حجم ساعت‌هاي اختصاص يافته به نمايش فيلم بالا رفته و صدا و سيما براي پر كردن آن زمان به سراغ فيلمهاي گوناگوني از جمله توليدات پخش شده در شبكه خانگي رفته است. همين مسئله باعث شده است خيلي از اين فيلمهاي ناديده، بالاخره در سطح وسيعي ديده شوند و همه نكات منفي كه از زير نظر مميزي به راحتي عبور كرده‌اند به صورت برجسته‌اي به چشم بيايد. جالب آنجا است كه صدا و سيما كه خود را مقيد به محافظه‌كار‌ترين نوع مميزي مي‌داند نيز در مواجهه با آنها مماشات به خرج داده و حذفيات را به حداقل مي‌رساند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
