آزادی بیان از جنس تخریب

مدتی است بعضی از بی بصیرتان دین نما و دوستان جاهل کمر به تخریب و لجن مال کردن چهره های موجه اسلام کرده اند و گمان کرده اند که "یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَاللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ"[1] در حالی که این وعده خداست که "وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ" اگرچه برای آنان ناخوش افتد.

اگرچه که آشنایی نگارنده به بیش از بیست سال می رسد و سیر تحول معنوی کسانی را دیده ام که چون ایمان به عدم رضایت از ذکر احوالاتشان دارم، معذور شرعی هستم در بیان این که چگونه  این علما اقدام به دستگیری و نشان دادن صراط مستقیم الهی کهبی واسطه از دریای علم ازل و ابد امیر بیان و بنان دریافت نموده است .

فارغ از توضیح بیشتر در این زمینه و بحث پیرامون شخصیت چنین افرادی هدف دیگری را از نوشتن این سطور دارم و آن رسم اشتباهی است که علاوه بر دشمنان قسم خورده اسلام، دامن دوستان جاهل را هم گرفته و چنان پر طمطراق بر این طبل می کوبند و فریاد وااسلاما سر می دهند که اگر کسی ماضی و مضارع ایشان را نداند فکر می کند که علی الاسلام والسلام.

روی سخن به افرادی است که  بر منبر رسول خدا جا خوش کرده اند و سینه چاک سه ساله امام حسین (علیه السلام) شده اند در حالی که در روز عزای پدر بزرگوار این دردانه عالم، جمعی به رقص و پایکوبی مشغول شدند اما دریغ از یک سرفه! از طرف این جماعت به ظاهر سینه چاک برای هتک حرمت امام معصوم.

زمانی که امام حسین خشونت طلب معرفی شد آیا آن روز یادتان نبود که برای سید الشهدا(علیه السلام) اقامه عزا کنید!

مملکتی که با خون هزاران شهید و فداکاری زمان شناسان الهی،دوران جوانی خویش را سپری می کند تهدید به سرنگونی شد اما دریغ از یک نصیحت از طرف یک نفر- حتی یک نفر- از ولایت مدارانی! که امروز از روی منبر جیغ می کشند و کم مانده به حالت نیمه جان از مجلس عزا خارجشان کنند.

این چه رسم مطرودی است که حتی علمای دین اجازه اظهار نظر در مورد وقایع تاریخی و دینی را ندارند و به محض ارائه نظریه ای چنان روند تخریب پیش می گیرند که انگار هیچ تهدیدی نظام خلقت را تهدید نمی کند مگر این نظریه

در این مدت اخیر به کرات شاهد بودم که نُقل هر مجلسی زیر سوال بردن "یک نقل قول تاریخی" بود.وای به حال ما که به روز بودن را به روز تخریب کردن مفاخر خود می دانیم و با این حال زاری که تحمل شنیدن یک مطلب را نداریم ادعای جهانی شدن و داعیه دار حکومت جهانی هستیم!