براي رفع نگراني مردم بايد كاري كرد!
پروندههاي بسياري با موضوع تجاوز به عنف همواره در محاكم قضايي تشكيل ميشود اما درصد بسيار اندكي از متهمان اين پروندهها بعد از محاكمه مجرم شناخته و به اشد مجازات محكوم ميشوند.
مجازاتي
را كه قانونگذار براي فرد متجاوز با توجه به شرايطي كه در قانون پيشبيني
گرديده تعيين نموده است، اعدام است اما يك پرسش مطرح ميشود كه چرا بعد از
رسيدگي قانوني رأي اعدام براي درصد كمي از متهمان اين پروندهها صادر
ميشود؟ بازكاوي پروندههايي كه اخبار آن به جرايد راه يافتهاند نشان
ميدهد، بيشتر متجاوزان به عنف به صورت باندي و در پوشش مسافربر پس از سوار
كردن زنان و دختران با تهديد چاقو يا اسلحه آنها را به محيطهاي خلوت
ميكشانند و نيت شيطاني خود را اجرا ميكنند. بسياري از اين متهمان قبل يا
بعد از تعرض به قربانيان خود اموال آنها را نيز سرقت ميكنند و گاهي آنها
را مورد ضرب و جرح قرار ميدهند. پروندههايي نظير عقرب سياه، بازار
ترهبار، شياطين پاكدشت و... از اين دسته هستند.
در صدر بزهديدگان
پروندههاي تجاوز به عنف، زنان يا دختراني هستند كه به عنوان مسافر سوار
خودرو ميشوند اما از سوي راننده و سرنشينان آن مورد تعرض قرار ميگيرند.
سالهاي بسياري است كه پروندههايي از اين قبيل در پليس و محاكم قضايي مطرح
ميشود. هر چند تجربه نشان داده است كه آمار جرائم جنسي به هر طريق پنهان
است اما هيچ نهاد يا مسئولي تاكنون مسئوليت پيشگيري از وقوع اين جرائم را
كه هر روز بر دامنه آن افزوده ميشود، بر عهده نگرفته است. بنابراين پاسخ
به پرسشي كه مطرح شد دشوار نيست و تنها نهادهاي مسئول بايد به وظيفه قانوني
خودشان عمل كنند. گسترش خودروهاي حمل و نقل عمومي، شناسنامهدار كردن
تمامي خودروهاي مسافربر شخصي، تشديد گشتهاي پليس از بدويترين راهكارهاست
اما بروز جرائم خشن كه اين روزها در پوشش مسافربر انجام ميشود، حكايت از
اين دارد كه اين اقدامات كافي نيست.
در مواجهه با پروندههاي جرائم
جنسي، تعداد كمي از قربانيان شكايت خود را مطرح ميكنند. بيشتر آنها به
دليل آبروي خانوادگي، مواجه نشدن با طلاق از سوي شوهر و طرد از خانواده با
دردي جانكاه و خاطرهاي كابوسوار به زندگي خود ادامه ميدهند. قربانيان
اين پروندهها بيش از هر چيز نيازمند طي كردن دورههاي بلندمدت درماني در
شرايط مناسب هستند اما آنها به دليل نداشتن بضاعت مالي مناسب و حمايت نشدن
از سوي نهادهاي اجتماعي به عنوان افرادي بزهديده به زندگي خودشان ادامه
ميدهند.
در كنار اينگونه جرائم، مجرمان زورگير نيز به همين شيوه از
مسافران نگونبخت خود زورگيري ميكنند. بدويترين شيوه آنها اين است كه چند
مرد زورگير سوار بر خودروي معمولي وانمود ميكنند كه در حال مسافركشي
هستند. سوژه خود را شناسايي ميكنند و بعد در مسير خلوتي با تهديد چاقو،
شوكر، اسلحه، پيچگوشتي يا ابزاري كه بتوان توسط آن انساني را ترساند،
اموال قرباني خود را سرقت و او را به چرخه شكايت در سيستم پليس و دستگاه
قضايي روانه ميكنند. قربانيان اين پروندهها هم چه مرد يا زن باشند هرگز
وحشت اسير بودن در دام زورگيران خشن را از ياد نخواهند برد. اظهارات
شاكياني كه از چهار زورگير خشن تهران در رسانهها انتشار يافت، گواه اين
موضوع است. آنها در جلسات بازجويي و محاكمه گفتند كه بعد از حادثه دچار
وحشت شده و براي خود و اعضاي خانوادهشان نگران هستند. حال مردم نگران
هستند، متوليان بايد كاري كنند.
يكي از اهالي دهك پايين كه بزودي به دهك هاي بالا صعود خواهد كرد.