ثبت‌ نام بدون آزمون دانشگاه‌ها و اضافه شدن لشگر هزاران نفري بيكارها!

گروه فرهنگي ـ سال‌هاست که یکی از دغدغه‌های خانواده‌های ایرانی، عبور فرزندان‌شان از سد کنکور شده است. و در امتداد این دغدغه‌، یکی از آرزوهای خانواده‌ها این شده که روزی برسد تا کنکوری در کار نباشد و فرزندان‌شان بدون آزمون وارد دانشگاه شوند. آروزیی که سازمان سنجش و دانشگاه آزاد، بطور محدود آنرا برآورده کرده است.

به گزارش بولتن نیوز، دو سه هفته‌ای‌ست که خبر ثبت‌نام دانشگاه‌ها در ابتدای لیست خبرهاست. ثبت‌نامی که متقاضیان را بدون کنکور و از روی معدل دوران تحصیل، وارد دانشگاه می‌کند. البته تنها یک سوم ظرفیت‌های اعلام شده پر شد و دلیلش را باید در تنوع و کشش رشته‌هایی دانست که معرفی شده‌اند. با این حال، این روزهای آخر هم که دائماً سازمان سنجش اطلاعیه صادر می‌کرد: دیگر تمدید نمی‌کنیم و از این بازی‌ها.

شاید خیلی‌ها با این تدبیر، به آرزوی‌شان رسیده باشند و کلاس‌هایی دانشگاهی را نه در رویا که در عمل، تجربه کنند. اما آیا ماجرا فقط ورود صرف به دانشگاه و کسب مدرک است؟ مسلماً دریافت مدرک از دانشگاه (آنهم در رشته‌های جدید بدون کنکور) تحت شرایط خاصی با کسب علم و معرفت از سوی دانشجو مطابقت خواهد داشت که این شرایط، هنوز در رشته‌های دارای کنکور به طور کامل وجود ندارد. حال، سازمان سنجش و دانشجویان با چه نگاهی وارد رشته‌های بدون کنکور می‌شوند، جای تأمل دارد.

1. اولین و ابتدایی‌ترین مسئله‌ای که در خصوص دانشجویان بدون کنکور به ذهن می‌رسد این است که با توجه به تراکم زیاد کلاس‌های دانشگاهی و وقت محدود اساتید، به این عزیزان "در چه فضایی؟" "چه کسانی؟" می‌خواهد درس بدهند. در شرایط فعلی اگر سری به کلاس‌های دانشگاه‌ها بزنید، متوجه می‌شوید که ظرفیت عموم آنها نسبت به استاندارد موجود فاصله داشته و قطعاً با ورود نوع جدید دانشجویان، فضای آموزشی کشور متراکم‌تر شده و می‌تواند سبب آزار همه‌ی دانشجویان شود.

از سوی دیگر، افزایش دانشجویان نیازمند اساتیدی‌ست که به نظر نمی‌رسد اساتید فعلی، جواب‌گوی حجم جدید آنها باشد. در نتیجه، طبیعی‌ترین اتفاقی که می‌افتد (اتفاقی که در دانشگاه‌های آزاد و پیام نور به کرات دیده شده است) تولید اساتید صوری، با حداقل شرایط تدریس است. یعنی با زیاد شدن دانشجویان، شاهد استاد شدن دانشجویان جوان، صاحب مدرک و کمی درس خوان‌تر هستیم که ایشان هم از استاندارد‌های تدریس دور هستند. و همه ی این‌ها یعنی بی‌کیفیت شدن روند تحصیل بندگان خدایی که فکر می‌کنند بدون کنکور، وارد دانشگاه شده و کسب علم می‌کنند.

2. کسی مدعی نیست که همه‌ی دانشجویان بیرون آمده از پشت کنکور، افراد صاحب صلاحیتی هستند و آنهایی که پشت کنکور مانده‌اند، توان ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی مدنظرشان را ندارند. زیرا آنقدر نمونه‌ی خلاف آن وجود دارد که شاید کمتر کسی‌ست که اینگونه بیاندشید.اما نکته‌ای که در خصوص نظام آموزش دانشگاهی ما وجود دارد این است که تا پیش از این، یک سر این نظام (ورودی) محدود بود و سر دیگر آن (خروجی) کمترین محدودیت را داشت.

این امر باعث می‌شد تا به طور حداقلی، بعضی افراد صاحب صلاحیت بتوانند بر سختی کنکور فائق شده و وارد دانشگاه شوند.اما با شرایط جدید شاهد این هستیم که هم ورودی و هم خروجی دانشگاه‌ها، کاملاً آزاد شده و این مسئله یعنی دانشجویان بدون کنکور از پایین‌ترین کیفیت علمی موجود برخوردارند. زیرا هیچ نیازی به بالا بردن کیفیت علمی برای عبور از کنکور دیده نمی‌شود و همان ارتقای علمی اولیه نیز حذف می‌شود. از سوی دیگر، تلاشی برای سخت‌گیری علمی در روند تحصیل یا خروجی دانشگاه‌ها دیده نمی‌شود و این عامل نیز، پایین آمدن کیفیت تحصیل را تشدید می‌کند.

3. آخرین نکته‌ای که در اینجا می‌خواهیم به آن اشاره کنیم، بحث بسیار مهم آینده‌ی این دانشجویان است. در وضعیتی که بازار کار، نه احساس نیازی به حجم فارغ التحصیلان فعلی می‌کند و نه اعتمادی (عملی) به آنها دارد، معلوم نیست که آینده‌ی دانشجویان بدون کنکور چه خواهد شد؟ نظام آموزش عالی ما چه وضعیتی از بازار کار در ذهن دارد که بر تعداد فارغ‌التحصلان اضافه می‌کند؟ چه اعتبار علمی پشتوانه‌ی این دانش‌آموختگان جدید است که قرار است وارد عرصه‌ی کار شوند؟

در هر صورت، این‌ها نمونه‌هایی از مسائل پیش‌روی دانشجویان بدون کنکوری‌ست که به نظر می‌رسد فکری هم به حال آنها نشده است. در نتیجه به این می‌رسیم که هم نظام آموزشی ما و هم دانش‌آموختگان جدید، تنها به کسب مدرک فکر می‌کنند و چیزی که این وسط مهم نیست، کیفیت علمی و روند تحصیل است. پس باز هم باید شاهد موج جدیدی از صاحب‌ مدرکانی باشیم که نه مدرک‌شان به درد کسی می‌خورد و نه صاحب علمی هستند.