نور چشمی ها، قاعده بازی را بر هم زده اند!

شرکت پخش این روزها ترجیح می دهند، آلبوم ها را روانه بقالی ها کنند تا در کنار نخود و لوبیا به فروش برسند

تمام کارهای شادمهر عقیلی کپی آهنگ های یونانی است، اینها فکر می کنند مردم متوجه نیستند

حمید رضا حامی از خوانندگان مطرح موسیقی پاپ است. همکاری با زنده یاد بابک بیات، مجید انتظامی، ناصر چشم آذر، دکتر چراغعلی و شاهین فرهت او را از دیگر هنرمندان این عرضه متمایز ساخته است. در رزومه آلبوم های حامی، دو نیمه رویا، فقط نگاه می کنم، بوی گندم و آخدا وجود دارد و فیلم های سینمایی «سام و نرگس»، «گل یخ»، «هدف اصلی» و مجموعه های تلویزیونی مردان کوچک، جوانی، با من حرف بزن و... آثاری هستند که این خواننده پاپ برایشان تیتراژ خوانده است. با حمید رضا حامی که برای شرکت در مراسم قرعه کشی هفتگی به روزنامه «آسیا» آمده بود، گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می آید:

از آلبوم «یک لحظه عاشق شو» چه خبر؟ چرا آمدنیش به بازار اینقدر طول کشید؟

معمولاً من به دلیل وسواسی که دارم، آلبوم هایم با تاخیر وارد بازار می شود، البته در پروسه گرفتن مجوز هم با یکسری مشکلات روبه رو شدیم که مهم ترین آنها ممنوع الکار شدن دو تن از عوامل آلبوم بود. در این موارد اسم ترانه سرا و آهنگساز ممنوع الکار را حذف و به جای آن نقطه چین می گذارند، اما من این کار را نکردم و دو تراک را از آلبوم بیرون کشیدم. میکس و مستر کار تمام شده و آماده انتشار است، امیدوارم کسانی که موزیک من را دوست دارند از این اثر متفاوت لذت برند.

در زمینه کنسرت هم، غیبت شما طولانی شده است، دلیل این مسئله چیست؟

بله، فکر می کنم چیزی حدود 5/1 سال است که اجرای زنده نداشته ام، دلیل آن هم بیماری بود که خوشبختانه برطرف شده است، با این حال امیدوارم اواخر اسفند و نزدیکی های عید روی صحنه بروم.

اهالی موسیقی،این روزها از بازار گلایه دارند، مگر گردش مالی این هنر خوب نیست؟

در همه جای دنیا فروش محصولات صوتی و تصویری تحت تأثیر اینترنت قرار گرفته با این حال علاقه مندان این هنر در دیگر کشورها آلبوم اورجینال خواننده مورد علاقه خود را خریداری می کنند، اما ما هنوز به این فرهنگ خو نگرفته ایم. از طرفی مراجعه دوم به کتابفروشی ها مراکز موسیقی کم شده و شرکت های پخش ترجیح می دهند، آلبوم ها را روانه بقالی کنند تا در کنار نخود و لوبیا به فروش برسند! خب وقتی مردم به مراکز فرهنگی نمی روند، آلبوم ها باید به جایی بروند که برای تأمین مایحتاجشان مراجعه می کنند.

بسیاری از مردم اعتقاد دارند که موزیک های امروز ما حرفی برای گفتن ندارند، اهای موسیقی چقدر برای ارتقای هنرشان زحمت کشیده اند که از مردم انتظار دارند؟

من هم در موسیقی ادعای فرهنگسازی دارم، 15 سال هم در این عرصه زحمت کشیده ام، دلیل گفته هایم همه بازخوردی است که از مردم و اهالی موسیقی گرفته ام من در تمام این سال ها برای مقابله با موج غیر فرهنگی در موسیقی مقابله کرده ام، البته کسانی که مانند من، تن به شبه موسیقی نمی دهند، بسیار کم هستند، شاید چیزی حدود 5 درصد خوانندگان پاپ یا کمتر.

چرا سبک موسیقی ها چنگی به دل نمی زند؟

برای اینکه بیشتر کارها برای تجارت ساخته می شوند، آلبوم بیرون می دهند که بفروشند، اما چون کارها، بازاری هستند مردم زود خسته می شوند و آثار از یاد میروند؛ به عبارت دیگر موسیقی های امروز ما برای گیشه ساخته می شوند، روالی که در این مملکت سابقه تاریخی دارد.

نکته آزاردهنده دیگر این است که موسیقی پاپ ایرانی نداریم. آهنگ های ترکی، یونانی، هندی و عربی می آوریم و با گذاشتن شعر فارسی روی آن می خواهیم پاپ ایرانی عرضه کنیم، کاری که با یک من سیرش به هنرما نمی چسبد!

من یکی از کارهای اردلان سرفراز، پرویز مقصدی و زنده یاد واروژان را به اسم «ماهی دلتنگ» بازسازی و بازخوانی کرده ام، البته این اثر دست نخورده بود. یک آلبوم هم به نام «بوی گندم» است که قطعات آن متعلق به واروژان و شعرهایش از جنتی عطایی و شهیار قنبری است که خوانده ام. فکر نمی کنم منظورتان از کاور این باشد. مقصود شما آهنگ های ترکی، یونانی و ... است البته به نظر من اشکالی ندارد! به شرط آنکه به مخاطب بگوییم که مثلا فلان اثر آهنگش متعلق به فلان آهنگساز هندی است. ولی ما متاسفانه این کار را نمی کنیم. یکی از کسانی که این کار را باب کرد شادمهر عقیلی بود که هنوز هم در لس آنجلس این کار را ادامه می دهد. تمام کارهای این شخص کپی موزیک های یونانی است. اینها فکر می کنند مردم متوجه نیستند، در حالی که اینترنت امروزه فرصت را فراهم آورده تا مخاطب شناسنامه یک اثر را در بیاورد. نکته بدتری که در مورد کاور وجود دارد کپی کردن صدا و سبک خوانندگان دیگر است. من یک خواننده قبل از انقلاب می شناسم که ازگذشته تا حال 50 اثر کپی دست چندم دارد!

دلیل کاور کردن چیست؟

خیلی ها دوست ندارند پول خرج آلبومشان کنند، می خواهند شعرشان را خواهرشان بگوید، ملودی را بچه همسایه بسازد و تنظیم را به پدرشان بسپارند، بعد کار را هم در یک استادیو خانگی ظبط کنند. وقتی کیفیت مطرح نباشد،ملودی های ترکی، یونانی، عربی و هندی جلوه می کند.

جای بابک بیات و واروژان و... هنوز پر نشده است،اینطور نیست؟

البته خیلی ها،این ادعا را دارند که پر کرده اند، اما من می گویم نه.

چرا حضورتان را در تیتراژهای فیلم و سریال کم کرده اید؟

من برای سریال «نابرده رنج» تیتراژ خوانده ام، اما در آغاز سریال با من تماس گرفتند و گفتند به دستور مدیر شبکه کار خوانندگی دیگری را پخش می کنیم! از آن به بعد کار نکردم، می دانید برای اینکه تیتراژ سریال «ستایش» را بخوانند 50 میلیون تومان پول به تهیه کننده داده اند! برای همین است که وقتی من در «سایه آفتاب» رضا آهنچ یا «هم نفس» فخیم زاده می خوانم آن را بر می دارند یا در تیتراژ «با من حرف بزن» کار 3 دقیقه ای را یک دقیقه می کنند! این موضوع فقط در سینما و تلویزیون درست نیست، زمانی یک خواننده 15 شب در دو سانس یک سالن میلاد نمایشگاه اجرا داشت، اما ما برای گرفتن یک سانس اجرا در یک شب، آن هم در یک سالن کوچک، باید این در و آن در می زدیم! الان ما در میان خوانندگان پاپ چند نفر اجازه برگزاری کنسرت در خارج را دارند. مردم مسائل را خوب می فهمند، نور چشمی های موسیق، قاعده بازی را بر هم زده اند!