سیاست فرانسه ادامه منش استعماری است

سرویس سیاسی «فردا»: آفریفا همیشه مورد توجه فرانسه بوده است . تاریخچه دخالت فرانسه در آفریقا به چند دهه قبل زمانی که قدرت مستعمراتی محسوب می شد  بر می گردد و هنوز هم چندین پایگاه نظامی در سراسر این قاره از سنگال تا ساحل عاج دارد. با توجه به اتفاقاتی که از چند روز پیش در شاهد آن بودیم به نظر می رسد فرانسه و کشورهای غربی با دخالت نظامی در مالی به دنبال سرایت درگیریهای این کشور به الجزایر و دستیابی به اهداف خود در این کشور هستند.

در این خصوص یک کارشناس مسائل سیاست خارجی به «فردا» گفت: حمله فرانسه به مالی در راستای ادامه تحقق سیاست های غرب و استفاده از منابع مالی این کشور برای جبران بحران اقتصادی حاکم بر اروپا که فرانسه را نیز شامل شده است می باشد.

مهدی مطهر نیا با اشاره به حمله نظامي فرانسه به کشور مالي گفت: آنچه که در حوزه روابط بین الملل هم اکنون شاهد هستیم عزم جدی قدرت های بزرگ جهانی در ایجاد فضایی در جهت حفظ کلونی ها و مناطق تحت نفوذ خود در آینده است. قدرت های بزرگ از جمله فرانسه، همواره تلاش کردند که در مراحلی که بحران زا است تمام تلاش خود را متوجه این امر کنند که بتوانند مناطق تحت نفوذ خود را حفظ و گسترش بخشند و براساس رفتارها و کنش های سیاسی مناسب زمینه ساز گرفتن امتیاز در نشست های نهایی و به زعم خود در جهت تقسیم قدرت بین المللی و نظم آینده جهانی باشد. 

وی در ادامه اظهار داشت: سیاست های ناظر بر استراتژی های قدرت در کشورهایی نظیر فرانسه کمتر تحت تاثیر تغییر و تحول در نخبگان سیاسی حاکم است از این رو با تغییر رییس جمهوری تفاوتی در ایفای نقش سیاست ها به وجود نمی آید و این همان روند سیاسی است که از سارکوزی به اولاند رسیده است.

مطهر نیا با اشاره به سیاست های فرانسه در حمله به کشور مالی تصریح کرد:  فرانسه در وضعیت کنونی در پی ایجاد فضای مثبت در جهت حفظ مناطق جغرافیایی تحت نفوذش در مسیر گذار است. در اینجا منطق استفاده از قدرت نظامی در ارتباط با کشورهای هدف متفاوت است. امروز فرانسه مدعی این نیست که به مالی حمله نظامی کرده است بلکه مدعی این است که به دعوت دولت فرانسه و در راستای کمک به دولت مالی در چارچوب قراردادهایی که در مسیر حمایت از این دولت مابین دوکشور منعقد شده است اقدام کرده است.

وی افزود: آنچه که ادبیات سیاسی مخالف با قدرت های بزرگ و عملکردها و کنش های آنها در جهان وجود دارد حمله نظامی را یک وسیله و ابزاری برای استثمار و استعمار تلقی می کند اما کشور فرانسه و کشورهای هم سو با فرانسه در مسیر نظام بین الملل این اقدام را نوعی همیاری در جهت کمک به دولت حاکم در مالی و در جهت حمایت از این کشور ارزیابی می کنند و اینکه منطق کدام یک درست است در نتیجه عینی و واقع گرایانه مسئله چندان تفاوتی ایجاد نمی کند.

این کارشناس سیاسی با اشاره به ثروت عظیم مالی و کشورهای آفریفایی تصریح کرد:  فرانسه تمام تلاش خود را  در جهت حفظ منطقه نفوذش در مالی به کار خواهد گرفت و این مسئله وجوهی از هر دو معنا را که یک وجه آن استفاده از قدرت نظامی در مقابله با مخالفین دولت در این کشور که این مخالفت ها حقانیت هایی را در خود نهفته دارد و شامل واقعیت هایی است که دولت مرکزی باید به آن توجه کند و از طرف دیگر همگرایی دولت فرانسه با دولت مالی است به همراه دارد. 

این استاد سیاسی دانشگاه تاکید کرد: مطمئنا همکاری دولت فرانسه با ملی در چارچوبی صورت می پذیرد که از نظر منطق فرانسه و استراتژی های حاکم بر رفتار سیاسی و کنش های عملیاتی این کشور دارای توجیه معناداری در مسیر حفظ و افزایش قدرت دولت فرانسه در نظم جهانی است. 

وی تصریح کرد: اگر فرانسه نتواند افکار عمومی در کشور خود و کشور هدف و جغرفیای آفریقا را در نظر بگیرد و عملکردش در این کشور در جهت حمایت از دولت مالی به خوبی صورت نپذیرد می تواند باعث ایجاد مقاومت ها و عکس العمل هایی در این کشورها شود همانطور که شاهد عملیات گروگان گیری بودیم.

مهدی مطهر نیا با بیان اینکه ادامه سیاست های تهاجمی فرانسه در آفریقا چندان ادامه دار نخواهد بود گفت: آفریقا دارای پتانسیل های خاصی که در خاورمیانه وجود دارد نیست. از طرف دیگر فرانسه هم توان مالی چنین  هزینه هایی را که جنگ به دنبال خود دارد را نخواهد داشت.

وی در پایان یادآور شد: نگاه فرانسه به حضور در مالی  به صورت میان مدت است و تلاش دارد که تا حدود زیادی با تضعیف طغیان موجود در این کشور و محدود سازی آن زمینه های نسبی پایداری دولت مرکزی را فراهم کند و سپس خودش را از این ظاهربحران کنار بکشد.