جشنواره‌ی عمار کجای صداوسیمای ضرغامی و دارابی جا می‌گیرد؟

به گزارش بولتن نیوز، این در حالی‌ست که فعالان جبهه‌ی فرهنگی انقلاب اسلامی، این روزها مشغول یک جشنواره‌ی "مردمی" و "غیر رسمی" هستند که محصول حماسه‌ی 9 دی بوده و محتوای اصلی آنرا ساخت هنری ارزش‌های انقلاب اسلامی تشکیل می‌دهد. بر خلاف رسانه‌ی ملی که هیچ کاری برای این پیچ تاریخی نکرده، در "جشنواره‌ی عمار" صدها هنرمند انقلابی، بدون نامه و درخواست و سلسله مراتبی، خودشان را خرج آن کرده‌اند.

به قول وحید جلیلی جشنواره‌ی عمار علاوه بر ویژگی‌هایی که دارد، از سه شاخص خبری ممتاز نیز بهره برده که می‌تواند آنرا در رأس اخبار و دلمشغولی‌های رسانه‌های جمهوری اسلامی قرار دهد: «جشنواره‌ی عمار با این گستره‌ی اکران و تنوع و تکثر مخاطب ارزش "فراگیری" دارد. بعید است در ایران هیچ جشنواره‌ای در این حد و اندازه وجود داشته باشد. این جشنواره ارزش خبری "استثنا" هم دارد. این حرکت یک استثنا در مجموعه‌ی فضای سینمایی و هنری کشور است. ارزش "درگیری" هم در این جشنواره دیده می‌شود. نگاه‌ها و مضامین متفاوتی در این جشنواره عرضه می‌شود که اجازه‌ی حضور و بروز در تریبون‌های دیگر به آنها داده نمی‌شود.» (سخنرانی وحید جلیلی در دومین نشست خبری سومین جشنواره‌ی عمار)

اما با وجود این همه برجستگی که در جشنواره‌ی عمار دیده می‌شود، ما شاهد بی‌توجهی رسانه‌ی ملی به آن هستیم. البته این چیز عجیبی نیست. وقتی بدنه‌ی رسانه‌ی ملی را با موضوعات و دغدغه‌های اصلی انقلاب اسلامی کاری نیست، مسلماً هزارتا جشنواره‌ی عمار دیگر و امثال آن هم، آنچنان که شایسته‌ی‌شان است، پوشش خبری و برنامه‌ای داده نمی‌شود.

تنها کار رسانه‌ی ملی برای این جشنواره‌ی انقلابی، قرار دادن آن در لیست اخبار درجه‌ی چندم است. اخباری که بعید به نظر می‌رسد بیشتر از یک ربع ساعت از آنتن را به خود اختصاص دهد. در حالی که برای جشنواره‌ی فجر، ساعت‌ها برنامه ساخته می‌شود. حال اگر این دو جشنواره را با هم از نظر محتوایی مقایسه می‌کنیم، به تفاوتی از جنس "میان ماه من تا ماه گردون" خواهیم رسید.

حقیقتاً از رسانه‌ی ملی توقع است که اگر برنامه‌سازانش هیچ تخصص، علاقه، دغدغه و یا هر عامل دیگری که برای ساخت آثار ارزشی لازم است را ندارند، حداقل به سایر فعالیت‌های انجام شده در این موضوع توجه ویژه‌ای کنند. به طور مثال در خصوص جشنواره‌ی عمار، توقع است از رسانه‌ی ملی که علاوه بر اولویت دادن خبری به آن و پخش اخبار لحظه به لحظه‌ی آن، برنامه‌های دیگری در حواشی این جشنواره تولید کنند.

در این مورد باید کار را از فریدون جیرانی یاد گرفت. کسی که در زمان جشنواره‌ی فجر، هر شب برنامه‌ی هفت را روی آنتن برد. یعنی در مورد محتوای آن جشنواره (که در بعضی جاها و فیلم‌ها هیچ تناسبی با ارزش‌های انقلاب اسلامی ندارد) کار کرد و به شکل متناسب با رسانه‌ی ملی، به بازنشر آن پرداخت. آیا این کار برای جشنواره‌ی عمار شدنی نبود؟

این حداقل انتظار ما بود که در شب‌های برگزاری جشنواره‌ی عمار، برنامه‌ی هفت هم به تحلیل آثار سینمایی و تصویری آن بپرازد. البته با توجه به گستره‌ی تکنیک‌های تحت پوشش این جشنواره (از فیلم و انیمیشن گرفته تا فیلم‌نامه و نماهنگ) لازم است تا برنامه‌های دیگری هم در این مدت و بعد از اتمام جشنواره ساخته شده و بررسی آثار تولیدی بپردازد. و نقطه‌ی اعلای این همکاری می‌تواند به پخش آثار این جشنواره معطوف باشد که البته در شرایط فعلی مصداقی از "شتر در خواب بیند پنبه دانه" است.

در هر صورت، وقتی نه خود برنامه‌سازان رسانه‌ی ملی در خصوص فتنه‌ی 88 و حماسه‌ی 9 دی برنامه می‌سازند و نه حمایتی از آثار ارزشی در این رسانه می‌شود، چه چیزی در مورد مسئولین آن باید گفت؟ آیا حقیقتاً، این رسانه‌ی ملی‌ست؟