با این روایت، میزان عاقل بودن خود را بسنجید!

اين كه كسي را بنگريم و باور داشته باشيم او از ما بهتر و پرهيزكارتر است مال زماني است كه طرف متظاهر به فساد و ولنگاري نباشد.

وجوب امر به معروف و نهي از منكر، وجوب تولي و تبري و وجوب بسياري امور بازدارنده ديگر خود بهترين مويّد اين مطلب است كه حكم آدم‌هاي ظاهر الصلاح با افراد ظاهرا الفساد دو چيز جدا است.

صلوات

بله كاملا صحيح مي‌فرماييد. بايد بابت حال كنوني خود شاكر بود و از آينده به خدا پناه برد و هرگز احساس برتري نكرد، ولي اين موضوع خيلي فرق دارد با اين كه وقتي كسي را مثلا در حال شرب نجسي مي‌بينيم بگوييم او از من پرهيزكارتر و بهتر است و بي‌خيال شويم؛ كاري كه شاهديم اين روزها شديدا روي آن تبليغ مي‌شود تا جا بي‌اندازند بابا دلت پاك باشه، اينا همه پوسته است، از پوسته گذر كن و به هسته برس! و از اين مزخرفات اباحي‌گرانه

جناب آقا مرتضی معمولا موضوعات را با هم قاطی می کنند: اینکه یک نفر کار منکری می کند و این کار ارزش او را پایین می آورد وبایستی نهی از منکر شود برای سلامت جامعه است در درجه اول و اینکه شما در همه حال حتی آنوقت که منکری را از دیگری می بینی و به او تذکر هم می دهی واین تذکر هم بجا وضروری است ولی با این حال او را برتر از خود می دانی برای تضمین سلامت دین خودت است در درجه اول . چون تکبر وعجب گناهی است که تا وقتی در دلت است بخشش ندارد و با دین منافات دارد ولی گناهان جوارحی و... تا این حد مذموم شمرده نشده اند و غفران خدا شامل حالشان راحت تر می شود