از مدعی العموم متعجبم!

به گزارش گروه خاکریز سایبری بولتن نیوز، نویسنده وبلاگ «سهم نوشته ها» در آخرین مطلب وبلاگش نوشت:

در یکی دو هفته اخیر وقت گذاشتم و دو تا فیلم جنجالی این روزها رو به تماشا نشستم .... "من مادر هستم" و "یک خانواده محترم"

درباره فیلم " من مادر هستم" به اندازه کافی صحبت شده. با اقدام دوستان انصار حزب الله و اهتمامشون در اجرای بند میم وصیت نامه حضرت امام و تحصنی که قرار بود تا زمان عدم اکران پایان نداشته باشه فروش فیلم رکورددارهم شد و فقط در یک روز 93 میلیون تومان فروخت و البته تحصن چند ساعت بعد به پایان رسید .انگار دوستان وظیفه بالابردن فروش فیلم را بر عهده داشتند.

بگذریم ... مطمئنا پیام اصلی فیلم ، پیام بدی نبود، اثرگذارترین پیام این فیلم نکوهش روابط آزاد و شرب خمر بود ، برخی دوستان می گن فیلم ضد قصاص است ولی من واقعا از این فیلم نفهمیدم قصاص بد است هر چند تماشاگر با توجه به صحنه های احساسی قبل از قصاص و همچنین با توجه به درام فیلم نمی تونه نسبت به اعدام شدن آوا (باران کوثری) بی تفاوت باشه ولی کسی با قانونی بودن اعدام مشکلی نداره. نه تماشگرها و نه حتی پدر آوا که خودش وکیله و در آخرین دفاع از دخترش به صراحت می گه "کسی با حکم دادگاه مشکلی نداره و..."

فیلم یک پیام خوب دیگه هم داشت و اون اشاره به موضوع مکافات عمل بود .... هر چند در به تصویر کشاندن مکافات عمل در فیلم ها و داشتان ها کارگردانان و نویسندگان به دام شعار و تخیلات شاخ دار می افتند ولی منطق فیلمنامه فیلم من مادر هستم مکافات عمل رو برای مخاطب باور پذیر کرده بود .

اما چند نقطه ضعف که خیلی گذرا بهش اشاره می کنم:

- صحنه خوردن شراب بیش از حد در فیلم تکرار شده بود ، کارگردان با حذف چند سکانس می تونست به خوبی پیام خودش مبنی بر اینکه سعید و ناصر افراد به شدت مشروب خوری هستند به مخاطب منتقل کنه. 

- آوا در این فیلم تبدیل به یک مظلوم 100درصد شده بود در صورتی که قسمت عمده مشکلات هم به آوا بر می گشت. آوا تنها به خانه سعید رفته بود (هرچند به سعید اعتماد زیادی داشت) ، مشروب خورده بود ،  از خانه فراری بود و رابطه خوبی با پدر و مادرش نداشت و... ریشه خیلی از این مشکلات خود آوا بود که در این فیلم به آن بی توجهی میشه و تمام مشکلات به دوش سعید و زنش می افته.

- و چند سکانس ریز و اضافه دیگه مثل اون صحنه که نگهبان ساختمان سعید رو نشون می داد که یه نابینا بود.  در این سکانس شیطنت کارگردان خودنمایی می کرد.

با این حال اگر به روز سه شنبه 14/ آذر برگردم، به هیچ وجه به سینما نمی رم تا این فیلم رو نگاه کنم. به رفقای هم تیپ خودم هم توصیه کردم پولشون رو دور نریزن و نرن سراغ این فیلم. شاید این فیلم فیلم خوبی دراومده ولی برای من که خانواده ام قیود مذهبی را رعایت می کنن خوب نبود . برای من خوب نیود که 4500 تومن پول بدهم و بعد از صرف 2 ساعت وقت با اعصابی ناراحت پای خود را از سینما بیرون بگذارم. برای من خوب نبود چون به خاطر صحبت هایی که سعید به مادر آوا می گفت نزدیک بود تو سینما بالا بیارم. برای من خوب نبود چون یه آدمی هستم که تا حالا صحنه مشروب خوری رو جز تو سینما و تلویزیون جمهوری اسلامی ندیدم. برای من خوب نبود چون بعد از پایان فیلم  دو تا پیرزن که یکی دو ردیف عقب تر از من نشسته بود از جاشون تکون نخوردن یا در واقع از جاشون نمی تونستن تکون بخورن و بعد از پایان فیلم گریه می کردند  و گریه می کردند. برای من خوب نبود چون من نه مثل آوا بودم ، نه مثل نامزد آوا ، نه دور و بری هام مثل شخصیت های این فیلم. این فیلم رو بیشتر باید اونهایی ببینن که برای خوردن شراب هیچ حرمتی قائل نیستند و از اینکه ناموسشون با یه غریبه بگرده هیچ خیالی ندارن.

* اما فیلم خانواده محترم ... این فیلم  بیشتر از اینکه تصویر سیاهی از جامعه ایرانی رو نشون بده تصویر خیانت یک کارگردان وتهیه کننده رو به نمایش گذاشته ، خیانت یک کارگردان و تهیه کننده به میهن ، خیانت به شهدا، خیانت به امام خمینی (ره) و ...

بعد از دیدن فیلم یک خانواده محترم، از این موضوع تعجب می کنم که چطور مدعی العموم هنوز علیه کارگردان و تهیه کننده این فیلم شکایت نکرده. این فیلم ارزش پرداختن بیشتر از این رو نداره.

پي نوشت:

* يكي از دوستان يك نقد زيبا نوشته كه خوندنش توصيه ميشه (اينجا)