گویند که "رنگ رخساره خبر می دهد از سّر درون". جلیلی کم حرف است و متفکر و متین. ظاهری ساده و کلامی نافذ دارد. شاید به همین جهت باشد که دیپلمات های کارکشته ای چون سولانا و اشتون، هنوز به کُنه و بطن وجودی او پی نبرده اند!
به گزارش بولتن نیوز به نقل از صرلط، گذر ایام و تورق تقویم، زمان را به سوی 24 خرداد ماه 1392 پیش می برد و
تکاپوهای انتخاباتی را فزونی می بخشد. در این میان یکی صحبت از «طرح وحدت
ملی» به میان می آورد و دیگری «طرح مناسک» به اجرا می گذارد. آن یکی «طرح
دولت بی پایان» را در دستور کار قرار داده است و جناح دیگری، هنوز به
«اجماع» نرسیده اند!
احمدی نژاد هم هر چند از یک سو می گوید لحظه ای به انتخابات فکر نمی کند اما از سوی دیگر دوباره صحبت از لیست مفسدان کرده و
مردم را تشنه شنیدن نام آنها و در این رابطه . وی دیروز در مراسم افتتاح طرح
های عمرانی خراسان رضوی ادعا کرد: "300 نفر در کشور 60 درصد پولهای کشور را
در جیب خود گذاشته و پس نمیدهند."
به گزارش سرویس سیاسی
صراط؛ به نظر می رسد باید اینک که چند ماه تا انتخابات ریاست جمهوری زمان باقیست کاری کرد و
قدمی برداشت و با تدبیر و بدور از هیجانات کاذب سیاسی افراد را آنالیز و
سنخیت آنها را با جایگاه ریاست جمهوری ایران مورد بررسی قرار داد تا شاید
بتوان به نتیجه ای مطلوب رسید.
ایران اسلامی سال 1391 با موقعیت
ژئوپولتیکی و شرایط سیاسی خاص آن و با نظر به تئوری مقاومت در انقلاب
اسلامی ، نیازمند یک ارتباط مدبرانه ، بدور از احساس و کاملا علمی در قبال
تحولات دنیا دارد ، چرا که در سالهای اخیر بخوبی مشاهده کرده ایم عملکرد
احساسی و گاها بدور از تدبیر برخی از مسئولین در عرصه دیپلماسی، هزینه های
سنگینی را در داخل کشور برای زندگی روزمره مردم در بر داشته و در آینده هم
شاهد خواهیم بود مغایرت برخی رفتارهای امروز مسئولان در عرصه دیپلماسی با
فلسفه انقلاب اسلامی چه آثار و تبعات جبران نا پذیری را برای کشور بجای
خواهد گذاشت.
فلذا با توجه به نقش مهم دانش دیپلماسی در اداره کشور و
آسیب های جدی عدم توجه به این مقوله بر روی زندگی مردم ، لازم است بر روی
شخصیت های دیپلماتیک کشورمان تمرکز بیشتری داشته باشیم ، چرا که دور از ذهن
نیست ظهور یک دیپلمات کارکشته در جایگاه ریاست جمهوری ایران بتواند تحول
عظیمی در نوع روابط ایران با کشورهای جهان و بالطبع فضای داخلی کشور ایجاد
کند.
اما فارغ از تمام جنجال ها و بدور از حاشیه ها، هستند افرادی
که خدمت به کشور و ملت شان را بر منازعات زودهنگام و بی ثمر سیاسی ارجح می
دانند و بجای تقابل در جبهه داخلی، بعنوان خط شکنان جبهه خارجی جمهوری
اسلامی خدمت می کنند.
افرادی که دیروز، بعنوان دیدبان انقلاب اسلامی،
صدامیان را رصد می کردند؛ امروز نیز در رسته دیپلمات های کارکشته و مجرب،
جهانخواران و مستکبران را تحت نظر دارند.
زاده مشهد الرضاست و
دانشجوی امام صادق(ع). 18 سال در وزارت خارجه، مشق سیاست کرده و بر
دیپلماسی خارجی خاتم النبیین(ص) تسلط دارد چرا که موضوع پایان نامه دکتری
خویش را معطوف به دکترین سیاست خارجی نبی مکرم
اسلام قرار داده است .
تجارب مفید و حُسن سوابق این دیپلمات، موجب آن شد
که رهبر معظم انقلاب، مسئولیت خطیر نمایندگی شان در شورای عالی امنیت ملی
جمهوری اسلامی را به شخص ایشان واگذارند.
گویند
که "رنگ رخساره خبر می دهد از سّر درون". جلیلی کم حرف است و متفکر و
متین. ظاهری ساده و کلامی نافذ دارد. شاید به همین جهت باشد که دیپلمات های
کارکشته ای چون سولانا و اشتون، هنوز به کُنه و بطن وجودی او پی نبرده
اند!
قدم های لنگانش نشان می دهد که در زندگی او، مصالح ملی بر منافع شخصی مقدمند.
بیاد
آورید سخنان شورانگیزش را در سوم خرداد امسال که در جمع تیم مذاکره کننده
غربی و ایضاً حضار خارجی اظهار داشت: «خانم ها و آقايان! مي دانيد امروز چه
روزي است؟! سوم خرداد، يعني دقيقا همان روزي كه 30 سال پيش خرمشهر را از
اشغال عراق دوران صدام آزاد كرديم.»
جلیلی اما سابقاً درباره
انتخابات نیز اظهاراتی داشته است. وی در جمع اعضای جنبش عدالتخواه دانشجویی
در پاییز 83 اینگونه عنوان می کند: «به نظر من اختیارات رئیسجمهور در
کشور ما خیلی مغفول واقع شده است، به نظر من قدرتمند ترین فردی که
میتواند در عرصهی خدمت به مردم و کار اجرایی باشد، رئیسجمهور است. کشوری
که این همه سازمان و دستگاههای عریض و طویل دولتی دارد، رئیسجمهور
میتواند عزل کند، نصب کند، کار بخواهد، مطالبه کند، کارآمدی بخواهد،
ارزیابی بخواهد، برنامه بخواهد و آنها را فعال کند.»
حالا چند سالی هست که نام دکتر سعید جلیلی بیشتر بر سر زبانها افتاده است و
از وی بعنوان یکی از چهره های انقلابی و آکادمیک یاد می شود که همیشه ضمن
اینکه با منطق و خونسردی مواضع انقلابی اش را در عرصه بین المللی اتخاذ
داشته ، کمترین هزینه را برای کشور به بار آورده و با پرهیز از مواضع
احساسی و عجولانه ، منافع ملت را به بهترین شکل دنبال کرده است.
با این
وجود غافل شدن ازشخصیت پخته و بین المللی جلیلی نوعی غفلت از سرمایه های
انقلاب محسوب می شود و انتظار می رود بدور از هرگونه انتخاب عجولانه و
جانبداریهای غیرمنطقی به همه نیروهای حاضر در کشور که استعداد حضور در
جایگاه ریاست جمهوری را دارند توجه کنیم.
ان شاء الله که بیاد و کاندید بشه
اونوقت همه خواهند دید که بالاترین رای انتخابات (خرداد92)مال ایشونه
درود بر جلیلی سرباز ولایت و جانباز با درایت انقلاب اسلامی ایران
اما درمورد دکتر سعید جلیلی فقط باید گفت خدا کند که بیاید و رهبری دستگاه اجرایی کشور را به جایگاه دلخواه و مورد انتظار کشور شهدا و رهبر انقلاب برساند و یا حداقل نزدیکتر کند. ان شاء الله
یا علــــــی
مدیریت های اجرائی در هر مجموعه ای از مسئولیت ها بسیار حساس و مهم محسوب میگردد حال چه برسد به مدیریت اجرائی یک شهر، استان و کشوربویژه کشوری که در این موقعیت حساس منطقه ای و در این برهه زمانی و تاریخی قرار دارد.
علم، پاکی و دلیری برای این پست از شروط لازم و ضروری است ولی به تنهایی کافی نیست.
افراد و جریان های فکری حمایت کننده باید از پیشینه شفاف و روشن برخوردار بوده باشند و بیلان عملکردهای خود را برای ملت گزارش کنند تا حمایت شان از این افراد از پشتوانه قوی برخوردار باشد.
در ضمن بد نیست که این افراد و جریانات توضیح دهند که در گذشته از کدام کاندیدا ها حمایت کرده اند و در مقطع حاضر پاسخگوی چه بخش هایی از تصمیمات و عملکردها میباشند.
دوسش داریم
اما رای من دکتر رضایی...
اما راستى چراهيچكس ازسربازمتين ملت ومديريت جنگ در زمان دفاع مقدس وقهرمان ملى ايران وايرانيان دكترمحسن رضايى يادنميكنيد؟؟؟؟؟؟؟
اي دل غافل مگر شما هم تابع همين حرفيد:
از دل برفت ،
همان كه از ديده برفت !!!!!!!!!
رهبر میگه جو کشور را انتخاباتی نکنید زوده ولی کدوم سایت خبری گوش میده!
جلیلی زنده در حال شهادت
در این آوردگه پر مدعیان
جلیلی عاشق و یار ولایت
در این غوغا و وانفسای نخوت
جلیلی معنی جهد و صداقت
میان هر چه گفتیم و شنیدیم
جلیلی مظهر مهر و نجابت
وطن در انتظار پاسخ دوست
جلیلی گوشه چشمی عنایت
شعار هرشب و روز دل ماست
جلیلی پایداری بر عدالت
میان اینهمه مرد سیاست
جلیلی یکه تاز است در ولایت
«خانم ها و آقایان! می دانید امروز چه روزی است»؟ این پرسشی بود که دکتر جلیلی مسئول تیم هسته ای کشورمان در آغاز یکی از نشست های کاری اجلاس بغداد از نمایندگان ۱+۵ پرسید. سوال غیرمنتظره بود و اعضا و نمایندگان تیم های مذاکره کننده ۱+۵ که نمی دانستند این سوال چه ربطی به موضوع مذاکرات دارد، با تعجب پاسخ دادند «امروز چهارشنبه ۲۳ می ۲۰۱۲ است» و دکتر جلیلی گفت « و سوم خرداد، یعنی دقیقا همان روزی که ۳۰ سال پیش خرمشهر را از اشغال عراق دوران صدام آزاد کردیم» و سپس توضیح داد که چگونه در آن جنگ ۸ ساله کشورهای متبوع گروه ۱+۵ و همه قدرت های ریز و درشت در دنیای بلوک بندی شده آن روزها، با تمامی تجهیزات و ماشین های جنگی و سیاسی و تبلیغاتی خود به حمایت از صدام وارد کارزار شده بودند، تانک های لئو پارد آلمانی، چیفتن های انگلیسی، موشک های اگزوسه و جنگنده های میراژ و سوپراتاندارد فرانسوی، هواپیماهای میگ و موشک های اسکادبی روسی، بمب های شیمیایی آلمانی و انگلیسی، موشک های سایدبایندر و هواپیماهای آواکس آمریکایی، دلارهای سعودی و کویتی و اماراتی و… در اختیار رژیم بعثی صدام بود و ما به قول حضرت امام راحلمان(ره) تنهای تنها بودیم ولی می بینید که آن عقبه سخت و نفس گیر را با پیروزی پشت سر گذاشته ایم و امروزه صدام کجاست؟ و ما در کدام نقطه ایستاده ایم؟… امروز در سالروز آزادی مقتدرانه خرمشهر و درحالی که حاکمیت عراق به مردم مظلوم آن و دوستان استراتژیک ما بازگشته است در قصر صدام با شما به مذاکره نشسته ایم» دکتر جلیلی در ادامه می گوید؛ « آن روزها که همه دنیا در یکسو و ایران اسلامی در سوی دیگر ایستاده بود، تسلیم زورگویان غربی و شرقی و حامیان منطقه ای آنها نشدیم بنابراین نباید انتظار داشته باشید امروز که در اوج اقتدار هستیم به کسی باج بدهیم و در مقابل خواسته های غیرقانونی و زورگویانه آنان تسلیم شویم- نقل به مضمون»
يا علي
برادر محترم شاید شما همه زوایای اخلاقی ایشان را کشف نکرده باشید ولی بواقع غربیها از خدایشان است که دکتر جلیلی رئیس جمهور ما نباشد و حتی سمّتی هم نداشته باشد.
در مذاکرات قبلی وقتی تهدید کردند اگر کوتاه نیایید به ایران حمله می کنیم دکتر سعید جلیلی پای مصنوعی خود را درآورد روی میز گذاشت و گفت این پا را در جنگ قبلی از دست دادم پای دیگرم را هم در جنگ بعدی میدهم و سالن را ترک کرد.
دکتر جلیلی در مسئله هسته ای چهره ای محکم و در عین حال محبوبی از خودش نشون داده. او محبوب حزب اللهی هاست و اصول گرایان نیز دوستش دارن و توده مردم هم خاطره بدی از جلیلی ندارن.
در کارنامه جلیلی بر خلاف دیگران، نه اثری از شکست هست و نه اتهاماتی چون کاسب و ساکت.
خیلی جدید نیست، اما خیلی هم قدیمی نیست که رای دادن به اون، "دنده عقب" تفسیر بشه. دیپلمات هست و طبیعتا وجهه بین المللی هم داره.
در عین حال که پِرِستیژِ شیکی داره، ساده زیست و خلق و خوی مردمی داره.
واقعا بسیجی هستش و چفیه رو برای ادا نمیندازه.
دولتش حتما رابطه درستی با حکومت خواهد داشت. اما...!
اما مسئله ای که به نظرم مهم میاد اینه که سعید جلیلی، واقعا "وَلَــعــی" برای ریاست جمهوری نداره و این ضعف کمی نیست!
نداشتن ولع مثبت، منجر میشه به نداشتن تیم حرفه ای و فقدان برنامه مدون.
کسی که میخواد رئیس جمهور بشه، باید "شــور" داشته باشه.
در کنار اون پای لنگان که برای سعید جلیلی مایه افتخار هست، این پای لنگ (نبود شور و ولع)، گمانه زنی ها را دشوار میکنه.
جز اینها، تکیه بر قوه مجریه، نوع خاصی از سابقه مدیریتی و روحیه شخصیتی می طلبه که منتقدین سعید جلیلی، دکتر رو واجد اون نمیدونن و دبیر شورای عالی امنیت ملی رو پاک تر از این حرف ها میدونن!