توهین به روحانیت به بهانه انتقاد؟!

ادبیات نقد ادبیات خاصی است. خدا را شکر در ایران هر کسی این اجازه را به خود می دهد که حتی در اموری که تخصص ندارند نیز، مابقی را نقد کند. در ایران لازم نیست متخصص باشی و مدرک تحصیلی بالایی از فلان دانشگاه خارجی داشته باشی و یا صاحب یک تریبون خاص و یا یک رسانه قدرتمند باشی تا بتوانی «نقد» کنی. فقط کافی است مسافر یک تاکسی باشی و در ساعات پایانی روز در ترافیک سرسام آور شهر معطل شوی؛ آنوقت بهترین زمان برای نقد است!

زمانی که از بیکاری دست به "انتقاد” می زنی. زمین و زمان را به هم می دوزی. برهان خلف و اصل لانه کبوتری را شخم می زنی تا دلیلی پیدا کنی برای هوای ابری و بارانی!!! دولت و نظام هم که در نوک پیکان حملات و انتقادها قرار دارند.

اما اتفاقی که متاسفانه این روزها در حال رخ دادن است، «نقد» بدون انصاف است. نقد بدون انصاف از آن دست نقدهایی است که چشمان خود را می بندی و بدون تفکر و تعقل انتقاد می کنی! «دلیل اصلی آلودگی هوا در تهران» نیز از جنس همان نقدهای کوچه بازی و صف های نانوایی است!

اما کسانی که در رسانه ها قلم می زنند و خود را سرباز جنگ نرم می دانند باید بیشتر از سایرین مراقب باشند تا منصفانه و عاقلانه نقد کنند. کسانی که بر جامعه (ولو اندک و محدود) تاثیرگذارند خوب می دانند که با کوچکترین انحرافی در قلمشان می تواند انحرافی با زاویه ای چند برابری را در جامعه رقم بزنند.

وبلاگنویسان نیز در کنار اهالی رسانه ای قرار میگیرند که بدون چشمداشت مالی و فقط و فقط برای انجام وظیفه سربازی در میدان جنگ نرم قلم می زنند و سعی دارند سهم کوچکی در صفحه عظیم جنگ نرم جمهوری اسلامی ایران داشته باشند.

اما همین وبلاگنویسانی که با نیت قربه الی الله پا به میدان می گذارند،بعضا بدون توجه به عواقب حرفهایی که بر قلم می رانند پازل دشمن را تکمیل می کنند و هیچ وقت با خود نمی اندیشند که چگونه می توان به شکلی نقد کرد که هم در آن انصاف رعایت شود و هم خوراک برای رسانه های غربی مهیا نگردد.

وبلاگ «نامه های حوزوی» یکی از آن وبلاگهایی است که متاسفانه بعضا مهیا کننده خوراک برای رسانه های بیگانه می شود. روحانی عزیز، رضا تاران نویسنده این وبلاگ که خود نیز مفتخر به پوشیدن لباس پیامبر(ص) است، در این وبلاگ به نقد روحانیت و برخی رفتارهای روحانیون در جامعه می پردازد.

هرچند که نباید منکر این موضوع شویم در هر جماعتی خوب و بد وجود دارد و روحانیت نیز از این قاعده مستثنی نیستند و صرف لباس روحانیت دلیل بر خوب بودن یک شخص نمی باشد اما نباید اجازه دهیم نقد بدون انصاف نیز در جامعه رواج یابد.

فردی که خود ملبّس به لباس روحانیت است آیا معتقد است که روحانیون هیچ ویژگی خوبی ندارند؟ یا اگر بخواهیم از سطحی کلان تر به موضوع نگاه کنیم، آیا رضا تاران معتقد است تمام روحانیون اینگونه که او تعریف می کند، در جامعه به گذران زندگی می پردازند؟

آقای تاران، آیا براستی همه روحانیون در هر مقدس قم به دنبال آن آرایشگاهی هستند که آدرس زنان صیغه ای را در اختیارشان قرار می دهد؟ (همان مطلبی که شما از وبلاگت حذف کرده ای ولی همچنان سایت ضدانقلاب "دیگربان” از آن به عنوان سند شهوت ران بودن روحانیت یاد می کند.)

آقای تاران آیا واقعا معتقدی در تمام شهرها مردم و علی الخصوص کودکان از روحانیت می ترسند و فراری اند؟

آقا رضای عزیز! آیا می توانی قسم بخوری که همه طلبه های جوان از کلاس های حوزوی به دلایلی که در پست وبلاگت آورده ای، فراری اند؟

رضا جان، آیا در تمام هیئت هایی که در ماه محرم به عشق اباعبدالله الحسین برپا شد، نگاه روحانیون به مداحان و بالعکس همان نگاهی است که تو تعریف کرده ای؟

رضا تاران؛ تو خودت را در دسته طلبه های انقلابی قرار می دهی یا طلبه های ضدانقلابی؟ اصلا می توان با یک آمار سرانگشتی بگویی چند درصد طلبه های ما ضدانقلاب هستند که اینگونه تعریفشان کرده ای و به حساب شان آورده ای

رضا جان!

حرف بر سر «نامه های حوزوی»ات زیاد است و حوصله مخاطب من کم

اما با خودت مشخص کن هدفی که برای تاسیس این وبلاگ خرج کرده ای را

کمی چشمانت را باز کن….بازتر

ببین می ارزد اینگونه و نامنصفانه نیمه خالی لیوان را نگاه کنی؟

کمی با خود فکر کن و ببین نگاه بدبینانه ات(چون شخص شما این نگاه را در ذیل یکی از کامنت ها تایید کرده ای از این تعبیر استفاده کردم) چگونه تبدیل شده به ذره بین ضدانقلاب برای رسانه هایشان

شاید عده ای تو را مغرض بدانند و حتی با خود بگویند تو اصلا روحانی نیستی و برای تخریب چهره روحانیت پا به عرصه گذاشته ای! اما نگاه من مانند نگاه شما و آن دسته از افراد «بدبینانه» نیست.

احساسم می گوید تو یک دلسوزی و اگر حرفی هم می زنی نیتت خالص است و برای بهبود اوضاع قلم می رانی. اما مطمئنا پاسخت و عکس العملت به مطلب حقیر می تواند ثابت کند نگاه من به شخص شما صحیح بوده است یا خیر!

سعی کردم منصفانه انتقاد کنم و بدور از هر گونه توهین و جسارتی

امیدوارم پاسخی از شما بشنوم : منطقی، منصفانه و بدور از توهین و جسارت

الهی اهدنا الصراط المستقیم. آمین