جوان‌ترين رزمنده ايراني چگونه به شهادت رسيد؟
به بهانه زنده نگه داشتن ياد و خاطره شهداي اخير حادثه تروريستي چابهار شهيد جهادگر حامد بزي و شهيد مرتضي آسوده همراه خاكريز رسانه‌اي جبهه جهادي منتظران خورشيد به استان سيستان و بلوچستان سفر كرده بوديم كه فرصتي پيش آمد با برخي از شهداي اين خطه از كشورمان آشنا شويم.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از جوان آنلاین؛ اين نوشتار كه با همكاري صميمانه بنياد شهيد و امور ايثارگران استان سيستان و بلوچستان و شهرستان نيكشهر گرد آمده، تقديم‌تان مي‌شود. اميدواريم گامي باشد در جهت رفع مهجوريت شهداي بلوچستان، شهدايي كه نسل سوم اين خطه نيز به خوبي راه و رسمشان را مي‌شناسندو شهداي حادثه اخير چابهار سندي است بر اين ادعا. اما اين بار سخن از سبيل اخلاقي دانش‌آموز بسيجي مخلصي است كه با گذشتن از جان خويش به منظور دفاع از سرزمين اجداديش راهي ميدان نبرد شد و با خون خود نهال مردانگي وجوانمردي را آبياري كرد.
آنچه در پي مي‌خوانيد حاصل همكلامي ما با مادر و پدر شهيد سبيل اخلاقي است. جوان‌ترين شهيد دوران دفاع مقدس از روستاي شگيم نيكشهر در استان سيستان و بلوچستان كه رزمندگانش همچون شير شرزه به ميادين نبرد شتافتند و در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حماسه‌ها آفريدند.
سر فراز چون نخل‌هاي استوار
خان محمد، پدر سبيل موهايش ديگر سفيد سفيد شده است و صورت چروكيده‌اش از شدت تابش آفتاب قهوه‌اي سوخته به نظر مي‌رسد. با او در حالي ديدار مي‌كنيم كه با يك شال مخصوص بلوچي بر دوشش از گرد راه رسيده است. حين گفت‌وگو، شادابي، سر حالي و سرزنده بودنش برايمان بسيار قابل تأمل است. او كه همچنان محكم پاي آرمان‌هايش ايستاده درخصوص پسرش سبيل مي‌گويد: در يكي از روزهاي گرم تابستان ۱۳۵۳ بود كه در خانه محقر و روستايي‌مان كودكي به دنيا آمد و فوجي از شادي فضاي خانه‌مان را در بر گرفت. نامش را هم سبيل گذاشتيم. سبيل خيلي زود جايگاه وي‍ژه‌اي در ميان اهالي خانه پيدا كرد.
در آن زمان كه محروميت و فقر بجا مانده از دوران حكومت ستمشاهي هنوز آزاردهنده بود، مردم روستاهاي بلوچستان اغلب از سر ناچاري به دام سوداگران مرگ و قاچاقچيان سودجو مي‌افتادند. من هرگز حاضر نشدم به چنين كارهايي تن دهم و براي انجام كار به شهرهاي اطراف سفر مي‌كردم. همين باعث شد تا سبيل بيش از همسن و سالانش به رشد عقلاني و فكري برسد. او تنها مرد خانه‌ام بود. پس از اتمام دوران ابتدايي به منظور اينكه بتواند باري از روي دوش خانواده بردارد همراه من به كار كشاورزي پرداخت و براي همين نتوانست ادامه تحصيل دهد.
به‌رغم اينكه از لحاظ سني خيلي كوچك بود، در بسيج فعاليت چشمگيري داشت، در نگهباني‌ها، گشت‌ها، ايست بازرسي‌ها و مأموريت‌ها حاضر مي‌شد و همواره تلاش مي‌كرد كه بدون تأخير در محل خدمتش حاضر شود. با توجه به اينكه عاشق خداوند و امام بود، زماني كه امام راحل اعلام كردند «هر كسي كه توانايي دارد و برايش تكليف شده مي‌تواند به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شود به جبهه برود» او هم ثبت‌نام كرد و جهت ياري رزمندگان دلير و سلحشور اسلام با كسب رضايت مادر راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد.
چشم در راه سبيل
مولود خانم، مادر شهيد سبيل اخلاقي در مورد خاطرات فرزند شهيدش مي‌گويد: در غروب يكي از روزهاي آذر سال ۱۳۶۴ شهيد سبيل اخلاقي نزد من آمد وگفت: «مادر جان مي‌خواهم به جبهه بروم.» كه با مخالفت من روبه‌رو شد. من به او گفتم پسرم تو تنها فرزند پسر من هستي و من جز تو و سه خواهرت در حال حاضر كسي را ندارم. خودت مي‌داني كه پدرت براي كار كردن به جايي ديگر رفته و ما تنها تو را به عنوان مرد در خانه داريم. اما شهيد مي‌گفت: «مادر هر طور شده من بايد به جبهه بروم و اگر خواست خداوند باشد شايد شهيد شوم. من شهادت را دوست دارم. با شهادت و ريختن خون امثال من است كه ما در جنگ پيروز مي‌شويم.» سبيل مي‌گفت اگر ما جوانان مقابل اين دشمن متجاوز را نگيريم، به خودش اجازه جسارت به خاك كشورمان را مي‌دهد. بعد گفت: «مادر من به بسيج محله مي‌روم و از آنجا به سپاه خواهم رفت. شما تا برگشتن من بيدار بمانيد.» اين سخنان را در حالي كه لباس‌هايش را جمع مي‌كرد مي‌گفت و سپس به سوي مقر سپاه حركت كرد.
من هم تا ساعت يك بعد از نيمه شب چشم به راه تنها پسرم بيدار ماندم. اما هر چه انتظار كشيدم، پسرم به خانه نيامد تا اينكه در همان انتظار به خواب رفته و با صداي اذان از خواب بيدار شدم. بعد از اذان و خواندن نماز به دخترانم گفتم: شما صبحانه درست كنيد و بخوريد. من مي‌روم سپاه تا در مورد سبيل سؤال كنم. كه آيا از سپاه آمده است يا نه؟ وقتي به سپاه رسيدم، سراغ سبيل را از آنها گرفتم. گفتند: چنين شخصي اينجا نيامده است. من هم پس از نااميدي به طرف خانه آمدم و دم در حياط خانه چشم به راه و منتظر سبيل نشستم. در همين لحظه بود كه يكي از آشنايان مرا در اين حالت ديد و پرسيد: «چرا اينجا نشسته‌اي؟ چشم به راه كه هستي؟! من پاسخ دادم منتظر سبيل هستم. او از ديشب تا به حال به خانه بازنگشته.»
در اين لحظه بود كه گفت: «مگر خبر نداري كه ديشب تعدادي از رزمندگان ساعت ۱۲ از نيكشهر به طرف جبهه اعزام شدند. من آنها را ديدم كه حركت كردند.»
او را به خدا سپردم
چندي بعد از رفتن سبيل بود كه يكي از خانم‌هاي فاميل گفت: بيا تا به همراه يكديگر به دنبال سبيل برويم. من گفتم: نه من نمي‌روم. من او را به خدا سپرده‌ام. هرچه خدا بخواهد همان مي‌شود. در حال حاضر جز توكل به خدا كار ديگري نمي‌توانم انجام دهم. بعد از مدتي سبيل دو نامه از جبهه براي ما فرستاد. او در اين نامه‌ها نوشته بود: «مادر اگر من شهيد شدم ناراحت نشويد. براي من گريه نكنيد و براي اسلام و رزمندگان اسلام و انقلاب دعا كنيد. اينجا حال من خوب است. دعايم كنيد چون ما به دعاي شما نياز داريم. من از تمام زحمت‌هايي كه برايم كشيدي تشكر مي‌كنم، چون تو گردن من حق بسياري داري. مادرم شيرت را حلالم كن و مرا ببخش و اگر من شهيد شدم هنگام تشييع جنازه من بگوييد: شهيدان زنده‌اند الله‌اكبر، نگوييد مرده‌اند الله‌اكبر. چون شهيدان در پيشگاه خداوند روزي مي‌خورند.»
خفته در خاك‌هاي هورالعظيم
در ادامه همكلامي‌مان پدر شهيد اخلاقي لحظه شهادت سبيل را از قول يكي از همرزمان شهيد چنين نقل مي‌كند: او بسيار بااخلاق بود و با روحيه خوبش بقيه برادران رزمنده را تحت تأثير قرار داده بود.
۹ بهمن ماه ۱۳۶۴ در هنگام عملياتي در جنوب و منطقه هورالعظيم، سبيل و دوستش هر دو دركنار هم بودند كه يك تركش به بازوي دوستش و تركش ديگري به قلب شهيد سبيل اخلاقي اصابت كرده و پسرم در آغوش دوست و همرزمش به مقام والاي شهادت نائل مي‌شود. براي گرفتن پيكرش رفتيم بنياد شهيد. پيكرش را به نيكشهر آورديم. شب، درگيري شده و راه‌ها هم بسته شده بود. گفتند: شب نرويد. گفتم: مجبوريم. مأمور دادند و شبانه رفتيم. شب جنازه را گذاشتيم سردخانه تا فردا صبح. رفتم خانه تا در را كه زدم مادرش گفت: بچه‌ام شهيد شده است؟! مي‌دانست اما گريه نكرد.
حرف آخر
پدر سبيل مي‌گويد: «اگرچه همسرم به خاطر بيماري كليه زمين‌گير است و من هم پير شده‌ام، اما همچنان پاي آرمان‌هايمان ايستاده‌ايم. اگر روزي جنگ شود، جان خودم را براي ايران نثار مي‌كنم. فقط مي‌خواهيم ايران آباد باشد.»
آنچه در پي مي‌خوانيد حاصل همكلامي ما با مادر و پدر شهيد سبيل اخلاقي است. جوان‌ترين شهيد دوران دفاع مقدس از روستاي شگيم نيكشهر در استان سيستان و بلوچستان كه رزمندگانش همچون شير شرزه به ميادين نبرد شتافتند و در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حماسه‌ها آفريدند.
سر فراز چون نخل‌هاي استوار
خان محمد، پدر سبيل موهايش ديگر سفيد سفيد شده است و صورت چروكيده‌اش از شدت تابش آفتاب قهوه‌اي سوخته به نظر مي‌رسد. با او در حالي ديدار مي‌كنيم كه با يك شال مخصوص بلوچي بر دوشش از گرد راه رسيده است. حين گفت‌وگو، شادابي، سر حالي و سرزنده بودنش برايمان بسيار قابل تأمل است. او كه همچنان محكم پاي آرمان‌هايش ايستاده درخصوص پسرش سبيل مي‌گويد: در يكي از روزهاي گرم تابستان ۱۳۵۳ بود كه در خانه محقر و روستايي‌مان كودكي به دنيا آمد و فوجي از شادي فضاي خانه‌مان را در بر گرفت. نامش را هم سبيل گذاشتيم. سبيل خيلي زود جايگاه وي‍ژه‌اي در ميان اهالي خانه پيدا كرد.
در آن زمان كه محروميت و فقر بجا مانده از دوران حكومت ستمشاهي هنوز آزاردهنده بود، مردم روستاهاي بلوچستان اغلب از سر ناچاري به دام سوداگران مرگ و قاچاقچيان سودجو مي‌افتادند. من هرگز حاضر نشدم به چنين كارهايي تن دهم و براي انجام كار به شهرهاي اطراف سفر مي‌كردم. همين باعث شد تا سبيل بيش از همسن و سالانش به رشد عقلاني و فكري برسد. او تنها مرد خانه‌ام بود. پس از اتمام دوران ابتدايي به منظور اينكه بتواند باري از روي دوش خانواده بردارد همراه من به كار كشاورزي پرداخت و براي همين نتوانست ادامه تحصيل دهد.
به‌رغم اينكه از لحاظ سني خيلي كوچك بود، در بسيج فعاليت چشمگيري داشت، در نگهباني‌ها، گشت‌ها، ايست بازرسي‌ها و مأموريت‌ها حاضر مي‌شد و همواره تلاش مي‌كرد كه بدون تأخير در محل خدمتش حاضر شود. با توجه به اينكه عاشق خداوند و امام بود، زماني كه امام راحل اعلام كردند «هر كسي كه توانايي دارد و برايش تكليف شده مي‌تواند به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شود به جبهه برود» او هم ثبت‌نام كرد و جهت ياري رزمندگان دلير و سلحشور اسلام با كسب رضايت مادر راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد.
چشم در راه سبيل
مولود خانم، مادر شهيد سبيل اخلاقي در مورد خاطرات فرزند شهيدش مي‌گويد: در غروب يكي از روزهاي آذر سال ۱۳۶۴ شهيد سبيل اخلاقي نزد من آمد وگفت: «مادر جان مي‌خواهم به جبهه بروم.» كه با مخالفت من روبه‌رو شد. من به او گفتم پسرم تو تنها فرزند پسر من هستي و من جز تو و سه خواهرت در حال حاضر كسي را ندارم. خودت مي‌داني كه پدرت براي كار كردن به جايي ديگر رفته و ما تنها تو را به عنوان مرد در خانه داريم. اما شهيد مي‌گفت: «مادر هر طور شده من بايد به جبهه بروم و اگر خواست خداوند باشد شايد شهيد شوم. من شهادت را دوست دارم. با شهادت و ريختن خون امثال من است كه ما در جنگ پيروز مي‌شويم.» سبيل مي‌گفت اگر ما جوانان مقابل اين دشمن متجاوز را نگيريم، به خودش اجازه جسارت به خاك كشورمان را مي‌دهد. بعد گفت: «مادر من به بسيج محله مي‌روم و از آنجا به سپاه خواهم رفت. شما تا برگشتن من بيدار بمانيد.» اين سخنان را در حالي كه لباس‌هايش را جمع مي‌كرد مي‌گفت و سپس به سوي مقر سپاه حركت كرد.
من هم تا ساعت يك بعد از نيمه شب چشم به راه تنها پسرم بيدار ماندم. اما هر چه انتظار كشيدم، پسرم به خانه نيامد تا اينكه در همان انتظار به خواب رفته و با صداي اذان از خواب بيدار شدم. بعد از اذان و خواندن نماز به دخترانم گفتم: شما صبحانه درست كنيد و بخوريد. من مي‌روم سپاه تا در مورد سبيل سؤال كنم. كه آيا از سپاه آمده است يا نه؟ وقتي به سپاه رسيدم، سراغ سبيل را از آنها گرفتم. گفتند: چنين شخصي اينجا نيامده است. من هم پس از نااميدي به طرف خانه آمدم و دم در حياط خانه چشم به راه و منتظر سبيل نشستم. در همين لحظه بود كه يكي از آشنايان مرا در اين حالت ديد و پرسيد: «چرا اينجا نشسته‌اي؟ چشم به راه كه هستي؟! من پاسخ دادم منتظر سبيل هستم. او از ديشب تا به حال به خانه بازنگشته.»
در اين لحظه بود كه گفت: «مگر خبر نداري كه ديشب تعدادي از رزمندگان ساعت ۱۲ از نيكشهر به طرف جبهه اعزام شدند. من آنها را ديدم كه حركت كردند.»
او را به خدا سپردم
چندي بعد از رفتن سبيل بود كه يكي از خانم‌هاي فاميل گفت: بيا تا به همراه يكديگر به دنبال سبيل برويم. من گفتم: نه من نمي‌روم. من او را به خدا سپرده‌ام. هرچه خدا بخواهد همان مي‌شود. در حال حاضر جز توكل به خدا كار ديگري نمي‌توانم انجام دهم. بعد از مدتي سبيل دو نامه از جبهه براي ما فرستاد. او در اين نامه‌ها نوشته بود: «مادر اگر من شهيد شدم ناراحت نشويد. براي من گريه نكنيد و براي اسلام و رزمندگان اسلام و انقلاب دعا كنيد. اينجا حال من خوب است. دعايم كنيد چون ما به دعاي شما نياز داريم. من از تمام زحمت‌هايي كه برايم كشيدي تشكر مي‌كنم، چون تو گردن من حق بسياري داري. مادرم شيرت را حلالم كن و مرا ببخش و اگر من شهيد شدم هنگام تشييع جنازه من بگوييد: شهيدان زنده‌اند الله‌اكبر، نگوييد مرده‌اند الله‌اكبر. چون شهيدان در پيشگاه خداوند روزي مي‌خورند.»
خفته در خاك‌هاي هورالعظيم
در ادامه همكلامي‌مان پدر شهيد اخلاقي لحظه شهادت سبيل را از قول يكي از همرزمان شهيد چنين نقل مي‌كند: او بسيار بااخلاق بود و با روحيه خوبش بقيه برادران رزمنده را تحت تأثير قرار داده بود.
۹ بهمن ماه ۱۳۶۴ در هنگام عملياتي در جنوب و منطقه هورالعظيم، سبيل و دوستش هر دو دركنار هم بودند كه يك تركش به بازوي دوستش و تركش ديگري به قلب شهيد سبيل اخلاقي اصابت كرده و پسرم در آغوش دوست و همرزمش به مقام والاي شهادت نائل مي‌شود. براي گرفتن پيكرش رفتيم بنياد شهيد. پيكرش را به نيكشهر آورديم. شب، درگيري شده و راه‌ها هم بسته شده بود. گفتند: شب نرويد. گفتم: مجبوريم. مأمور دادند و شبانه رفتيم. شب جنازه را گذاشتيم سردخانه تا فردا صبح. رفتم خانه تا در را كه زدم مادرش گفت: بچه‌ام شهيد شده است؟! مي‌دانست اما گريه نكرد.
حرف آخر
پدر سبيل مي‌گويد: «اگرچه همسرم به خاطر بيماري كليه زمين‌گير است و من هم پير شده‌ام، اما همچنان پاي آرمان‌هايمان ايستاده‌ايم. اگر روزي جنگ شود، جان خودم را براي ايران نثار مي‌كنم. فقط مي‌خواهيم ايران آباد باشد.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
بگردم برای زلالی و سادگی این شهید گرانقدر و تمامی شهداء که بنوعی دست چین خداوند شدند.
کربلای جبه ها یادش بخیر....
تصويب لايحه ارائه خدمات به رزمندگان بسيجي در دولت
گروه اجتماعي: لايحه ارائه خدمات به رزمندگان بسيجي كه حداقل يك سال در جبهه هاي دفاع مقدس حضور داشته اندپس از انجام مراحل كارشناسي در هيأت دولت به تصويب رسيد.
به گزارش خبرنگار «ايران» براساس اين لايحه دولت موظف است به آن تعداد از رزمندگان بسيجي دوران دفاع مقدس كه واجد شرايط هستند، مستمري ماهانه به ميزان ۵۰ تا ۱۰۰ درصد حداقل حقوق كاركنان دولت پرداخت كند و آنان را به همراه افراد تحت تكفل، زير پوشش بيمه خدمات درماني و بيمه اجتماعي قرار دهد.
بنابراين گزارش رزمندگان بسيجي بايد حداقل يك سال سابقه حضور داوطلبانه در جبهه هاي دفاع مقدس داشته باشند، همچنين در هيچ يك از دستگاه هاي دولتي و مؤسسات وابسته به دولت و كارگاه هاي مشمول قانون كار، اشتغال نداشته باشند.
اين گزارش حاكي است رزمندگان بسيجي نبايد زير هيچ نوع پوشش بيمه درماني و بازنشستگي باشند و ضروري است نياز مالي افراد مشمول اين قانون محرز باشد.
* دولت سهم سرانه بيمه خدمات درماني را مي پردازد
همچنين در مفادي از اين لايحه آمده است: سهم سرانه بيمه خدمات درماني مشمولان موارد مذكور، به طور كامل به وسيله دولت تأمين و پرداخت خواهد شد و رزمندگان مشمول اين قانون كه سن آنها ۵۰ سال و پائين تر است زير پوشش بيمه تأمين اجتماعي قرار مي گيرند كه سهم كسور بازنشستگي آنان به طور كامل به وسيله دولت تأمين و پرداخت خواهد شد.
بنابراين گزارش افراد تحت تكفل مشمولان اين قانون، شامل همسر وفرزندان است و برقراري مستمري براي مشمولان اين قانون تا زماني است كه فرد مورد نظر شاغل نباشد.
گفتني است مسئوليت اجراي مفاد اين قانون به عهده سپاه پاسداران انقلاب اسلامي است و آئين نامه اجرايي آن به وسيله وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح و سازمان مديريت و برنامه ريزي كشور تهيه و به تصويب هيأت وزيران خواهد رسيد.
* ۳۲ هزار رزمنده هيچ مستمري نمي گيرند
از حدود ۲ ميليون بسيجي رزمنده و حدود ۵۰۰ هزار نفر كه به جبهه رفته اند حدود ۳۲ هزار نفر از آنان شرايط معيشتي مناسبي ندارند. دكتر مجتبي رحماندوست مشاور رئيس جمهوري در امور ايثارگران در گفت وگو با خبرنگار «ايران» با اعلام اين مطلب گفت: اساسنامه بنياد شهيد و امور ايثارگران زماني كه از وظايف مربوط به خانواده شهدا به وظايف مربوط به جانبازان و آزادگان هم تسري پيدا كرد، شهدا، جانبازان و آزادگان را ايثارگر خواند، وقتي به اين مورد اعتراض شد بنياد شهيد اساسنامه اش را اصلاح كرد و از اين گروه به عنوان جامعه هدف ياد كرد.
وي افزود: اين تعداد رزمنده با توجه به داشتن ويژگي هاي مورد نظر در حال حاضر مستمري از هيچ ارگان يا نهادي دريافت نمي كنند و زير پوشش سازمان بنياد شهيد و امور ايثارگران هم قرار ندارند و اكثر آنها به لحاظ معيشتي وضع مناسبي ندارند.
رحماندوست درباره اين لايحه گفت: اين لايحه در يكي از سفرهاي استاني رئيس جمهوري در زمستان ۸۴ در استان ايلام به تصويب هيأت وزيران رسيد كه در اين مصوبه مقرر شد وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح با همكاري بنياد شهيد و امور ايثارگران لايحه نحوه خدمات به رزمندگان با اولويت رزمندگان معسر را ظرف ۲ ماه به هيأت وزيران ارائه كند.
اما در پيگيري هايي كه انجام داديم دبير هيأت دولت عنوان كرد به خاطر بارمالي، اين لايحه هم اكنون اجرايي نيست و حتي وقتي شماري از نمايندگان اين مسأله را به شكل طرح مطرح كردند، معاون اجتماعي سازمان مديريت و برنامه ريزي با اين طرح مخالفت و عنوان كرد كه اعتبار اين لايحه در بودجه پيش بيني نشده است.
مشاور رئيس جمهوري در امور ايثارگران با اشاره به تصويب لايحه ارائه خدمات به رزمندگان بسيجي در دولت گفت: اين لايحه مراحل اجرايي خود را طي مي كند و در بودجه ۸۶ نيروي مقاومت بسيج هم اعتباري در نظر گرفته شده است و در حال حاضر ما به تفكيك استان ها، CD اسامي و آدرس اين افراد را كه حدود ۳۲ هزارنفر در كل كشور هستند تهيه كرده ايم و به همه استانداري هاي سراسر كشور ارسال خواهيم كرد.
* لايحه بايد به تصويب مجلس برسد
حسين وفايي معاون حقوقي و امور مجلس بنياد شهيد و امور ايثارگران در گفت وگو با خبرنگار «ايران» درباره پيش نويس اين لايحه گفت: در صورتي كه در لايحه ارايه خدمات به رزمندگان بسيجي، وظايفي براي بنياد شهيد و امور ايثارگران تعيين شود به طور قطع ما آنها را پيگيري و تلاش خواهيم كرد تا مشكلات اين رزمندگان حل شود. اما در حال حاضر اين لايحه در دولت است و بايد به تصويب مجلس شوراي اسلامي برسد.
وي افزود: در دولت نهم توجه ويژه اي به رزمندگان و ايثارگران شده و مجلس شوراي اسلامي هم در رسيدگي به مشكلات اين رزمندگان بويژه آنهايي كه داوطلبانه در جبهه هاي دفاع مقدس حضور داشته اند بي تفاوت نيست و به طور قطع زماني كه اين لايحه به مجلس ارائه شود نمايندگان مردم در تكريم اين عزيزان نهايت حمايت را خواهند داشت اما لازم است سير مراحل كارشناسي اين لايحه طي شود.
مجتبی رحماندوست نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر .
عضو هیئت‌رئیسه فراکسیون ایثارگران مجلس از نشست سه جانبه دولت، مجلس و ایثارگران براي رفع ایرادات لایحه خدمات رسانی به ایثارگران خبر داد.
و اما :
50 ساله شد 60 ساله ؟! که اگر این قانون نصف و نیمه را بخواهند که اجرایی کنند ؟!
و بخواهند که حق الناس مدافعان جان و مال و ناموس ایران زمین و خالقان تنهاترین حکومت اسلامی شیعه در جهان را پرداخت کنند . که این رزمندگان بودند که دلاورانه جنگ را پیروز و تمام کردند . و بعد از 25 سال از پایان جنگ هنوز اینچنین قانون نصف و نیمه ای هم هنوز اجرایی نشده است . که از همین قانون تا به امروز رزمندگان 8 سال پیرتر شده اند .
بیاییم دین خود را به رزمندگان ادا کنیم ؟! که :
50 ساله . 60 ساله شد ؟!
50 ساله . 60 ساله شد ؟!
50 ساله . 60 ساله شد ؟!
50 ساله . 60 ساله شد ؟!