راز ماندگاري چاوز
وطن امروز:
محمدمهدی تقوی
با گذشت 13 سال از رياست‌جمهوري هوگو چاوز در ونزوئلا، با توجه به نتايج انتخابات روز يكشنبه مشخص شد مردم اين كشور با قدرداني از وي، همچنان به انقلاب بوليواري خود پايبندند و نامزد ضدايراني هوادار سرسخت كاخ سفيد را پس مي‌زنند. حال با تمديد 6 ساله رياست چاوز بر اين كشور نفتخيز، جنبش‌هاي ضد‌آمريكايي آمريكاي لاتين وارد مرحله نويني مي‌شوند؛ مرحله‌اي كه ساكن كاخ رياست‌جمهوري در كاراكاس مي‌تواند در آن با قدرت بيشتري در برابر زياده‌خواهي‌هاي واشنگتن ايستادگي كند. چنين رويدادي به معناي آن است كه اميد ايالات متحده براي برافتادن مهم‌ترين مخالفش در قاره آمريكا حداقل تا 6 سال ديگر، نااميد شد. چاوز كسي است كه از سال 1999 به اين سو، ونزوئلا را از يك مستعمره نيمه‌رسمي كه از قرن نوزدهم ميلادي حياط خلوت آمريكا بود، به كشوري مستقل مبدل كرد و واشنگتن حتي با ترور، كودتا، شورش و به گفته برخي با مبتلا كردن وي به سرطان از طريق ماموران سيا هم نتوانست بر او فائق آيد. با آنكه نظام سياسي ونزوئلا به‌واسطه پيروزي‌هاي پياپي مردمي ملي‌گراي انقلابي‌اي چون چاوز از قبضه كامل جريان‌هاي نوليبرال غربگرا و تحت نظر آمريكا خارج شده اما اين كشور همچنان شاهد مصاف گروه‌هاي ذي‌نفوذ و ثروتمند وابسته به لابي‌هاي قدرتمند آمريكا با دولت مردمي است. در واقع انريكه كاپريلس كه به عنوان رقيب اصلي چاوز در صحنه انتخابات 2012 ظاهر شد، نامزد اپوزيسيون ونزوئلايي هوادار كاخ سفيد بود و در حقيقت، چاوز با حمايت مردم، بر فردي پيروز شد كه به طور غيررسمي، كانديداي واحد دموكرات‌ها و جمهوريخواهان آمريكا و كارتل‌هاي بزرگ نفتي و تراست‌هاي چندمليتي براي رياست‌جمهوري ونزوئلا بود. اپوزيسيون اين كشور در سايه پشتيباني همه‌جانبه رسانه‌اي، تبليغي و خبري غرب، به پيروزي نامزد خود در انتخابات تقريبا مطمئن بودند ولي باز هم برخلاف محاسبات آنها، ونزوئلايي‌ها مدت زمامداري رئيس‌جمهور محبوبشان را تداوم بخشيدند. حال اوباما مجبور است به بحران سياسي ميان آمريكا و ونزوئلا كه ميراث جورج دبليو بوش براي وي بود، پايان دهد و گام‌هاي مثبتي را براي نزديك شدن به كاراكاس بردارد. باراك اوباما زمان نامزدي حزب دموكرات براي انتخابات سال 2008 وعده داده بود در صورت پيروزي نه‌تنها به سردي روابط واشنگتن- كاراكاس خاتمه خواهد داد بلكه روابط سياسي آمريكا با ونزوئلا را گسترش هم مي‌دهد؛ وعده‌اي كه اين‌بار در صورت پيروزي احتمالا مجبور است بدان عمل كند.
اكنون در فرداي انتخابات رياست‌جمهوري ونزوئلا، همه جا سخن از شكست كاپريلس، دشمن ايران و شيفته آمريكاست. به عقيده ناظران سياسي، در انتخاباتي كه يك طرف آن تهران و طرف ديگرش واشنگتن بودند، باز هم پيروزي از آن جمهوري اسلامي شد و البته آنها اعتقاد دارند پيام‌ها و پيامدهاي اصلي پيروزي سه‌باره چاوز هنوز در راه است. توده‌هاي محروم ونزوئلا كه باز هم به چاوز راي دادند، رئيس‌جمهور منتخب خود را با پوشه‌اي از انديشه‌ها و تصميم‌هاي انقلابي جديد بر مسند رياست‌جمهوري ابقا كردند؛ توفيق چاوز، زماني رخ خواهد نمود كه نتايج ايده‌ها و تصميم‌ها به عمل دربيايد. از كاراكاس تا برازاويل، رهبران توده‌اي وعده داده‌اند كه خزانه اقتصاد را روي فقرا خواهند گشود و ثروت ملي را در اين سامان به صاحبانش بر خواهند گرداند. به هر تقدير در روزي كه جهان در آمريكاي‌شمالي، نظاره‌گر مناظره انتخاباتي باراك اوباما و ميت رامني بود، در آمريكاي لاتين، مردم ونزوئلا بزرگ‌ترين چالشگر كاخ‌سفيد ظرف بيش از يك دهه اخير در نيم‌كره غربي زمين را بار ديگر برگزيدند تا مبارزه‌اي جديد و بزرگ‌تر را عليه مستكبران غربي طراحي كند. اگر نتيجه مبارزه سياسي كاراكاس در چند سال اخير به حذف حلقه‌هاي نفوذ ايالات متحده انجاميد، بي‌شك ماحصل مبارزه يكشنبه، رشته بلندي از منافع اقتصادي و استقلال بيشتر مردم ونزوئلا را محقق خواهد كرد.
محمدمهدی تقوی
با گذشت 13 سال از رياست‌جمهوري هوگو چاوز در ونزوئلا، با توجه به نتايج انتخابات روز يكشنبه مشخص شد مردم اين كشور با قدرداني از وي، همچنان به انقلاب بوليواري خود پايبندند و نامزد ضدايراني هوادار سرسخت كاخ سفيد را پس مي‌زنند. حال با تمديد 6 ساله رياست چاوز بر اين كشور نفتخيز، جنبش‌هاي ضد‌آمريكايي آمريكاي لاتين وارد مرحله نويني مي‌شوند؛ مرحله‌اي كه ساكن كاخ رياست‌جمهوري در كاراكاس مي‌تواند در آن با قدرت بيشتري در برابر زياده‌خواهي‌هاي واشنگتن ايستادگي كند. چنين رويدادي به معناي آن است كه اميد ايالات متحده براي برافتادن مهم‌ترين مخالفش در قاره آمريكا حداقل تا 6 سال ديگر، نااميد شد. چاوز كسي است كه از سال 1999 به اين سو، ونزوئلا را از يك مستعمره نيمه‌رسمي كه از قرن نوزدهم ميلادي حياط خلوت آمريكا بود، به كشوري مستقل مبدل كرد و واشنگتن حتي با ترور، كودتا، شورش و به گفته برخي با مبتلا كردن وي به سرطان از طريق ماموران سيا هم نتوانست بر او فائق آيد. با آنكه نظام سياسي ونزوئلا به‌واسطه پيروزي‌هاي پياپي مردمي ملي‌گراي انقلابي‌اي چون چاوز از قبضه كامل جريان‌هاي نوليبرال غربگرا و تحت نظر آمريكا خارج شده اما اين كشور همچنان شاهد مصاف گروه‌هاي ذي‌نفوذ و ثروتمند وابسته به لابي‌هاي قدرتمند آمريكا با دولت مردمي است. در واقع انريكه كاپريلس كه به عنوان رقيب اصلي چاوز در صحنه انتخابات 2012 ظاهر شد، نامزد اپوزيسيون ونزوئلايي هوادار كاخ سفيد بود و در حقيقت، چاوز با حمايت مردم، بر فردي پيروز شد كه به طور غيررسمي، كانديداي واحد دموكرات‌ها و جمهوريخواهان آمريكا و كارتل‌هاي بزرگ نفتي و تراست‌هاي چندمليتي براي رياست‌جمهوري ونزوئلا بود. اپوزيسيون اين كشور در سايه پشتيباني همه‌جانبه رسانه‌اي، تبليغي و خبري غرب، به پيروزي نامزد خود در انتخابات تقريبا مطمئن بودند ولي باز هم برخلاف محاسبات آنها، ونزوئلايي‌ها مدت زمامداري رئيس‌جمهور محبوبشان را تداوم بخشيدند. حال اوباما مجبور است به بحران سياسي ميان آمريكا و ونزوئلا كه ميراث جورج دبليو بوش براي وي بود، پايان دهد و گام‌هاي مثبتي را براي نزديك شدن به كاراكاس بردارد. باراك اوباما زمان نامزدي حزب دموكرات براي انتخابات سال 2008 وعده داده بود در صورت پيروزي نه‌تنها به سردي روابط واشنگتن- كاراكاس خاتمه خواهد داد بلكه روابط سياسي آمريكا با ونزوئلا را گسترش هم مي‌دهد؛ وعده‌اي كه اين‌بار در صورت پيروزي احتمالا مجبور است بدان عمل كند.
اكنون در فرداي انتخابات رياست‌جمهوري ونزوئلا، همه جا سخن از شكست كاپريلس، دشمن ايران و شيفته آمريكاست. به عقيده ناظران سياسي، در انتخاباتي كه يك طرف آن تهران و طرف ديگرش واشنگتن بودند، باز هم پيروزي از آن جمهوري اسلامي شد و البته آنها اعتقاد دارند پيام‌ها و پيامدهاي اصلي پيروزي سه‌باره چاوز هنوز در راه است. توده‌هاي محروم ونزوئلا كه باز هم به چاوز راي دادند، رئيس‌جمهور منتخب خود را با پوشه‌اي از انديشه‌ها و تصميم‌هاي انقلابي جديد بر مسند رياست‌جمهوري ابقا كردند؛ توفيق چاوز، زماني رخ خواهد نمود كه نتايج ايده‌ها و تصميم‌ها به عمل دربيايد. از كاراكاس تا برازاويل، رهبران توده‌اي وعده داده‌اند كه خزانه اقتصاد را روي فقرا خواهند گشود و ثروت ملي را در اين سامان به صاحبانش بر خواهند گرداند. به هر تقدير در روزي كه جهان در آمريكاي‌شمالي، نظاره‌گر مناظره انتخاباتي باراك اوباما و ميت رامني بود، در آمريكاي لاتين، مردم ونزوئلا بزرگ‌ترين چالشگر كاخ‌سفيد ظرف بيش از يك دهه اخير در نيم‌كره غربي زمين را بار ديگر برگزيدند تا مبارزه‌اي جديد و بزرگ‌تر را عليه مستكبران غربي طراحي كند. اگر نتيجه مبارزه سياسي كاراكاس در چند سال اخير به حذف حلقه‌هاي نفوذ ايالات متحده انجاميد، بي‌شك ماحصل مبارزه يكشنبه، رشته بلندي از منافع اقتصادي و استقلال بيشتر مردم ونزوئلا را محقق خواهد كرد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
