حدادعادل: باید قبول کرد که ما در رقابت‌ها پیروز نشده‌ایم

غلامعلی حدادعادل روز گذشته در نشست شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی با بیان این‌که در این انتخابات مشارکت، رقابت، امنیت و سلامت محقق شد، از برگزارکنندگان انتخابات تشکر کرد و شهادت تعدادی از نیروهای انتظامی در حفاظت از صندوق رأی را تسلیت گفت.

وی در ادامه با تشریح مؤلفه‌های مثبت شخصیتی رئیس‌جمهور منتخب، گفت: «آقای دکتر پزشکیان در فاصله‌ پانزده تیر تا امروز یک چهره‌ مردمی صمیمی به‌ دور از تکبر از خود نشان داد؛ چه از حیث حضور در هیأت‌های عزاداری که دو بار در مراسم عزاداری بیت رهبری شرکت کرد و نیز در حسینیه‌ها و تکیه‌ها و در دسته‌های سینه‌زنی همچون آحاد مردم حاضر شد. 

اخیرا هم که نمایندگان مجلس با رهبری دیدار داشتند، آقای پزشکیان به مثابه یک نماینده به مجلس رفتند و روی صندلی خودشان نشستند و بعد هم همراه با نمایندگان به دیدار رهبری رفتند. این‌ها جهات امیدوارکننده است. نکته مهم این است که در سوابق آقای پزشکیان هیچ نقطه‌ منفی وجود ندارد، چه از نظر خانوادگی، چه از نظر اخلاقی، چه از نظر انقلابی، چه از نظر مالی. او خودش را یک بسیجی می‌داند نه عضو هیچ جریانی. پیام‌هایی که او برای سیدحسن نصرالله و حماس ارسال کرده و پاسخی که به کشورهای مختلف داده، همه مثبت بوده‌اند.

در حال‌ حاضر ما در حالت انتظار هستیم و نمی‌دانیم چه خواهد شد؛ اما این مهم است که آقای پزشکیان از جریان اصول‌گرا هم درخواست کرده که برای وزارتخانه‌های مختلف پیشنهاد بدهند. خودم دو جلسه با آقای پزشکیان دیدار و مذاکره داشتم که یک جلسه تنها بودم و جلسه‌ دیگر با تعدادی از دوستان بودیم و در هر دو جلسه ما این نگرانی را به او منتقل کردیم که شما چه می‌خواهید انجام دهید و آیا می‌خواهید که صددرصد این دولت شما به معرفی شورای راهبری و از جریان اصلاحات باشد یا اینکه می‌خواهید این دیوارها را فرو بریزید و آزادانه‌تر تصمیم بگیرید که آقای پزشکیان پاسخ داد می‌خواهد تا جایی که امکان دارد یک دولت اجماع و وفاق ملی تشکیل بدهد که ما هم از این ایده استقبال می‌کنیم.

آقای پزشکیان هم از من و هم از سایر دوستان مثل آقای دکتر محسن رضایی و دیگران درخواست کرد گزینه‌های پیشنهادی خود را معرفی کنیم و دوستان مشورت‌هایی کردند و به‌‌هرحال جریان اصول‌گرا هم تا قبل از تنفیذ و تحلیف و رأی اعتماد مجلس پیشنهادهای خود را به آقای پزشکیان خواهد داد.

الان دو گزینه پیش‌روی ماست که یکی فرصت و دیگری تهدید است. یعنی می‌شود میدانی برای خدمت فراهم شود و نیروهای کشور هم‌افزایی کنند و به جنگ مشکلات برویم و ان‌شاءالله خدا هم عنایت می‌کند و بر مشکلات فایق می‌آییم که این فرصت است؛ اما خدای نکرده ممکن است این انتخابات و این تغییر دولت به یک تهدید مبدل شود و ما باید تلاش کنیم که چنین اتفاقی نیفتد و راه جلوگیری از این اتفاق منفی آن است که عقلانیت را حاکم و بر احساسات خودمان غلبه کنیم.

من یا طرفدارانم اگر به فرض نامزد ریاست‌جمهوری بودم و پیروز نمی‌شدم، احساساتمان جریحه‌دار شده باشد که برای پیروزی تلاش کردیم و پیروز هم نشده باشیم، خستگی به تنمان مانده باشد و افسرده شویم و عصبانی باشیم و ناراحت شویم؛ اما سوال این است که جایگاه عقلانیت کجاست؟ آیا باید مهار خودمان را به دست احساسات و عواطف بسپاریم یا به دست عقلانیت؟ گاهی دیده می‌شود خلاف این است؛ مثلا دیده می‌شود در این شرایط که رهبری همه را به پشتیبانی از رئیس‌جمهور منتخب و کشور را به آرامش و ثبات دعوت می‌کنند، عده‌ای حتی در داخل جریان اصول‌گرایی به جان هم می‌افتند و عده‌ای روی زخم‌های یکدیگر به جای اینکه مرهم بگذارند، نمک می‌پاشند. عده‌ای نبش قبر می‌کنند پرونده‌های انتخابات مجلس، مناظره‌ها و نظایرش را بازگشایی می‌کنند.

امروز در شرایطی هستیم که یک طرف حدود 14 میلیون رأی داشته و پیروز نشده و یک طرف با بیش از 16 میلیون رأی پیروز شده است. این شرایطی است که دشمن طمع می‌کند بتواند در کشور یک جنگ حیدری- نعمتی راه بیندازد تا این دو طرف به جان هم بیفتند. اینجاست که رهبری تذکر می‌دهند و می‌فرمایند حتی مواظب دست خارجی باشیم؛ فرض کنیم منافقینی که در آلبانی نشستند مطلبی به اصطلاح به طرفداری از این‌ طرف می‌نویسند و یک حرفی به طرفداری از آن ‌طرف و روی این آتش، نفت می‌ریزند، ما هم فکر می‌کنیم خودمانیم که داریم با هم دعوا می‌کنیم، ولی دیگران طراحی می‌کنند. پس باید نهایت هوشمندی را به خرج داد و قبول کرد که این یک رقابت بوده و ما پیروز نشده‌ایم، ولی باید ببینیم چه چیزی برای ما اصل است.