گنده گویی مجدد شیخ نشینان خلیج فارس

بولتن نیوز: چندی پیش بود که در خبرها شنیده شد نماینده روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متحد در پی اظهارات نماینده قطر مبنی بر عدم لزوم دخالت روسیه در امور سوریه خطاب به او گفته بود:

«اگر یک بار دیگر با این لحن با من حرف بزنی، چیزی به نام قطر از این به بعد وجود نخواهد داشت.
چورکین ادامه داد: تو میهمان شورای امنیت هستی، پس احترام خودت را حفظ کن و اندازه حجمت حرف بزن، من با تو حرفی ندارم به نام روسیه بزرگ با بزرگان فقط حرف می زنم.»

شیخ نشینان عرب که به دلیل حکومت استبدادی از یک سو و تکیه بر قدرت دول بیگانه از سوی دیگر، عملا دارای هیچ وزنی در مجامع بین المللی نمی باشند، همواره با برداشتن لقمه های به مراتب بزرگ تر از دهان، موجب بردن آبروی مسلمین در این مجامع می شوند.




شیخ نشینان از این برخورد روسیه عبرت نگرفتند و این بار در مواجه با برترین قدرت نظامی خاورمیانه مجددا مدعی شدند که جزایر سه گانه از آن کشور 50 ساله امارات است و این بار فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که با اقتدار در برابر شیخ نشینان گفت:
«من نه به عنوان فرمانده نیروی دریایی ارتش بلكه به عنوان یك شهروند ایرانی می گویم آنها عددی نیستند كه بخواهند در خصوص جزایر سه گانه جمهوری اسلامی ایران اظهار نظر كنند.»
جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که از دیر باز مورد مناقشه بی جهت میان دو کشور امارات و ایران بوده است بار دیگر به دلیل اظهارات مداخله جویانه وزیر امورخارجه امارات جنجال آفرید.

تشکیل امارات متحده عربی در دهه 70 میلادی و پذیرش حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه

امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت.

واژهٔ «امارات» به معنی شیخ‌نشین یا امیرنشین است و نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ‌نشین‌های متحد عربی» است و تسمیت این کشور بنام «امارات» از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده‌است.

نکته قابل توجه آنکه در ۸ آذر ۱۳۵۰(1971 میلادی) با قرار دادی که با میانجی‌گری بریتانیا میان دولت ایران و شیخ شارجه بسته شد، حاکمیت ایران بر جزیره ابوموسی به رسمیت شناخته شد و در ۹ آذر یک روز قبل از خروج نیروهای انگلیسی از منطقه و دو روز قبل از تشکیل رسمی اتحادیه امارات، نظامیان ایران وارد سه جزیره شدند. به موجب موافقتنامه شارجه ایران متعهد شد که به مدت ۹ سال، سالیانه یک و نیم میلیون لیره به شیخ شارجه بپردازد. در مورد جزایر تنب که ایران آن‌ها را ملک خود می‌دانست، قراردادی با شیخ رأس‌الخیمه به امضا نرسید.

تملک سه جزیره هرچند از توجیهات تاریخی و دلایل نظامی برخوردار بود، اما با توجه به تسلط ایران بر آب‌های خلیج فارس و تنگه هرمز بیشتر از جنبه سیاسی اهمیت داشت.

آغاز مناقشه

در روز ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱نخست وزیر ایران اعلام نمود که پرچم ایران بر فراز سه جزیره -ابوموسی- تنب بزرگ - تنب کوچک افراشته شد . ایران موفق به باز پس گیری جزایر خود تنها یک روز پیش از خروج نیروهای بریتانیا از خلیج فارس گشته بود .



پس از اعلام رسمی مالکیت ایران بر جزایر -ابوموسی،تنب بزرگ،تنب کوچک- کشورهای عربی همچون لیبی -عراق-عربستان - الجزایر -یمن و کویت  در همان روز الحاق، به سازمان ملل و شورای امنیت شکایت بردند.

 شورای امنیت در ۹دسامبر ۱۹۷۱ تشکیل جلسه داد؛ لیبی و عراق از جانبی تهدید به اعزام نیرو نموده بودند و همچنین به امیر خسرو افشار (نماینده ایران) نسبت به در گیری در قبال بد زبانیهای نمایندگان کشورهای عربی هشدار دادند. در این شرایط مذاکره ادامه یافت و نماینده ایران اعلام کرد:
«ایران اجازه نقض حاکمیت خود حتی یک وجب از خاک ایران را به هیچ قدرتی نخواهد داد ، مساله جزایر ایران یک مسئله داخلی ایران میباشد و ارتباطی با طرح ان در شورای امنیت ندارد...»
 در پایان نماینده سومالی خواستار کفایت مذاکرات شد و درنهایت پس از ساعتها شورای امنیت با موافقت همه اعضا و بدون اعتراض پرونده را بسته و آنرا بایگانی مینماید .

از این تاریخ تا آغاز جنگ ایران و عراق(حدود سال 1980 میلادی) مناقشه جدی میان دو کشور درنمی گیرد اما با تحریک صدام حسین مجددا آتش اختلاف شعله ور می گردد.
بر اساس یک سند سری سفارت بریتانیا در بغداد، اولویتهای صدام حسین در آغاز جنگ چنین بود: 1- تصرف آبادان و خرمشهر، پیشروی به سوی اهواز 2- پس از گذر از قصر شیرین پیشروی به سوی جاده کرمانشاه، تصرف اراضی نوار شمال و جنوب مندلی 3- در صورت قرار شیخ صقر حاکم راس الخیمه برای سوخت دهی به جنگنده‌های عراقی، حمله به جزایر سه گانه و اشغال آنها و سپس تحت فشار قرار دادن تهران برای آغاز مذاکره در شرایط اشغال اراضی ایران. 

در تمام سال های پس از جنگ نیز ادعای تملک جزایر سه گانه از سوی کشورهایی چون بحرین و امارات مطرح گردید که همواره با برخورد قاطع مسئولان ایران مواجه شدند.

در واقع پس از سال های پیروزی انقلاب اسلامی، همواره کشورهای عربی منطقه سعی داشتند با توسل به انگیزه های قوم گرایانه، مردم این منطقه را نیز مانند مردم عرب خوزستان تحریک نمایند تا بدین ترتیب به خیال خود به استقلال طلبی قومی در ایران دامن زنند.

اما مردم این منطقه نیز همواره مانند اعراب غیور خوزستان علاقه و وابستگی خود را به جمهوری اسلامی نشان دادند و با استقبال از رییس جمهور در سفر اخیر ایشان به جزایر سه گانه، گواهی شدند بر این ادعا.

امید است با تدابیر لازم از سوی مسئولین در سالی که از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به تولید ملی ، حمایت از کار و سرمایه ایرانی ملقب شده است، با فراهم آوردن زیرساخت های توسعه صنعتی و گردشگری در این منطقه زیبا و خارق العاده، حق واقعی ساکنین این جزایر که تعلق خود را در صحنه های متعدد به جمهوری اسلامی نشان دادند، ادا شود و بدین وسیله از سواستفاده احتمالی دشمنان نیز ممانعت گردد.