خیزش جیل، بادیگارد جو بایدن به عنوان بانوی اول

به گزارش بولتن نیوز، همسر رئیس جمهور منتخب آمریکا در جلسه راهبردی سال ۲۰۰۴ که در آن مشاوران سعی داشتند جو بایدن را ترغیب کنند جورج دبلیو. بوش، رئیس جمهور جمهوری‌خواه را به چالش بکشد، در سالن رژه رفت و به آن‌ها یک "نه" قاطع گفت.

حفاظت از جو، تنها یکی از نقش‌های متعدد جیل بایدن طی دوره ۴۳ ساله ازدواج آن‌ها و همزمان با زندگی حرفه‌ای همسرش است که باعث جابه‌جا شدن او از سنا به مسیر مبارزات انتخابات ریاست جمهوری و بعد هم کاخ سفید به عنوان معاون باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا شد.

جیل بایدن که همسرش در آستانه تبدیل شدن به چهل و ششمین رئیس جمهور آمریکا است، خود نیز در آستانه رسیدن به مقام بانوی اولی آمریکا است و مُهر خود را بر منصبی می‌زند که به طور سنتی به عنوان الگوی زن آمریکایی تعبیر می‌شود؛ حال اینکه به شکل کنار گذاشتن نقش‌های قدیمی جلوه کند یا پیدا کردن نقش‌های جدیدی باشد، مانند شیوه‌ای که النور روزولت، هیلاری کلینتون و میشل اوباما اتخاذ کردند.

جیل قصد دارد به کارش در نقش استاد دانشگاه ادامه دهد که باعث می‌شود اولین بانوی اولی باشد که کار روزانه خود خارج از خانه را حفظ می‌کند و چنان چه از چهار دهه در چشم عموم بودن او برمی‌آید، همچنان به عنوان محافظ ارشد بایدن هم ایفای نقش خواهد کرد.

نقش بانوی اول، نقشی کاملاً ناشناخته برای جیل نیست. وی در تمام مدت ازدواجش با جو، یک همسر سیاسی بوده است. علاوه بر این، او در طول دو دوره اوباما نسبت به آنچه بانوی اول انجام می‌دهد، چشم تیزبینی داشت.

اما سطح نظارت تغییر می‌کند و تمام نگاه‌ها به این است که آیا دولت آتی بایدن، آنچه جو و جیل وعده‌ داده‌اند- تحت کنترل درآوردن ویروس کرونا که در سراسر کشور می‌تازد- را محقق می‌کند یا خیر.

"میرا گوتین"، استاد دانشگاه ریدر و نویسنده چندین کتاب درباره بانوان اول آمریکا، این صحبت "باربارا بوش" را یادآور شد که به او گفته بود: می‌دونی، وقتی من بانوی دوم (همسر معاون رئیس جمهور) بودم، هر چیزی می‌خواستم می‌گفتم، و کسی واقعاً توجه نشان نمی‌داد. اما به محض اینکه بانوی اول شدم، همه‌چیز مهم و خبرساز شد.

گوتین گفت: با این حال جیل بایدن با منحنی یادگیری که اکثر بانوان اول آمریکا با آن مواجه شدند، روبه‌رو نیست. او مدت‌هاست در معرض دید عموم بوده و قرار است از این بیشتر هم در معرض دید باشد.

ویروس کرونا بیش از ۲۶۰ هزار آمریکایی را کشته و بخش زیادی از زندگی روزمره را از بین برده است. جو و جیل بایدن در دوره‌ای خود را عاملان آسایش معرفی کردند که سرشار از فقدان و اندوه است؛ تجاربی که خود آن‌ها هم بعد از مرگ پسرشان "بو بایدن" در سال ۲۰۱۵ بر اثر سرطان مغز، با آن آشنا هستند.