شریعمداری و فراستی؛ الگویی مناسب برای کسانی که خیال می کنند عذرخواهی شخصیتشان را کوچک می کند!

گروه فرهنگی: اخیرا در فضای رسانه ای کشور و تقریبا به صورت همزمان، دو کنش جالب از سوی دو فردی که به تند و تیز بودن معروف هستند، صورت گرفت که جای تامل بسیار دارد. مسعود فراستی و حسین شریعتمداری آن دو نفری هستند که رفتارشان در قبال انتقادات به حق از ایشان را با واکنشی مناسب پذیرا گشتند و اشتباه خود را پذیرفتند و اقدام به عذرخواهی نمودند. رویه ای که اصولا حتی در میان خیل منتقدان این دو نیز چندان باب نیست.

 

به گزارش بولتن نیوز، داستان از این قرار است که مسعود فراستی در برنامه کتاب باز اقدام به خواندن بخشی از شاهنامه می نماید. شعرخوانی این منتقد برجسته فرهنگی با اشکالاتی فراوان همراه می شود تا صدای اهل فن به اعتراض بلند شود که چرا شمای منتقد، در مساله ای که تخصص ندارید، ورود و کار را خراب کرده اید. اما واکنش فراستی که در برنامه بعدی کتاب باز نیز مجددا حضور یافت، خارج از تصور بسیاری بود زیرا وی با صراحت اشتباه خود را پذیرفت و از همه افرادی که موجب ناراحتی آن ها گشته است و حتی منتقدانی که نه از درد فردوسی و ادبیات بلکه به واسطه انتقام گیری علیه او انتقاد کرده بودند، عذرخواهی کرد.

 

حسین شریعتمداری نیز پس از نگارش مطلبی انتقادی پیرامون حضرت آیت الله العظمی سیستانی که ناشی از درک اشتباه سخنان ایشان بوده است، پس از آغاز انتقادات و بازنگری در سخنان مرجع تقلید شیعیان، از موضع خود عقب نشینی و اعتراف به اشتباه خود نمود و از این عالم بزرگوار عذرخواهی کرد. این اقدام حسین شریعتمداری در حالی رخ داد که بسیاری از افراد منتقد او، خطاهای بسیار بزرگ تر و فاحش خود را پذیرا نیستند و همواره در موضع طلبکار قرار دارند.

رفتار این دو فعال رسانه ای با سابقه در قبال اشتباهاتشان، تفاوت ایشان با مدعیانی را نشان می دهد که تنها از بعضی چیزهای خوب، حرف می زنند و هنگام عمل دستشان خالی است. فرهنگ پذیرش اشتباه مستقیما با غرور آدمی سر و کار دارد و میزان تکبر افراد را نشان می دهد. بسیاری از افراد حتی سختشان است که از یک نفر و در خفا عذرخواهی نمایند و شرایط را مقایسه بکنید با اقدام فراستی و شریعتمداری که در مقابل دیدگان ملت و به صورت عمومی اشتباه خود را می پذیرند.

توجه به چنین نکته ای علی الحخصوص در شرایط فعلی کشور بسیار حائز اهمیت است. اگر به رفتار سایر اهل رسانه خصوصا حضرات اصلاح طلبی بنگریم که در سال های 92 و 96 با همه وجود از دولت تدبیر و امید حمایت می کردند و منتقدان سیاست های دولت را مشتی بی سواد و دروغگو خطاب می نمودند، اما امروز نه تنها حاضر به پذیرش اشتباه خود نیستند، بلکه در حال جدا کردن حساب خود از دولت می باشند و اساسا همه چیز را تکذیب می کنند و یا مقصر را در جایی دیگر جستجو می نمایند.