درختان، قربانیان بتن!

گروه اجتماعی ـ علی‌اکبر روح‌نواز: این یک واقعیت است که ما جامعه‌ای به‌شدت سیاست زده هستیم و همین هم موجب شده تا حواسمان از پیرامون زندگی فردی و اجتماعی و اتفاقات ریزودرشت آن پرت شود. مصادیق زیاد است و در این مجال یک نمونه را با شما مرور می‌کنم؛ شهرداری برای اعطای مجوز بنای ساختمان‌ها اختیار تام دارد و در صدور پایان کار مو را از ماست بیرون می‌کشد -البته بماند که کمیسیون ماده 100 منبع اصلی درآمد است!- اما وقتی پای محیط‌زیست و فضای سبز در میان باشد، چشم خود را بر همه‌چیز می‌بندد!

به گزارش بولتن نیوز، به‌جای جانمایی مناسب درب پارکینگ (تصویر اختصاصی نگارنده در شهر تهران) عین آب خوردن و در راستای رفع معارض! و دفاع از منافع خصوصی و نقض حریم حقوق عمومی، مرتکب جرم به تسبیب (ماده 506 قانون مجازات) و ترک فعل (ماده 295 قانون مجازات) می‌شود.

ماده 506: تسبیب در جنایت آن است که کسی سبب تلف شدن یا مصدومیت دیگری را فراهم کند و خود مستقیماً مرتکب جنایت نشود به‌طوری‌که در صورت فقدان رفتار او جنایت حاصل نمی‌شد مانند آنکه چاهی بکند و کسی در آن بیفتد و آسیب ببیند.

ماده 295:هرگاه کسی فعلی که انجام آن را برعهده‌گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را داشته باشد جنایت حاصل به او مستند می‌شود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است، مانند اینکه مادر یا دایه‌ای که شیر دادن را برعهده‌گرفته است، کودک را شیر ندهد یا پزشک یا پرستار وظیفه قانونی خود را ترک کند.

قتل عمد و شبه عمد، همیشه مستقیم انجام نمی‌شود، می‌توان بلا واسطه کاری کرد اکسیژن به قربانی نرسد... برای رفع معارض (درخت) در مقابل پارکینگ، کافی است در مقابل چشمان مردم با مواد نفتی و بتون او را خفه و جانش را گرفت.

اولیای دم این مقتول (مردم) دستشان به‌جایی نمی‌رسد، کافی است دستگاه‌های ذی‌ربط مسئولیت بپذیرند و به استناد دو ماده‌قانونی یادشده، صحنه‌سازی‌ها را با بازسازی جرم برملا کرده و قاتلان را به سزای عملشان برسانند که نمی‌رسانند...

انتهای پیام/#