خبری از ریشه کن کردن فقر مطلق نیست

به گزارش بولتن نیوز، شهرستان ریگان در شرقی ترین بخش استان کرمان یکی از محرومترین شهرستان های کشور است، این را فرماندار ریگان می گوید و می افزاید که این شهرستان درجه ۹ محرومیت در کشور را دارد. وقتی این محرومیت را در کنار وزش پی در پی بادهای خشک کویر و خشکسالی بگذاریم و به آمار بارندگی ریگان طی سال گذشته و سال جاری نگاه کنیم فقط به یک نقطه می رسیدم و آن تشدید فقر و محرومیت است.

این روزها خبرهای زیادی از مشکلات مردم روستانشین و عشایر نشین و حتی شهرنشینان ریگان به گوش می رسد و به همین علت برای بررسی این مشکلات سری به یکی از روستاهای ریگان زدیم.

این شهرستان همان طور که از اسمش مشخص است مملو از ریگ و بیابان است اما به سادگی می توان دو قطبی بودن اقلیم شهرستان را مشاهده کرد، یک بخش کاملا کوهستانی و بخش دیگر بیابان خشک و ریگ زارهایی است که انتها ندارند اما شباهت هر دو در بی آب است.

به سمت روستای «حسین آباد می رویم» وقتی از حسین آباد حرف می زنیم یاد زمین لرزه های مکرر بالای شش ریشتر دهه اخیر در ریگان می کنیم اما جای نگرانی نیست چون در این روستا خانه ای برای فرو ریختن وجود ندارد.

پس از طی کردن مسیر سنگلاخی به روستا می رسیم، خانه ها اکثرا کپری و یا کاه گلی و فرسوده هستند. نخلها و درختان اطراف روستا خشک شده اند

حسین آباد فقط ۴۵ کیلومتر با مرکز شهرستان فاصله دارد و نزدیک ۲۰۰ نفر جمعیت دارد، راه دسترسی به این روستا را با خودروی شخصی نمیتوان طی کرد البته این نکته عجیبی برای روستا نشینان این شهرستان نیست چون ۹۰ درصد روستاهای این شهرستان راه آسفالت ندارند، به جز روستاییان کمتر کسی به روستا سر می زند و گاهی اگر مسئولی برای سرکشی به روستا بیایید از ماشین های شاسی بلند استفاده می کند، پس از طی کردن مسیر سنگلاخی به روستا می رسیم، خانه ها اکثرا کپری و یا کاه گلی و فرسوده هستند. نخلها و درختان اطراف روستا خشک شده اند و به گفته یک پیرمرد روستایی که خودش را محمد معرفی می کند سالهاست در حسین آباد باران نباریده است.

این ریش سفید که لباس بلوچی به تن دارد و برای در امان ماندن از باد دستارش را به صورت گرفته می گوید: باران نمی آید اما هر هفته یک بار طوفان شن می آید و خانه هایشمان مملو از خاک می شود. سالها باران نباریده و چشمه و چاه و قنات خشک شده اند، آبی برای کشاورزی باقی نمانده و حتی نخلستان ها خشک شده اند، اکثر جوانها از روستا رفته اند و کسانی هم که مانده اند حتی توان مالی مهاجرت ندارند.

یکی از مشکلات عمده مردم این روستا در کنار عدم وجود راه دسترسی، عدم بهسازی همین راه نصفه و نیمه است بطوریکه برخی از روزهای سال مردم با بیل و کلنگ و تراکتور سنگ های مسیر جاده را کنار می زنند که بتوانند با موتور رفت و آمد کنند.

خبری از مدرسه در روستا نیست

پیرمرد از نبود خدمات درمانی و هزینه های سنگین رفت و آمد به شهر برای درمان بیماران می گوید و می افزاید، گرد و غبار آنقدر زیاد شده که اکثر مردم مشکل تنفسی دارند خیلی ها چون هزینه ها زیاد می شود پیگیری نمی کنند و دچار مشکلات زیاد شده اند.

این روستا مدرسه هم ندارد، پیرمرد می گوید: اینجا همه بی سواد هستند یکی دو نفر سواد خواندن و نوشتن دارند و بقیه مردم برای نوشتن نامه و یا پیگیری مسائل درمانی به آن ها مراجعه می کنند.

یارانه مهمترین منبع درآمد مردم/ برخی شناسنامه هم ندارند

نیازی نیست پای درد و دل مردم بنشینی اینجا به هر سمت بروی خاک و شن است حتی وقتی به آسمان نگاه می کنی خورشید را در پشت گرد و غبار می بینید.

نیازی نیست پای درد و دل مردم بنشینی اینجا به هر سمت بروی خاک و شن است حتی وقتی به آسمان نگاه می کنی خورشید را در پشت گرد و غبار می بینید

مردم به دلیل خشکسالی نه کشاورزی دارند و نه دامپروری شغلی برای کسب درآمد وجود ندارد مردم روزمرگی می کنند و مهمترین منبع درآمد آن ها یارانه است، اما جالب آنکه برخی از مردم حتی در زمان تولد شناسنامه ای هم برایشان صادر نشده و از گرفتن همین یارانه هم بی نصیب مانده اند.

پیرمرد می گوید: هر ماه بعد از پرداخت یارانه چند نفر به شهر می روند و مایحتاج اهالی روستا را خریداری می کنند.

دهیار حسین آباد، علی آبورز نام دارد و می گوید: بارها برای رفع مشکل مردم روستا نامه نگاری کردیم و به شهر رفته ایم اما دردی از مشکلات دوا نشده است.

با حرف و شعار مشکلی حل نمی شود

وی می گوید: این روستا مرکز درمانی، مدرسه و امکانات می خواهد و با حرف و شعار مشکلات رفع نمی شود، مشکل اصلی ما خشک شدن قنات و منابع آب است و مردم به همین دلیل نمی توانند ارتزاق کنند و هر روز بر محرومیت ساکنان حسین آباد افزوده می شود.

آبورز می گوید: بسیاری مهاجرت کرده اند و اگر این وضعیت ادامه داشته باشد و بقیه هم می روند و روستا خالی می شود.

آب روستا شور است و باید چشم انتظار تانکر آبرسانی باشیم، مدرسه نداریم و بچه ها تحصیل نمی کنند و امکانات درمانی و بهداشتی هم نداریم و هر چند روز یک بار طوفان شن خانه هایمان را مملو از خاک می کند.

برای محرومیت زدایی اعتبار می خواهیم

فرماندار ریگان هم دل پری از کمبود اعتبار دارد و با تایید محرومیت روستاهای شهرستان ریگان می گوید: در برخی از روستاهای ریگان هنوز کپر نشین وجود دارد و مردم در این خانه ها روزگار می گذرانند.

امین باقری می گوید: این یک حقیقت است که این روستاها دارای محرومیت شدید هستند و حتی راه دسترسی به برخی از آن ها وجود ندارد و از امکانات اولیه هم بی نصیب مانده اند، برای رفع این مشکلات نیاز به بودجه داریم اما اعتباری برای محرومیت زدایی از این روستاها وجود ندارد.

باقری حسین آباد را هم از جمله این روستا ها می داند و می گوید: وقتی می خواهیم محرومیت زدایی کنیم نیاز به ردیف بودجه داریم به همین دلیل مسئولان در سطح ملی و استانی باید به صورت ویژه این روستاها را از پوشش قرار دهند تا بتوانیم گامهای موثر برای مردم برداریم.

حسین آبادهای زیادی وجود دارند که هنوز در انتظار گامهای نخست توسعه هستند و مردم در فقر مطلق زندگی می کنند و برای رفع این مشکل دولت باید گامهای جدی و عملی بردارد.