عنایتی که دولتی‌هابه خودرو وامثال آن دارندبه دانشگاه ندارند
گروه اقتصادی: مهدی گلشنی در‌خصوص فرهنگ موجود بین دانشگاهیان و جامعه کنونی اظهار کرد: فرهنگ از اول انقلاب مغفول واقع شد البته در ابتدا که دچار جنگ شدیم، مقداری معذور بودند، ولی بعداً فرهنگ قربانی سیاست و اقتصاد شد. غالب افرادی که تحصیل می‌کنند از میراث فرهنگی‌مان بی‌اطلاع هستند. دانشجوی دکتری، رساله می‌نویسد و سرتاپا غلط املایی دارد. در یک رسانه از تعدادی دانشجو پرسیدند: "سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز" از کیست؟!، اما هیچ‌کدام جواب ندادند!
به گزارش بولتن نیوز، وی افزود: اما افرادی که قبلاً تربیت می‌شدند وضعیتشان متفاوت بود. پروفسور رضا، که خدا طول عمرشان بدهد، هر مرتبه که به ایران می‌آیند چقدر به کتاب‌های ادبی ما توجه دارند یا پروفسور کنعانی در آلمان با اینکه رشته تخصصیشان مهندسی متالورژی است ، هر دفعه که می‌آیند تعدادی دیوان شعر همراه خودشان می‌برند و بین ایرانی‌های مقیم آلمان پخش می‌کنند.
این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: در‌حال‌حاضر دانشگاه‌های ما به سطح قناعت می‌کنند. چند سال پیش خانم مری میجلی، فیلسوف معروف انگلیسی، در انجمن اروپایی علم و الهیات سخنرانی داشت. او می‌گفت در زمان ما اطلاعات خیلی سطحی شده، و عمقش کم است، یعنی اشخاص اطلاعاتی دربارۀ همه چیز دارند، ولی اطلاع عمیق از چیزی ندارند.
گلشنی خاطرنشان کرد: کلاس‌ها هم همین‌طور است. دانشجویان و استادان به سطح قانع هستند، دانشجویی می‌گفت: رفتم از استاد فیزیک خود راجع به موضوعی پرسیدم، گفت این سؤال را نکن. در دانشگاه‌ها عمق را حاضر نیستند بپذیرند.
وی با اشاره به اینکه زمانی در این کشور ابوریحان بیرونی داشتیم، تصریح کرد: خدا می‌داند این دانشمند چقدر عمیق بود. هزار سال پیش دنبال عمق بودند. اما الان، این طور نیست. بسیاری می‌خواهند یا استاد دانشگاه یا رئیس فلان‌جا بشوند، یعنی هرچه زودتر به مقام برسند. خود علم در کشورمان دیگر شأنی ندارد. مصارف علم مهم است! می‌خواهند سریع علم کاربردی شود.
این نظریه‌پرداز علم دینی در توضیح نقش و میزان مسئولیت آموزش و پرورش در فرهنگ‌سازی، گفت: الان هیچ پرورشی به دوشش نیست! اتفاقاً باید از آموزش و پرورش شروع کنند و دولت باید به آموزش و پرورش برسد. باید دبیران آموزش و پرورش تأمین معیشتی باشند که این‌طور مجبور نباشند بروند این طرف و آن طرف با ماشین مسافرکشی کنند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: وقتی که تأمین معاش نباشد، دیگر دغدغه هم باقی نمی‌ماند. آموزش و پرورش خیلی مهم است، آینده ایران دست آموزش‌و‌پرورشی‌ها و دانشگاهیان است و متأسفانه دولت‌های ما آن عنایتی را که به اتومبیل و امثال آن دارند به آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها نداشته‌اند.
وی گفت: بلافاصله پس از امضای برجام، سیل کارخانه‌های اتومبیل‌سازی جهان روانه ایران شد. مگر ما ماشین نداشتیم؟! مگر ماشین کم بود؟! چرا چنین است؟! برای اینکه علم برایشان اهمیت ندارد. علم فقط حرفش هست.
این چهره ماندگار فیزیک خاطرنشان کرد: ما می‌خواهیم در ۱۴۰۴ رتبه اول علم در منطقه شویم، اما در کجا؟ در خاورمیانه، خاورمیانه‌ای که هند جزوش حساب نمی‌شود، رژیم اشغالگر قدس وضعش به حساب نمی‌آید؟ آخر اینها چی دارند اصلاً؟ یک ترکیه است، عربستان هم که خودش را دارد سرگرم می‌کند با واردات آمریکایی و استادان را از این‌طرف و آن‌طرف می‌آورد و به آن‌ها پول حسابی می‌دهد، و برون‌ده‌اش را به اسم مقاله مطرح می‌کند. ما خوابِ خوابیم!
وی با اشاره به اینکه تمام بازار ما را چین تصرف کرده است، افزود: خیلی از محصولاتی که خودمان درست می‌کنیم، مثل چادر، مُهر و غیره را اکنون از چین وارد می‌کنیم، حتی مدتی قرآن وارد می‌کردند که آن را دیگر منع کردند. چین را می‌گویند: ملت بیدار.
بی‌مصرف بودن مقالات و تعداد مقالات در ایران
گلشنی درباره مقاله‌محوری در دانشگاه‌ها و بی‌‌ارزش بودن مقالات دانشگاهیان نیز توضیح داد: فقط برای اینکه به اسم مقاله قانعند و تعداد آن. دائماً می‌گویند الان تعداد مقالات ما فلان تعداد است، و ما از نظر تعداد مقاله رتبه چندم هستیم، اما مقاله‌ای به درد کشور می‌خورد که نیازهای کشور را رفع کند یا نوآوری در علم داشته باشد، وجود ندارد. اکثریت مقالات داخلی هیچ‌کدام این خاصیت‌ها را ندارند، البته این موضوع مستند است.
وی ادامه داد: مقالات ایران، نه خاصیت نوآوری دارد که گفته شود یک قضیه را ایرانی‌ها کشف کردند و نه رفع نیازهای ملی می‌کند. به همین دلیل روز به روز واردات ما بیشتر شده است.
این استاد بازنشسته دانشگاه صنعتی شریف تصریح کرد: مگر با این حجم از مقاله‌های منتشره در ISI و ...، واردات ما نسبت به قبل کم شده است! اینکه می‌گویند تعداد مقالات ما زیاد شده است، اگر راست می‌گویید پاسخ دهید که چرا واردات ما بیشتر شده است؟!
وی با بیان اینکه این موضوع را در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح کردم، گفت: از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ مقالات ما پنج برابر شده، سؤالم این بود که آیا واردات ما یک‌‌پنجم کم شده ست؟ آیا صادرات ما یک‌‌پنجم زیاد شده است؟! واقعاً چنین نشده است. این بی‌مصرف بودن مقالات را می‌رساند.
بنیانگذار گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف در ادامه سخنانش گفت: بعضی مؤسسات حتی افراد و پژوهشگران را برای نوشتن مقاله‌ها برای دیگران استخدام می‌کنند. سال‌ها است که این نکات گفته شده، ولی متأسفانه اقدامی در جهت توقف این بازی‌ها صورت نگرفته است.
وی با بیان اینکه بعضی استادان دانشگاهی با مراکزی که مقالات می‌نویسند، همکاری دارند، توضیح داد: استادی که این کار را می‌کند به علت درآمد کم است. برای امرار معاش مجبور است برای دیگران مقاله بنویسد، حتی بعضی از دانشجویان و دانش‌آموختگان نیز جذب این مؤسسات مقاله‌نویسی شده‌اند. یکی از استادان دانشگاه صنعتی امیرکبیر به من گفت که یکی از فارغ‌التحصیلانشان را دیده و از او پرسیده «چه‌کار می‌کنی؟» گفته بود: «در همین بنگاه‌های مقاله‌نویسی هستم». واقعیت این است که عده‌ای از دانشگاهیان برای امرار معاش مجبور به این کار شده‌اند.
این چهره شناخته شده علمی جهان در پایان سخنانش بیان کرد: رسیدگی به این ناهنجاری‌ها در مقام حرف مانده است. نیاز است که به نحو جدی به این موضوع‌ها در عرصه عمل رسیدگی شود. ایران، کشور مهمی است ولی یک مقدار باید دغدغه‌‌مان حفظ اهمیت آن باشد. کارهای صوری مسائل را حل نمی‌کنند.
منبع: آنا
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
