کد خبر: ۴۹۶۵۷۸
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار:

کار نمی کنند و از کار دیگران در رنج اند

در مسیری مردی ریش پرفسوری در کنارم نشسته بود را دیدم که غرق در مطالعه ی کتابی ظاهراً جالب شده بود و بعد از آنکه ازخواندش خسته شد، تعارفی زد که شما هم بخوان و از روی کنجکاوی گرفتم که بخوانم، نویسنده اش ایرانی نبود اما ...
گروه اجتماعی: حجت الاسلام محمد ادریسی در یادداشت پیش رو معتقد است مرض طبيب دارد؛ اما تمارض طبيب ندارد. تجاهل و تغافل مرض نيستند بلكه تمارض هستند و آنچه كه بدتر از مرض است تمارض است؛ زيرا كه هر مرضي علاجي دارد، ولي تمارض هيچگونه علاجي ندارد و اگر دعا براي مريض به نوعي واجب باشد براي كسي كه تمارض مي‌كند واجب‌تر است.
 
به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت به شرح زیر است:
 
یک مغز شدن محال اما یک دست شدن ممکن است.اهميت همراه و همكار، از خود آن راه و آن كار كمتر نيست. پس قبل از انتخاب هر كاري و هر راهي، نخست همكاري و همراهي خوب و پاك را انتخاب کنیم تا در راه و در كار ياور باشد.
 
چه بسیارند آنهایی که کار نمی کنند و از کار دیگران در رنج اند و این از طنزهای تلخ روزگار ما است. یادم نمی رود، در مسیری مردی ریش پرفسوری در کنارم نشسته بود را دیدم که غرق در مطالعه ی کتابی ظاهراً جالب شده بود و بعد از آنکه ازخواندش خسته شد، تعارفی زد که شما هم بخوان و از روی کنجکاوی گرفتم که بخوانم، نویسنده اش ایرانی نبود اما مسلمان موفقی بود و در مقدمه خطاب به خوانندگان به این مضمون نوشته بود که:
 
این کتاب، حرف نیست بلکه عمل است و حاوی تجربیات من و دوستانم در این چند سال کوتاه است و جواب آن آدمهای حسود بدبخت و مغرور و کٌند کارها که نمی توانند ببینند و تقدیم می کنم به آنان که نه تنها کمکمان نمی کنند و سنگ  از جلوی پاها برنمی دارند بلکه حتی صبح و شب از دستاوردهای دیگران درعذاب هستند.
 کار نمی کنند و از کار دیگران در رنج اند
 راستی که بعضي موي خود را رنگ مي‌كنند؛ عده‌اي لباس را و گروهي خودشان را.

دسته‌ي اول: پدر‌بزرگ‌ها و مادر‌بزرگ‌ها هستند.
دسته‌ي دوم: پدر‌ها و مادر‌ها هستند.
و دسته‌ي سوم: غالباً جوان‌ها.

تنها گروهي كه بي‌رنگ هستند، كودكان‌‌اند؛ پس بايد سعي كنيم كه مانند كودكان باشيم؛ يعني جز رنگ خدا رنگي را نبينيم و رنگارنگ نشويم.
 
مرض طبيب دارد؛ اما تمارض طبيب ندارد. تجاهل و تغافل مرض نيستند بلكه تمارض هستند و آنچه كه بدتر از مرض است تمارض است؛ زيرا كه هر مرضي علاجي دارد، ولي تمارض هيچگونه علاجي ندارد و اگر دعا براي مريض به نوعي واجب باشد براي كسي كه تمارض مي‌كند واجب‌تر است.
 
پاسدار آن رنج كوتاه ‌مدتي هستیم كه خداي متعال گفته كه بي ‌پاداش نمي‌ماند و مشتاقانه و صبورانه می پذیریم آن درد‌هایي را كه علاجي دوسويه دارد. 
منبع: بولتن نیوز

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۷:۴۰ - ۱۳۹۶/۰۴/۰۶
3
0
اگر دین شناسان سطوح مختلف آگاه بودند القاب دینی که به آنان داده می شود چه مسئولیت شرعی سنگینی را در محضر خداوند به دوش آنان می گذارد هیچ یک از آنان حتی برای یک لحظه این القاب را برای خود روا نمی داشتند و روز و شب تلاش می کردند این القاب از نام آنان برداشته شود.
ahmad
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۸:۴۸ - ۱۳۹۶/۰۴/۱۲
0
2
برای کسانی که به شما حسادت میکنند اینگونه دعا کنید

پروردگارا ...

اگر در این جهان کسی هست ،
که تاب دیدن خوشبختی مرا ندارد ،
چنان خوشبختش کن ...
که خوشبختی مرا از یاد ببرد ...
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین