آیا هنرمندان زینت المجالس سیاستمداران هستند؟

گروه سیاسی: شما به چه کسی رأی می‌دهید؟ چند سالی است این سؤال در دوره برگزاری انتخابات باب شده است. حالا سرشناس بودن یکی از مؤلفه‌هایی است که می‌تواند در ترکیب آرا تأثیراتی را به همراه داشته باشد.

 

به گزارش بولتن نیوز، به نظر می‌رسد در سایه اعلام حمایت فلان بازیگر و بهمان کارگردان و فلان موزیسین و خواننده و نقاش از یک کاندیدای ریاست جمهوری، آنچه اهمیت می‌یابد ورود تابلوهای شغلی این افراد به عرصه فعالیت باشد. آیا این هنرمندان به میل و رغبت وارد فعالیت‌هایی ازاین‌دست می‌شوند یا داستانی دیگر در میان است؟

وقتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با این سؤال مواجه شد که ارزیابی‌اش از ملاقات سید ابراهیم رییسی با یک خواننده زیرزمینی چیست؟ گفت "اگر ایشان مایل به دیدار با هنرمندان بودند می‌گفتند چندنفری از هنرمندان را برایشان می‌فرستادم."

این جمله هرچند نقل به مضمون منعکس شده است اما نشان از پشت پرده‌ای بزرگ دارد. آیا کسانی که در این دوره از رئیس‌جمهور حاضر حمایت کردند نیز به دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چنین اقدامی را در دستور کار قراردادند و با بنرهای بنفش به استقبال از انتخابات رفتند؟ تقلیل بازیگران به زینت المجالس سیاستمداران و استفاده ابزاری از آن‌ها اقدامی عقب گرا و مشکل‌ساز تلقی می‌شود.

رضا کیانیان، هنرمند باتجربه‌ای که در سال‌های گذشته بارها و بارها مواضع مدنی خود را اعلام کرده و اتفاقاً در این دوره نیز دعوت‌کننده مردم به‌پای صندوق‌های رأی بود، در این زمینه واکنش نشان داد و به همراه جمعی از اهالی هنر معذرت‌خواهی وزیر ارشاد را خواستار شدند. اتفاقی که به‌سرعت رخ داد اما زخم باقیمانده از نیش‌های آن روز پای صندوق رأی به‌سادگی از چهره هنر ایران پاک نخواهد شد.

 

به نظر می‌رسد زمان برای بازنگری بر رویه‌ها و شکل برگزاری انتخابات و ... فرارسیده است. هرچند معذرت‌خواهی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یک معذرت‌خواهی به‌موقع تلقی می‌شود اما بااین‌حال تداوم این روند می‌تواند زمینه را برای آلودن محیط فرهنگ و هنر در سال‌های آتی آماده سازد.

هنر بدون تردید باید در خدمت اعتلای فرهنگ و اندیشه و ایجاد فکر و دغدغه در مخاطبان باشد نه بازی‌های سیاسی به نفع این یا آن‌که نتیجه‌اش نیز از پیش تعیین‌شده است.

شاید اگر واکاوی دقیقی در خصوص سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گیرد، بتوان در این زمینه اقدامات لازم برای بازداشتن از تکرار را تدارک دید. در غیر این صورت ممکن است در دوری باطل این اتفاقات رخ دهد و نتیجه‌اش نیز چیزی جز زیان مردم، هنرمندان و سیاستمداران نیست.