چرا اخراج رانیری تصمیم درستی بود؟

به گزارش بولتن نیوز،  در حالی که بسیاری از این تصمیم انتقاد می‌کنند ولی این منتقدین نیستند که تحت تاثیر اتفاقات این فصل لستر قرار دارند.  اینکه رانیری دیگر نمی‌تواند تیمی را که فصل گذشته با 10 امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمان لیگ شده را رهبری کند، غیرقابل کتمان است.

شکست اخیرشان مقابل سوانسی گواهی بر این دلیل است. در این مقطع از فصل، با وجود اینکه هنوز فاصله زیادی تا پایانش باقی مانده، لستر نتوانسته شرایط را به نفع خود برگرداند، این در حالیست که آنها فصل گذشته شرایطی کاملا متفاوت نسبت به حال داشتند.در مقایسه با کنار گذاشتن ترکیب ضعیف تیم که بیش از حد اندازه حقوق می‌گیرند، اخراج رانیری به نظر راحت تر بود.

لسترسیتی در بیانیه خود اعلام می‌کند:" نتایج باشگاه در فصل جاری، وجهه باشگاه را به خطر انداخته و مدیریت باشگاه تصور می‌کند با وجود اینکه تغییر رهبر تیم تصمیم تلخی خواهد بود ولی برای موفقیت باشگاه الزامی است."

هیچکس از لستر انتظار نداشت بار دیگر قهرمان لیگ شوند ولی هیچکس انتظار چنین نتایجی هم نداشت. 5 پیروزی در طول کل فصل، صفر گل زده در سال 2017 در لیگ برتر، 5 شکست پیاپی. با هر استانداردی این آمار ضعیف محسوب می‌شود.

هر چقدر که بی رحمانه به نظر بیاید، با وجود اینکه ممکن بود با فرصت دادن به رانیری تا پایان فصل او می‌توانست امتیازاتی کسب کند که مانع سقوط تیم شود ولی اخراج او تصمیم درستی بوده است. گزارشاتی از بی انظباطی در رختکن شنیده می‌شد و بازیکنانی که جشن قهرمانی را در خانه جیمی واردی گرفتند، در اخراج رانیری بی تاثیر نبودند.

واردی در کنار ریاض محرز، دنی درینک واتر و وز مورگان، سایه ای از بازیکن فصل پیش هم نبودند. آنها تحت تاثیر تنها میوه کارنامه ورزشی شان، دچار اضافه وزن بیش از حد شدند و نتوانستند دوباره بدرخشند. بدون شک از دست دادن کانته خیلی موثر بود ولی عدم موفقیت در ساخت سیستمی که در غیاب او بتواند لستر را رو به جلو پیش ببرد، بر گردن رانیری بوده است. نقل و انتقالات تابستانی مسلما باید ترکیب منسجم تر، کیفیت بالاتر و همینطور رقابت بیشتری در پست ها برای بازیکنان ایجاد می‌کرد ولی فقط اسلام اسلیمانی به تیم اضافه شد.

وقتی در روز اول لیگ لستر در اولین تقابلش با هال سیتی شکست خورد، ذهنیتی شکل گرفت که هیچ کسی دوست نداشت به زبان بیاورد؛ قهرمانی که سقوط خواهد کرد. هر چقدر هم که دور از واقعیت به نظر می‌رسید ولی در پس زمینه فکر همه بود. آنها کاندید سقوط بودند و حال بار دیگر کاندید سقوط هستند. شگفتی، بازگشت انها به جمع تیم‌های در معرض سقوط نبود، بلکه قهرمانی آنها بود.

پس از نتایج بسیار ضعیف رانیری در یونان، از ابتدای حضورش در لستر همواره حس بی اعتمادی به او وجود داشت. گری لینه کر، اسطوره لسترسیتی نیز به احتمال سقوط این تیم اشاره کرده بود. این پیش بینی که رانیری متعلق به دیروز است و نمی‌تواند تیمی با ثبات بسازد، بلاخره رنگ واقعیت گرفت. متاسفانه برای او این اتفاق وقتی رخ داد که اولین قهرمانی تاریخ 133 ساله لستر را رقم زد."

آیاوات اسریوادهاناپرابها، نایب رئیس باشگاه در این رابطه گفت:" انتظار ما از تیم هیچگاه این نبود که موفقیت فوق العاده فصل پیش تکرار شود. در حقیقت ماندن در لیگ برتر هدف اول ما در ابتدای فصل بود. ولی حالا به نقطه ای رسیدیم که رسیدن به این هدف برای ما ضروری شده و برای رسیدن به آن در 13 بازی پایانی، لزوم تغییر حس می‌شد."

این داستان افسانه ای، پایان خوشی نداشت. لستر ، دو هفته پس از اینکه در بیانیه ای از مربی که تنها قهرمانی آنها را به دست آورده "حمایتی تزلزل ناپذیر" اعلام کرد، حالا با اخراج او چقدر گمراه کننده به نظر می‌آید و رانیری هم شخصا نتوانست با این موضوع کنار بیاید. خیلی ناراحت کننده است که مردی فوق العاده شغلش را از دست داد.

از این جهت اخراج او از بیرون به نظر غیرقابل قبول می‌آید ولی این نقطه تمایز ماست. ما در داخل باشگاه نیستیم که ببینیم در حالی که رقبایی که برای جلوگیری از سقوط می‌جنگند، شروع به کسب نتایج خوب کرده اند، وضعیت باشگاه چگونه است.

چیزی که نمی‌توان آن را رد کرد این است که رانیری برای قهرمان کردن تیم نیامده بود، او آمده بود که تیم را در لیگ نگه دارد. در حال حاضر به نظر می‌رسد او برای این کار مناسب نیست.