حب الدنیا رأس کل خطئیه

گروه فرهنگی: تاریخ انقلاب اسلامی ایران پر از گفته ها و ناگفته ها، خدمت ها و خیانت ها، دوستی ها و دشمنی ها است؛ تاریخی که صحنه تقابل حق و باطل است. بودند کسانی که در مسیر حق، خدمت ها کردند و کسانی دیگر در صف باطل قرار گرفتند و جز نوکری اجانب و خدمت به جبهه کفر و باطل به چیزی دیگر نیندیشیدند.
به گزارش بولتن نیوز، همه نام «سیدابوالحسن بنی صدر» اولین رئیس جمهور معزول ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس را با نام تاکتیک مشهور او به نام «تاکتیک گازانبری» می شناسند. مردم انقلابی و مبارز ایران اسلامی هرگز خیانت های بنی صدر را در اوائل انقلاب اسلامی و اوائل جنگ تحمیلی عراق علیه ایران که اوج خیانت ها و سوء استفاده وی از اسلام و جایگاه ریاست جمهوری بود، هرگز فراموش نمی کنند.

بنی صدر در پنج بهمن 58 به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد و ده روز بعد، به دلیل بستری بودن امام، تنفیذ حکم ریاست جمهوری وی در بیمارستان قلب تهران انجام شد. امام خمینی در همان جا فرمود: «من یک کلمه به آقای بنی صدر تذکر می دهم. این کلمه تذکر برای همه است. حب الدنیا رأس کل خطئیه.»

بنی صدر از همان ابتدا، مستقیم و غیر مستقیم با حضرت امام خمینی(ره) و یاران و طرفدار امام، خط امام و عناصر خدوم و مبارزان حزب اللهی به مخالفت برخاست و مغرور از آرای مردم به کمک دوستان همفکر و طرفداران خود که در دفتر جمهوری گردآوری هیچ کدام از آنها سابقه خوب و سالمی نداشتند، بلکه با انقلاب اسلامی مخالف بودند، توطئه ها و کوبیدن شخصیت های اسلامی و انقلابی را علیه انقلاب اسلامی و امام و مردم آغاز کردند؛ مانند: «درگیری با حزب جمهوری اسلامی و شهید مظلوم آیت الله بهشتی و یارانش؛ درگیری با شهید رجائی، نخست وزیر پیرامون مسئله تعهد و تخصص و ایجاد مشکل در راه اداره امور نخست وزیری و اجرای مرتب برنامه ها و امور کشور؛ تلاش برای ایجاد درگیری و اختلاف بین نیروهای ارتش و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شرایطی که رژیم عراق به کشور حمله کرده بود.»

بنی صدر باعث شد که ترور شخصیت ها و ایجاد ناامنی در اماکن مهم و عمومی قوت بگیرد که فاجعه هفتم تیر سال 1360 و شهادت مظلومانه دکتر بهشتی و 72 تن از یاران امام و شهادت شهیدان رجائی و باهنر، از جمله مهم ترین آن بود و خود به آنها اعتراف کرد. و مسئولیت ترورها و را به عهده گرفت. تخریب های فراوان، ترورهای شخصیتی و افراد، شایعات فراوان و بی اساس، از دیگر اقدامات منحصر به فرد بنی صدر و طرفدارانش در سال های 1358 تا 1360 به شمار می رود.

گزارش های حساس و مداوم مسئولین و فرماندهان نظامی، اعم از سپاه و ارتش و گزارش های مردمی نشان از همراهی بنی صدر با منافقین و ضد انقلاب که از آمریکا و اسرائیل هدایت و یاری می شد و شکست همة عملیات هایی که بنی صدر خائن فرماندهی کل قوا را بر عهده داشت و دستورات لازم را در عدم همراهی با سپاه و بسیج و نیروهای مردمی که به کمک شتافته بودند تا جلوی تجاوز صدام و رژیم بعث عراق را بگیرند، در حالی که بنی صدر باعث سقوط خرمشهر، محاصره شدن آبادان، سقوط پادگان ها و مقرهای نظامی و همکاری با نیروهای عراق و انتقال نقشه های جنگی و مکان های حساس نظامی و غیر نظامی و دادن اطلاعات محرمانه نیروهای ایرانی به نیروهای بعث عراق و سقوط بخش های مهم و مناطق حساس از خاک ایران توسط عراقی ها و تلاش در جهت تضعیف سپاه و ایجاد اختلاف بین سپاه و ارتش و جلوگیری قاطع و در عین حال نامردانه از حضور نیروهای مردمی در جبهه ها و ایجاد جو التهاب سیاسی و اجتماعی و نظامی و غیره. جمع بندی مسائل این چنینی که فقط قسمتی از خیانت های بنی صدر به عنوان رئیس جمهور و فرمانده کل قوا می باشد، باعث شد حضرت امام (ره) ایشان را از فرماندهی کل قوا عزل نمایند.
متن حکم برکناری بنی صدر از فرماندهی کل نیروهای مسلح که در تاریخ 20 خرداد 1360 توسط بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی(ره) صادر شد، چنین است:

«بسم الله الرحمن الرحیم. ستاد فرماندهی مشترک نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران! آقای ابوالحسن بنی صدر از فرماندهی نیروهای مسلح برکنار شده اند. روح الله الموسوی الخمینی»

ده روز پس از برکناری بنی صدر از فرماندهی کل نیروهای مسلح توسط حضرت امام(ره) مجلس شورای اسلامی هم در جلسه ای مهم و تاریخی در 31 خردادماه 1360 و با حضور 190 نفر با 177 رأی موافق و 1 رأی مخالف و 12 رأی ممتنع به بی کفایتی ریاست جمهوری بنی صدر رأی داد و او را عزل نمود. روز بعد حضرت امام خمینی(ره) هم بنی صدر را از ریاست جمهوری عزل نمود. متن حکم معظم له چنین است: «بسم الله الرحمن الرحیم. پس از رأی اکثریت نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مبنی بر این که آقای ابوالحسن بنی صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد، ایشان را از ریاست جمهوری اسلامی ایران عزل نمودم. اول تیر ماه 60 روح الله الموسوی الخمینی»

حضرت امام خمینی(ره) در انتخابات پنج بهمن 1358 به بنی صدر رأی نداد، ولی به احترام رأی مردم، حکم ریاست جمهوری او را ده روز بعد 15/11/1358 قانوناً تنفیذ فرمودند و در آن مراسم به بنی صدر تذکر داده و نصیحتشان کردند که قبل از ریاست جمهوری و بعد از ریاست جمهوری در اخلاق روحی شان تفاوتی نباشد. فرزند حضرت امام خمینی(ره) مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی(ره) هم این موضوع را تأیید کردند. قسمتی از نامة حضرت امام خمینی(ره) که به موضوع این نوشتار برمی گردد، چنین است: «... والله قسم، من رأی به ریاست جمهوری بنی صدر ندادم و در تمام موارد نظر دوستان را پذیرفتم.»

بعد از عزل بنی صدر توسط حضرت امام خمینی(ره) از فرماندهی کل نیروهای مسلح، حضرت آیت الله خامنه ای (رهبر معظم انقلاب اسلامی) که در آن موقع نماینده حضرت امام(ره) در شورای عالی دفاع بودند در خطبه های نماز جمعه 29 خرداد 1360 که تظاهرات مردم نمازگزار علیه بنی صدر به اوج و شدت رسیده بود، درباره خیانت ها و بحران های ایجاد شده توسط بنی صدر و هوادارانش، مطالبی بیان فرمودند که قسمتی از آن می آید:

«نزدیک به هفت ماه قبل از جنگ، شما فرماندة کل قوا بودید. چرا نیروهای نظامی ما هنگام شروع جنگ نتوانست مقاومت کند؟ حضرت امام شما را در اول اسفند 58 به فرماندهی کل قوا برگزیدند. در اول مهرماه 59، یعنی هفت ماه تمام بعد از فرماندهی کل قوای شما، جنگ شروع شد. در این هفت ماه شما چه کردید؟ چرا ارتش را مرمت نکردید؟ چرا نظامی ها را آموزش ندادید؟ آیا این ها را چه کسی می بایست انجام می داد؟ چرا شما وقتی جنگ شروع شد و خرابی کار شما در هفت ماه گذشته آشکار می شود، تقصیرها را به گردن این و آن می اندازید؟ وقتی از ایشان می پرسند چرا ارتش را سر و سامان نداده اید، می گوید چون کسانی دیگر در ارتش دخالت کرده اند. منظور ایشان دادگاه های انقلاب در ارتش است. چون افراد متهم به کودتا را دستگیر کرده بودند. آقای بنی صدر توقع داشتند در ارتش، علیه جمهوری اسلامی کودتا بشود و کودتاچیان آزاد گردند و دستگیر نشوند.

خيانت يا عدم خيانت بني صدر؟

بني صدر که بود و چگونه توانست به عنوان اولين رئيس جمهور جمهوري اسلامي انتخاب شود و چگونه در خط مقابله با انقلاب قرار گرفت؟آيا بني صدر خائن بود يا خير؟
بني‌صدر در اولين انتخابات رياست جمهوري كه در 5 بهمن 1358 و به فاصله كمتر از يك سال پس از پيروزي انقلاب برگزار شد، توانست با حدود 11 ميليون رأي ساير رقيبان خود از جمله شهيد محمد حسن آيت‌، صادق قطب‌زاده‌، دريادار مدني‌، كاظم سامي‌، صادق طباطبايي‌، داريوش فروهر و حسن حبيبي را پشت سر گذاشته و به عنوان اولين رئيس جمهور اسلامي ايران انتخاب گردد.

رياست جمهوري بني‌صدر رسماً از 15 بهمن 1358 كه وي در برابر امام خميني (ره) سوگند ياد كرد، آغاز شد. در مراسم تنفيذ، امام(ره) طي سخناني فرمودند: «من از آقاي بني‌صدر مي‌خواهم كه مابين قبل و بعد از رياست جمهوري در احوال روحي‌شان تفاوتي نباشد». ايشان افزودند: «تنفيذ و نصب اينجانب و رأي ملت مسلمان ايران محدود است به عدم تخلف ايشان از احكام مقدسه اسلام و تبعيت از قانون اساسي‌».

آغاز رياست جمهوري بني‌صدر را مي‌توان سرآغاز اختلافات جدي وي با خط امام و آرمانهاي انقلاب اسلامي دانست؛ اختلافاتي که سرانجام به عزل بني صدر از رياست جمهوري و فرار وي از کشور انجاميد.

پايان کار بني صدر

عزل بني صدر اختفاء وي را به مدت 5 هفته در پي داشت. وي سپس همراه مسعود رجوي رييس سازمان مجاهدين خلق (منافقين‌)، در روز هفتم مرداد 1360 مخفيانه تهران را به قصد پاريس ترك كردند. فرار بني‌صدر يك ماه پس از خلع وي از رياست جمهوري توسط امام(ره) و يك هفته پس از انتخاب شهيد محمدعلي رجايي به سمت رياست جمهوري اسلامي ايران صورت گرفت‌. بني‌صدر روز چهارشنبه هفتم مرداد 1360 با يك فروند هواپيماي بوئينگ 707 به خلباني سرهنگ معزي، خلبان ويژه شاه، از كشور گريخت‌. معزي در ديماه 1357 پس از آن كه شاه را به مصر و سپس به مراكش برد، در بازگشت از مراكش با تظاهر به جانبداري از انقلاب اسلامي، وارد كشور شد. بني‌صدر هنگام ورود به فرودگاه مهرآباد و فرار از كشور، سوار بر اتومبيل وانت و ملبس به لباس زنانه بود.

متن حکم تنفیذ امام خمینی برای ریاست جمهوری ابوالحسن بني صدر

امام خميني (ره) در حكم تنفيذ شده به ابوالحسن بني صدر اولين رييس جمهور اسلامي ايران چنين آورده است:

بر اساس آنكه ملت شريف ايران با اكثريت قاطع جناب آقاي دكتر سيدابوالحسن بني صدر را به رياست جمهوري كشور جمهوري اسلامي ايران برگزيده‌‏اند، و بر حسب آنكه مشروعيت آن بايد به نصب فقيه جامع الشرايط باشد، اينجانب به موجب اين حكم، رأي ملت را تنفيذ و ايشان را به اين سمت منصوب نمودم؛ لكن تنفيذ و نصب اينجانب و رأي ملت مسلمان ايران محدود است به عدم تخلف ايشان از احكام مقدسه اسلام و تبعيت از قانون اساسي اسلامي ايران.
از جناب ايشان مي‏خواهم كه مسئوليت خطيري كه به موجب اراده ملت و بر اساس قانون اساسي به عهده ايشان گذارده شده است همچون امانتي الهي از آن پاسداري نمايند، و به پيمان خود در مقابل خداوند تعالي و خلق وفادار باشند، و با اعتماد به فضل خداوند و اعتماد ملت همچون محوري استوار براي هماهنگي نهادهاي مسئول، حمايت از مباني جمهوري اسلامي، در حوزه اختيارات و مسئوليتهاي خود قرار گيرند، و در راه هدف ملت- كه آن تداوم بخشيدن به انقلاب اسلامي و استقرار نظام عدل اسلامي است- با تمام توان بكوشند، و خداوند متعال را ناظر و حاضر دانند، و به وظيفه سنگيني كه به عهده گرفته‏اند قيام كنند.

و از قشرهاي مختلفه ايران خصوصاً متفكران و دانشمندان و احزاب اسلامي و سياسي و قواي انتظامي مي‏خواهم كه در اين لحظات حساس كه بر كشور مي‏گذرد با حسن نيت از ايشان و دولت اسلامي پشتيباني نمايند، و از تفرقه و اختلاف و كارشكني بپرهيزند؛ و تا ايشان بر محور عدل اسلامي عمل مي‏كند و جانبدار مستمندان و مستضعفان هستند و از اعمال شِبه طاغوت اجتناب مي‏كنند از همكاري و معاونت دريغ ننمايند.

از خداوند تعالي توفيق ايشان را در راه خدمت به بندگان خدا و به كشور اسلامي خواستارم. والسلام علي عباداللَّه الصالحين.

---

منابع:


پایگاه اطلاع رسانی حوزه