شعارهای یتیم مانده، محتاج ده‌هایتیم خانه ایران

گروه فرهنگی: حدود دویست سی‌صد سال است که انگلیس به روش‌های مختلف، خاک این کشور را به توبره کشیده است. هیچ کاری هم نداشته این خاک، زیر پای من شیعه است یا آن ایرانی اهل سنت. یا آن یکی راستی یا این یکی چپی. همه ما را به یک چشم - ایرانی - دیده و تا توانسته، دوشیده.

به گزارش بولتن نیوز، حدود هفتاد سال هم هست که امریکا، هم سفره او شده. و البته اسرائیل و دیگرانی هم بوده و هستند که پیش‌تر و پس‌تر از ایشان، به خاک این کشور دست درازی کرده‌اند. اما ...

اما وقتی حجم بازگویی این چپاول‌ها را با مقدار جنایتی که در عمل اتفاق افتاده مقایسه می‌کنیم به جمله معروف دکتر سیف در نتیجه برجام می‌رسیم: تقریباً هیچ!

نتیجه این ″تقریباً هیچ″ چه می‌شود؟ اینکه سال‌هاست می‌گوییم مرگ بر امریکا، مرگ بر اسرائیل، مرگ بر انگلیس و مرگ بر ...های دیگر. اما فقر پشتوانه اقناعی این شعارها باعث شده تا کارکردشان، معکوس شده و با ایجاد سؤال در ذهن خیلی از عموم مردمِ غالباً غیر سیاسی و جوانان، تازه بدهکار این پرسش شویم که چرا می‌گوییم مرگ بر انگلیس و مرگ بر ...

به عبارت دیگر، سال‌های سال است که از جیب من و شما رفته و شکم آن انگلیسی مغرور پُر شده، اما چون کمتر جایی به عمق جنایت اشاره شده، نه تنها مردم عادی، طلبکار آن غارتگر قدیمی نیستند بلکه تازه می‌پرسند چرا به انگلیسی‌ها فحش می‌دهید؟

چرا مرگ بر انگلیس؟ برویتیم خانه ایران را با همه ایرادهای هنری‌اش ببین تا متوجه شوی چرا مرگ بر انگلیس.

شاید اگر هزار بار در تریبون‌های رسمی کشور گفته می‌شد که انگلیس فلان کرده و انگلیس بهمان کرده، و بعدش هم امت حزب‌الله سه بار شعار مرگ بر انگلیس سر می‌دادند، به اندازه دیدن یتیم خانه ایران - تاکید می‌کنم، با همه کاستی‌های - نمی‌تواند مؤثر باشد. و همین قضیه، غَمی در دل ایجاد می‌کند که چرا از این کارها، پیش‌تر و بیشتر تولید نشده تا این شعارها، یتیم بمانند.