زندگی در میان مخلوقاتی منحصر به فرد

گروه سینما و تلویزیون: عنوان فیلم جدید تیم برتون «خانه خانم پرگرین برای بچه‌های خاص» است اما شکی نیست خانه‌ای که در این فیلم می‌بینیم، خانه خود برتون برای بچه‌های خاص و بهتر بگوییم این عرصه، عرصه اختصاصی و این موجودات؛ تمام و کمال تیم برتونی هستند و از وادی ویژه وی می‌آیند. اکثر فیلم‌های برتون سوژه‌هایی غیر متعارف و مخصوص خود وی داشته و واقعاً خاص بوده‌اند و این موج که باشاهکاری مثل «ادوارد دست قیچی» در سال 1990 شروع شد و با «اسلیپی هالو» (1997) ادامه یافت و با «سویینی تاد» (2007) به نقطه اوج تازه‌ای رسید، حالا در قالب فیلم جدید برتون هم جلوه‌گری ویژه‌ای دارد. 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هالیوود ریپورتر، در هالیوود این به یک ضرب‌المثل تبدیل شده که «کافی است نام‌تان تیم برتون باشد تا با طرح ساخت هر فیلم عجیب‌تان موافقت شود» و شکی نیست که مخلوقات و کاراکترهای آثار سینمایی او به قدری غریبند که در قالب فیلم‌های هیچ کارگردان دیگری مجوز ساخت نمی‌گیرند.

البته فیلم جدید برتون براساس رمانی از رنسام ریگز ساخته شده که به اندازه کافی سوژه و آدم‌های عجیب در آن هست که برتون بتواند روی آنها مانور انجام بدهد و این دو نفر را اعضای مناسب تیمی یکدست و هماهنگ جلوه بدهد. داستان ریگز و نسخه سینمایی برتون به ما می‌گوید که در جریان جنگ جهانی دوم و در بمبارانی که نازی‌ها بر مناطقی از بریتانیا انجام دادند، یتیم‌خانه زیبای بچه‌هایی که در فیلم می‌بینیم ویران شد ولی پس از آن شرایط برای آنها بتدریج توأم با امنیت بیشتری شد. حالا پس از گذشت 7 دهه و در حالی که این «کودکان برتونی» خیال بزرگ و پیر شدن ندارند(!) خطری تازه برای آنها سر بر آورده است که از جانب یک بارون (ساموئل ال جکسون) است. این بارون به‌دنبال هر موجود جانداری است تا با اشتیاق و رضایت هر چه بیشتر چشم‌های آنان را از جا در بیاورد و به‌عنوان غذای خود بخورد!

در 7 دهه‌ای که بچه‌ها امنیت داشتند و هنوز گذارشان به این بارون بی‌رحم نیفتاده بود، به همت خانم پرگرین (اوا گرین) امنیتی کاذب و در عین حال واقعی را تجربه کردند. زیرا پرگرین با تکرار دائمی زندگی آنها در روز قبل از بمباران نازی‌ها این بچه‌ها را در یک بهشت تصنعی حفظ کرده بود و تکرار زندگی آدم‌ها در یک روز خاص (و به دفعات تجربه کردن یک روز) البته سوژه‌ای است که بیش از 20 سال پیش در فیلم ماندگار «Groundhog Day» هم تجربه و عرضه شد. هم پرگرین که قابل تبدیل شدن به یک عقاب بلند پرواز است و هم اطرافیان وی که بیان‌شان خانم اووست (جودی دنچ) هم مشاهده می‌شود، بسیار عجیب و غریبند و می‌توانند کارهایی را انجام بدهند که فقط از جن و پری‌ها بر می‌آید. با بازی هنرمندانه این هنرپیشه‌ها و البته به لطف گریم مفصل و در عین حال فانتزی صورت گرفته روی آنان بیننده دائماً حس می‌کند با یک قصه صرف طرف است ولی هرچقدر هم رنسام ریگز در زمان نگارش این داستان و ترسیم کاراکترهایش دست به خلق چیزهای عجیب زده باشد، در جریان اقتباس سینمایی برتون آنها تبدیل به همان موجودات برتونی همیشگی و مخلوقات اختصاصی وی شده‌اند.

این قطعاً مدرسه هاگ‌وارتز که محل تحصیل کودکان طالب سحر و جادو در سلسله‌کتاب‌ها و فیلم‌های هری پاتر تلقی می‌شود، نیست ولی داستان ریگز و فیلم برتون به ما می‌گویند که راز بزرگی در ارتباط با این بچه‌ها و افراد تحت سرپرستی خانم پرگرین وجود دارد که آنها تمایلی به بیان آن ندارند. راز بزرگ آنها داشتن توانی غیر معمول و ماندگاری چشمگیر و انجام حرکات معجزه‌وار و فرابشری است و هر فردی هم که به جمع‌شان اضافه می‌شود، این خصلت را دارد. یکی از آنها جاکوب پورتمن (آساباترفیلد) است که راهی طولانی از فلوریدای امریکا را تا این نقطه دور در خاک بریتانیا طی کرده تا به چشم خود ببیند که بر سر خانه سابق پدری‌اش چه آمده و در جریان بمباران‌ها به چه روزی افتاده است. پدر بزرگ او (ترنس استمپ) در رویارویی با موجودی بزرگ و کریه به نام هالوگات کشته شده و این ماندگارترین زخم بر قلب و وجود جاکوب است.

جاکوب با قانع کردن پزشک روانکاو خود (الیسون یانی) مجوز سفر به شبه‌جزیره بریتانیا و بواقع کشور کوچک و سرسبز ولز در دل بریتانیا را می‌گیرد ولی با این شرط که پدر بی‌حوصله و کمی تا قسمتی دیوانه وی (کریس اوداد) او را همراهی کند. اما جاکوب با جا گذاشتن پدرش خود را به محل زندگی خانم پرگرین می‌رساند تا آنجا با بچه‌های خاص و دارای قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای دیدار کند که زمانی همنشینان پدربزرگ مرحوم وی بوده‌اند. او بواقع به سرزمین ویژه و اختصاصی تیم برتون وارد می‌شود و به عرصه‌ای که در هنر سینما و در عرصه خیال و فانتزی فقط در نزد برتون و میان مخلوقات او آن را می‌توان یافت. به آرامی درمی‌یابیم که جاکوب بسیاری از عادت‌های پدربزرگش را به ارث برده است و چون اینجا وادی اختصاصی برتون است، او با زنی آشنا می‌شود که سال‌ها  و شاید هم قرن‌ها پیش زن محبوب پدر بزرگش بوده و امکان سفر در دل زمان و کوچ به هر مقطعی از گذشته، این امر را در قالب این قصه خاص مقدور ساخته است. پس از آن به نماهای پایانی فیلم می‌رسیم که با قلم جین گولدمن و بر طبق سلایق برتون مأمن هر رویدادی است.