دوری از زادگاه که غربت نیست
همسر بی وفا، غریب کیست؟
غریب کسی ست که در شهر و حتی محله اش کسی از او سراغی نگیرد. غریب کسی ست که همسایگانش یا بر سرش خاک بریزند و یا از ترس جان درب منزلش را نگاه نکنند. غریب کسی ست که در شهر و دیارش محرم دلی نداشته باشد. هر چند که فرزند پیامبر باشد و مادرش فاطمه (س) باشد. چنین غربتی غربت است.
بسم الله الرحمن الرحیم
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمینَ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراَّءِدر سلام به حضرت امام رضا می گویند"السلام علیک یا غریب الغربا" باید پرسید آیا حضرت رضا (ع) غریب بود؟ آیا خطاب فوق به آن حضرت سزاوار است؟ غریب کیست در جامعه چه کسی غریب است؟ به قول سعدی:
منعم به کوه و دشت و بیابان غریب نیست هر جا که رفت خیمه زد و بارگاه ساخت
کدامین نشانه ی غربت در ساحت مقدس اوست؟
دوری از زادگاه که غربت نیست دوری از چشم ها به غربت زیست
آن حضرت با نهایت عزت و عظمت، سلام و صلوات و اخلاص شیعیانش، وارد دارالعماره پایتخت کشور شد و تا دو ماه با اصرار تمام پیشنهاد خلافت به حضرتشان شده بود. از مدینه تا خراسان را با شوکت و جلال طی نمود، در مشهد منبر خطابه و مجلس علما جهت اظهار وجود امامت و فقاهت و ولایت به نحو شایسته برقرار بود. هرچند برای ائمه معصومین علیه السلام حرکت در جو بدون تشریفات لذت بخش تر است، و نیز همانند پایین ترین طبقات مردم زیستن، خواست غائی آن هاست، ولی لقبی را که مردم بر کسی می نهند با برداشت های خود نامگذاری می کنند و لذا در نگاه هیچ عاقلی حضرت غریبه نبود. پس غریب کیست؟
غریب کسی ست که در شهر و حتی محله اش کسی از او سراغی نگیرد. غریب کسی ست که همسایگانش یا بر سرش خاک بریزند و یا از ترس جان درب منزلش را نگاه نکنند. غریب کسی ست که در شهر و دیارش محرم دلی نداشته باشد. هر چند که فرزند پیامبر (ص) باشد و مادرش فاطمه زهرا باشد. چنین غربتی غربت است.
آری نه حضرت رضا(ع)، که غریب واقعی امام حسن مجتبی ست. غریب در خفقان والی مدینه و سخت تر از آن، آن کسی که حتی در منزل خود بلکه در بستر خویش غریب است. وقتی که محرم خانه اش قاتل اوست؛ پس کجا می توان غریب تر از امام حسن (ع) یافت؟! چه کسی محرم اسرار اوست؟ حتی محل دفن امام حسن (ع) که در زادگاهش است غریب است و نه بارگاهی دارد و نه ضریحی و.. قبرستان بقیع مدینه است.
"والسلام"
آزاده رضایی کلانتری
کدامین نشانه ی غربت در ساحت مقدس اوست؟
دوری از زادگاه که غربت نیست دوری از چشم ها به غربت زیست
آن حضرت با نهایت عزت و عظمت، سلام و صلوات و اخلاص شیعیانش، وارد دارالعماره پایتخت کشور شد و تا دو ماه با اصرار تمام پیشنهاد خلافت به حضرتشان شده بود. از مدینه تا خراسان را با شوکت و جلال طی نمود، در مشهد منبر خطابه و مجلس علما جهت اظهار وجود امامت و فقاهت و ولایت به نحو شایسته برقرار بود. هرچند برای ائمه معصومین علیه السلام حرکت در جو بدون تشریفات لذت بخش تر است، و نیز همانند پایین ترین طبقات مردم زیستن، خواست غائی آن هاست، ولی لقبی را که مردم بر کسی می نهند با برداشت های خود نامگذاری می کنند و لذا در نگاه هیچ عاقلی حضرت غریبه نبود. پس غریب کیست؟
غریب کسی ست که در شهر و حتی محله اش کسی از او سراغی نگیرد. غریب کسی ست که همسایگانش یا بر سرش خاک بریزند و یا از ترس جان درب منزلش را نگاه نکنند. غریب کسی ست که در شهر و دیارش محرم دلی نداشته باشد. هر چند که فرزند پیامبر (ص) باشد و مادرش فاطمه زهرا باشد. چنین غربتی غربت است.
آری نه حضرت رضا(ع)، که غریب واقعی امام حسن مجتبی ست. غریب در خفقان والی مدینه و سخت تر از آن، آن کسی که حتی در منزل خود بلکه در بستر خویش غریب است. وقتی که محرم خانه اش قاتل اوست؛ پس کجا می توان غریب تر از امام حسن (ع) یافت؟! چه کسی محرم اسرار اوست؟ حتی محل دفن امام حسن (ع) که در زادگاهش است غریب است و نه بارگاهی دارد و نه ضریحی و.. قبرستان بقیع مدینه است.
باید با تاثر و تالم با ادب و ارادت، با چشمانی که اسم غربت امام حسن (ع) بارانی شان می کنند، عرضه داشت؛ السلام علیک یا غریب الغربا، یا امام مجتبی، یا شهید بی وفایی، لعنت بر همسر بی وفا.
آزاده رضایی کلانتری
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
