پوتین می‌خواهد خاورمیانه را از "بحران‌های آمریکا" نجات دهد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از نسیم، اندیشکده «مطالعات امنیت ملی» اسرائیل  در تحلیلی از حضور نظامی روسیه در سوریه نوشت:

مداخله ی نظامی روسیه در سوریه اگرچه با همکاری ایران انجام می شود، اما همه را شگفت‌زده کرده است. رئیس جمهور این کشور، ولادیمیر پوتین، دولت اسد را به عنوان جزئی حیاتی برای حل بحران تروریست های داعش و جنگ داخلی سوریه می داند. به نظر می رسد در پشت پرده ی نجات دولت اسد توسط روسیه؛ و مواضع جدی روس ها علیه گروه های تروریستی، دولت روسیه هدف بزرگتری دارد و آن رسیدن به یک قدرت برتر در عرصه ی بین الملل است.

پوتین شرایط فعلی را با جنگ بین الملل دوم مقایسه می کند و اهمیت درک متقابل ابرقدرت ها را الزام آور می داند . وی با مداخله مستقیم در باتلاق سوریه در تلاش است که بحران این کشور را به اهرم نفوذی تبدیل کند و با افزایش قدرت نمایی خود، رو در روی بلوک غرب ایستاده و فشارها و تحریم‌های غرب علیه روسیه را بکاهد.

آیا سیاست راهبردی دقیقی در بحران سوریه برای روسیه وجود دارد؟

علیرغم اینکه ایران همه منافع روسیه در منطقه را با منافع خود یکسان نمی‌داند، اما، یک توافق اصلی بین آن ها وجود دارد و آن لزوم حفظ هسته " سوریه ی کوچک " که شامل زنجیره ای از دمشق تا قسمت های شمالی سوریه از جمله مناطق حمص، حماه و حلب و بخش هایی که لبنان را تحت الشعاع قرار داده اند و بخش ساحلی سوریه که نزدیک به 80 درصد جمعیت سوریه در این منطقه تمرکز یافته اند، حال آنکه این منطقه تنها 30 % از سرزمین سوریه را تشکیل می دهند. به طور حتم ائتلاف روسی – ایرانی – سوری تصمیم دارد که همچنان کنترل این مناطق را در دست داشته باشد. از سوی دیگر روسیه تصمیم ندارد که انرژی خود را صرف جنگیدن در زمین های بخش شرقی سوریه – که تحت کنترل گروه تروریستی داعش است – بکند؛ از سوی دیگر روس ها تمایل دارند مانع پیشروی آن ها به قسمت های غربی که مراکز اصلی کشور سوریه است؛ بشوند. در اینجا یک سوال مطرح می شود: آیا روسیه بر حمایت از اسد مصرّ خواهد ماند یا او را با غرب معامله می کند؟

در این مرحله احتمالاً روسیه از تحرکات زمینی امتناع خواهد کرد و ترجیح خواهد داد که همراه با نیروهای نظامی سوری، شیعی و حزب اللهی، از طریق حمایت ها و حملات هوایی؛ ارتش سوریه را در این مبارزه ی مرگبار همراهی کند. روسیه قصد دارد که یک ائتلاف بین المللی جدیدی را پایه ریزی کند. ائتلافی که صراحتاً در آن، ایران و عراق و سوریه را به عنوان متحدانش در این جنگ معرفی کرده است و احتمال دارد که متعاقب آن، حتی از یک موضع قدرت به ائتلافی علیه گروهک تروریستی داعش که توسط ایالات متحده رهبری می شود، بپیوندد. به هرحال، هر کدام از این سناریوها که اجرا شود روسیه تسلط خود را بر سوریه از دست نخواهد داد و یا عرصه را هنگام بازسازی این کشور پس از پایان جنگ داخلی ترک ‌نمی‌کند و یا حتی اجازه دهد که به جای پایی که در غرب آسیا برای خود باز کرده، خللی برسد.

به نظر می رسد مداخله ی روسیه، ماهیتاً و اساساً با هدف به چالش کشیدن منافع غرب و به ویژه ایالات متحده در منطقه بوده است. پوتین در تلاش است تا چهره ای از خود بسازد که در آن غرب آسیا را بعد از هرج و مرجی که ایالات متحده در منطقه به وجود آورده بود، با رویکردی خیرخواهانه و داوطلبانه نجات دهد. اگر اینچنین شود، روسیه قدرتی به دست آورده است که با غرب در مورد توسعه ی منافع جهانی مسکو گفتگو خواهد کرد.

مفهوم این حوادث برای اسرائیل

اسرائیل برخلاف سایر بازیکنان دیگر منطقه ای و سیستم های بین المللی؛ تا به حال هیچ موضعی در رابطه با تمهیدات آتی در سوریه نگرفته است. رژیم اسرائیل با پذیرش سیاست ماندن در حاشیه؛ هر تحرکی را که به نفع آن ها باشد مورد ارزیابی قرار می دهد اما از عملیات خنثی کننده ی ترور و انتقال سلاح های پیشرفته به حزب الله غافل نمانده. تاکنون اسرائیل کنار ایستاده و از تماشای حوادثی که از سوریه به سرزمین های او سرایت نکرده لذت برده است. اسرائیل در ارزیابی های خود تنها ایران و نفوذ ایران در سوریه و لبنان را تهدید اساسی می بیند. اما سوالی که باقی می ماند این است که اسرائیل از شرایط فعلی چه نفعی می برد؟ نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به همراه رئیس ستاد نیروی دفاعی اش، هیزنکوت، به مسکو رفته بود تا در مورد افزایش هماهنگی های عملیاتی بین دولت ها و جلوگیری از اختلاف و اشتباهات ارزیابی، با به دست آوردن تعهد روسیه مبنی بر جلوگیری از انتقال سلاح های پیشرفته به ارتش سوریه، نیروهای حزب الله در سوریه و لبنان گفتگو کنند.