حق با علیرضا فغانی نیست

به گزارش بولتن نیوز؛ داوری همواره موضوع جنجالی فوتبال دنیا بوده است. چه بسا با جنجالی‌ترین تصمیم‌ها سرنوشت فوتبالی یک ملت دگرگون شده که در این خصوص مثال بسیار است. شاخص‌ترین پرچم تمام ادوار تاریخ، پرچم اشتباه توفیق بهرامف است که منجر به اولین قهرمانی انگلستان در رقابتهای جام جهانی شد. اشتباهات از این دست بسیار بوده‌اند؛ آنقدر که نیاز به تکرار نیست. اشتباهات عمدی و غیرعمدی. از داور قاچاقچی کوکایین که ایتالیا را از جام جهانی ۲۰۰۲ حذف کرد تا جمال قاندور که در همان رقابتها، سر اسپانیا را گوش تا گوش برید.

از بحث دور نشویم. اشتباهات فغانی واقعا آنقدر بزرگ نبوده که کسی بخواهد این داور را از صحنه داوری محو کند. خوشایند باشد یا نباشد، فغانی سرمایه داوری این مملکت است و نباید فشارها به وی به گونه‌ای باشد که این داور، عطای قضاوت را به لقایش ببخشد. به هر حال اشتباه فغانی در بازی پرسپولیس - ذوب‌آهن در قیاس با فاجعه داوری محسن قهرمانی در بازی سپاهان - پرسپولیس، هیچ است.

اما با گفته‌های این داور در برنامه ۹۰ نمی‎توان موافق بود. فغانی و یا هر داور دیگری شاید به دلیل قرار داشتن در جای نامناسب نمی‌توانست نظر صحیحی در خصوص برخورد توپ با دست محسن بنگر بدهد. فغانی شاید تشخیص داده بنگر با زانو به کمر دروازه‌بان ذوب‌آهن زده و مستحق دریافت کارت زرد دوم بوده است. همه اینها می‌تواند نگاهی سلیقه‌ای به همراه داشته باشد. اما هوشنگ نصیرزاده به درستی می‎گفت، در آکسفورد همه چیز را به کسی نمی‌آموزند.


فغانی می‌گوید داوران انگلیسی امر می‎کنند و بازیکنان مقابل وی به حالت احترام می‌ایستند. آنجا هم مواردی وجود دارد مبنی بر محترم نبودن داوران. فغانی باید بداند در انگلستان داوری پیدا می‌شود به نام مارک کلاتنبرگ که به بازیکنان فحاشی می‎کند و بابت این امر، محروم هم شده است. در لیگ برتر انگلستان هم جایگاه احترام به فراخور فرهنگ فوتبال این کشور، متفاوت با ایران است اما استانداردهای داوری چه می‌شود؟ اینکه دیگر لیگ برتر ایران و انگلستان ندارد؟

بزرگ‌ترین اشتباه فغانی، گرفتن پنالتی علیه پرسپولیس در دقیقه ۹۰ نبود. فغانی آنجا عنان کار را از دست داد که در ضربه پنالتی امید عالیشاه انواع و اقسام خطاها از جانب بازیکنان ذوب‌آهن سر زد و وی فقط نظاره‌گر بود. چه بسا تکرار ضربه می‎توانست سرنوشت این بازی را عوض کند. اگر دادن کارت زرد سلیقه‌ای باشد، اما نص صریح قانون که سلیقه‌ای نیست. به هر حال فغانی نباید خودزنی کند و همه چیز را متاثر از هجمه غیرمنصفانه علیه خود بداند. بدیهیات داوری می‎گوید وی باید دستور به تکرار ضربه می‎داد.

با فغانی نمی‎توان موافق بود. نه به این علت که وی از بالا به پائین به بازیکنان نگاه می‎کند که این در حد یک فرضیه است و چه بسا تهمت به داوری که افتخار ایران است.

با فغانی نمی‌توان موافق بود نه به این دلیل که چرا به بنگر کارت زرد داد، چه بسا رفتار بازیکن در لحظه فوق از جانب وی مستحق اخطار تشخیص داده شده است.

با فغانی نمی‌توان موافق بود به این دلیل قطعی که وی باید به عنوان یک داور بین‌المللی، دست کم بدیهیات داوری را به جا بیاورد. چنانچه چنین خطایی از فغانی سر بزند، فرق وی با یک داور مبتدی جام جهانی‎ندیده چیست؟