سکوی پرتاب رایگان برای ناشناس ها

گروه ورزش،او افراد خاصی را در لیگ های پائین تر و حتی رده امیدها دارد تا این بازیکنان را شناسایی کنند و سپس دایی پس از تست گرفتن از آنها، این بازکنان را جذب می کند.

به گزارش بولتن نیوز؛ طی همین پروسه او بازیکنان زیادی را در راه آهن و پرسپولیس کشف و شکوفا کرد از امید عالیشاه گرفته تا نورالهی، طارمی و کفشگری و حتی به نوعی پیام صادقیان که البته این اخری معروف تر از سایرین بود. اما یک نکته عجیب در جذب همه این بازیکنان وجود دارد. آنها اکثرا با قراردادهایی کوتاه مدت استخدام می شوند. بر عکس همه جای جهان که دست کم مهره های آینده دار را با قراردادی 5 ساله جذب می کنند تا درصورت چهره شدن، اولا اجازه خروج زودهنگام به او ندهند و از سوی دیگر در صورت فروش، سهم بسزایی از انتقالش به جیب بزنند.

اما اکثر این بازیکنان در زمان حضورشان در راه آهن با قراردادهای ارزان قیمت و نهایتا دو ساله به این تیم آمدند و در پرسپولیس هم تقریبا اوضاع به همین منوال بود. زمانی که فصل قبل در چنین روزهایی قرمزها سراغ مهدی طارمی لیگ یکی رفتند حتی یک فیریم عکس هم از این بازیکن جوان و کم نام و نشان در مطبوعات دیده نمی شد. طارمی حتی یک پیشنهاد رسمی هم از هیچ تیم لیگ برتری نداشت. از این رو این جوان کم حاشیه و دوست داشتنی با قراردادی بسیار کم به پرسپولیس آمد و اگر مدیران پرسپولیس و مهمتر از آنها، علی دایی آینده نگر بودند دست کم باید با او قراردادی 4 ساله امضا می کردند که در صورت جدایی زودهنگام، این بازیکن نصف رقم قراردادش را به باشگاه میداد.

پرسپولیس یکی دو دهه قبل با همین سیستم درآمد خوبی را از مهدی مهدوی کیا بدست آورد اما هر چه فوتبال ما بیشتر بسوی حرفه ای گری خیز برداشت، قرارداد های آماتور بیشتر نمایان شدند.

پرسپولیس سکوی پرتاب بسیاری از این بازیکنان بی نام و نشان شد و حالا خیلی از انها از تیم های داخلی و خارجی پیشنهادهای جدی دارند. مهدی طارمی در استانه جداشدن است و باید از رحیمی و دایی پرسید چگونه با این جوان قرارداد بستتند که او به همین سادگی می تواند از تیم برود؟

اگر آینده ای برای این دست از بازیکنان متصور نبودند که اصولا جذب شان محل شک و تردید است و اگر م یدانستند پیشرفت خوبی می کنند چرا بندهای حرفه ای را در قراردادشان پیشبینی نکردند؟

این حق و سهم پرسپولیس است که در ازای پیشرفت طارمی ها، به پولش برسد اما متاسفانه علی دایی که خودش در یکی از حرفه ای ترین لیگ های جهان توپ زده است، چندان به این موضوع مهم حساسیت نشان نداد تا به همین سادگی پرسپولیس سکوی پرتاب بازیکنانی شود که پیش از حضور در این تیم، به تعداد انگشتان یک دست هم پیشنهاد از تیم های درجه دو فوتبال ایران نداشتند.

آنها استعدادش را داشتند و پیشرفت کردند اما کلاهی که سر قرمزها رفت دو مقصر داشت؛ علی دایی و مدیران وقت که فقط فکر یک فصل بودند و بس!