«بولتن هنر»؛ مجلۀ خبری روزانۀ هنرهای تجسمی (12 اسفند)

برای مشاهده دیگر اخبار فرهنک و هنر اینجا کلیک کنید.


جایزه نقاشی لهستان به بچه های ایران رسید

زهرا صفری دختر 9 ساله عضو مرکز شماره 10 کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کرمانشاه در میان برگزیدگان ایرانی مسابقه، بالاترین جایزه را به دست آورد.

از همین مرکز کانون در شهر کرمانشاه بهار رازنهان دختر 12 ساله نیز دیپلم افتخار گرفت و چهار دیپلم دیگر به جیحون دیه جی 12 ساله و گلسا پناهی 15 ساله از بندرترکمن در استان گلستان، امیرحسین پیری 13 ساله از یاسوکند استان کردستان و حمیده شمشاد 16 ساله از مشهد در استان خراسان رضوی اختصاص یافت.

موضوع مسابقه آزاد اعلام و در آن 10 هزار و 645 اثر نقاشی از 43 کشور جهان شرکت داده شده بود.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، لهستانی ها اگرچه نام این برگزیدگان را به تازگی به کانون پرورش فکری اعلام کرده اند اما مهر امسال نمایشگاهی نیز از آثار منتخب و برگزیده مسابقه در مرکز آفرینش های هنری شهر تورن برپا شده بود.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با ارسال 365 اثر در این مسابقه شرکت کرده بود.


دومین سالانه پرفورمنس‌آرت «مکعبی به نام زمین» برگزار می‌شود

نمایشگاه دومین سالانه پرفورمنس‌آرت «مکعبی به نام زمین» با سرپرستی دکتر محمدرضا شریف‌زاده، پایان این هفته در نگارخانه آرته برگزار می‌شود.

نمایشگاه دومین سالانه «مکعبی به نام زمین» با آثار یازده هنرمند،در روزهای پنجشنبه و جمعه چهاردهم و پانزدهم اسفندماه در نگارخانه آرته میزبان علاقه‌مندان به هنرهای تجسمی خواهد بود.کیوریتور این نمایشگاه دکتر محمدرضا شریف‌زاده است.

هنرمندانی که در این نمایشگاه به اجرای برنامه خواهند پرداخت، عبارتند از: سما صنیعی، رضا اسلامی، بعثت امامی، بهار توفیقی، نینا نقی‌زاده، شیرین خادمی، شعله فیض‌بخش،رضا لاهوتی، نازنین محمدیان خونساری، هادی یوسفی،رلی شمص.

او توضیح داد: بعضی دیوارهایی که برای چسباندن عکس‌ها انتخاب می‌شدند، متولی‌هایی داشتند که باید با آن‌ها هماهنگ می‌شدیم، اما اغلب کارها بدون نیاز به مجوز خاصی روی دیوارهای شهر قرار گرفتند. عموما مناطقی را برای چسباندن عکس‌ها انتخاب می‌کنم که مردم عکس‌ها را از روی دیوار نکنند، در مناطقی نیز بلافاصله پس از چسباندن عکس، آن را می‌کندند.

عکس‌های حامد سوداچی

این عکاس همچنین گفت: در این عکس‌ها، فقر و اعتیاد به چالش کشیده شده و حالتی که در نگاه و صورت آدم‌ها وجود دارد، مخاطب را به توجه و هم‌ذات‌پنداری وامی‌دارد. علاوه بر مردم مناطق مختلف که واکنش‌های متفاوتی نسبت به تصاویر داشتند، جامعه‌شناسان، روان‌شناسان و هنرمندانی هم بودند که در کنار این عکس‌ها می‌ایستادند یا از آن‌ها عکس می‌گرفتند.

سوداچیافزود: این حرکت، یک حرکت کاملا اجتماعی است، اما متأسفانه ذهن مردم ما سیاسی است. آن‌ها فکر می‌کنند نباید به این مسائل توجه کنند یا حتی می‌ترسند از این اتفاق، عکس و فیلم بگیرند. 

عکس های حامد سوداچی

امیرحسین بیانی نیز در یادداشتی که برای عکس‌های حامد سوداچی نوشته، آورده است:« برای خوانش آثار حامد سوداچی به ابزار نیاز نداریم و ‌لازم نیست که تا بن دندان به سواد هنری و تاریخی و فلسفی و زیبایی‌شناسی معاصر مسلح باشیم. فقط و فقط کافی است که چشم داشته باشیم و بخواهیم که ببینیم. سوداچی واقعیتی را پیش‌روی ما می‌نهد که غالبا از دیدنش گریزانیم. او ساده نگاه می‌کند و ادا و اطوار درنمی‌آورد. ندای وجدان معذب ما را پژواک می‌دهد و به صراحت به ما دستور می‌دهد و خواهش می‌کند که شما را به خدا و هر آنچ می‌پرستید، ببینید، ‌فقط ببینید.

دقیق و نکته‌سنج است، چون بر سر شکاف ایستاده است و خوب می‌داند که با دیدن، مسوولیت شکل می‌گیرد. درست، بعد از دیدن، مرز میان وجدان و بی‌وجدانی نمایان می‌شود. و اینجاست که دیگر نمی‌توانیم در اطوارها و ژست‌های مبتذل بشردوستانه‌ی کافه‌نشینی و شبکه‌های اجتماعی وجدان معذب خود را آرام کنیم و شب را با آرامش سحر کنیم.

مسأله‌ی آثار او بر محور مواجهه می‌چرخد و پروژه او جذاب است، چراکه یک سطح ندارد.‌ یک‌باره سوژه‌های خود را ثبت می‌کند و در سطحی دیگر آن‌ها را در پیش روی شهروندان قرار می‌دهد. سوداچی هنرمندی اجتماعی است، چون گالری را برای نمایش آثارش انتخاب نمی‌کند. به سراغ شهر می‌رود، یعنی همان‌جایی که با آن مشکل دارد؛‌ همان‌جایی که مشکل در آن متولد شده است.‌ در نگاه او، محیط شیک و اخته‌ی گالری لایق بیان حقیقت نیست؛ مسأله‌ی او حقیقت است، نه ادای هنر و هنری ‌بودن. آثارش در سطح فرم هم بی‌طمطراق‌اند‌ و هم کاملا ساده که فقط در جهت بیان ایده‌اش کار می‌کند. فرم ساده‌ی آثار با بی‌توجهی ابلهانه‌ی همشهری‌هایش، در مواجهه با چرکی جامعه‌اش خواناست و اینجاست که شهر با همه‌ی مختصاتش برای او رنگ می‌بازد.» 

سوداچی پروژه‌ی خود را از بهمن‌ماه در تهران آغاز کرده است و تا پایان سال آن را ادامه خواهد داد. او متولد 1363 در تهران و دارای کارشناسی هنرهای تجسمی از دانشگاه علم و فرهنگ است. برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری «والی» و نمایشگاه دو نفره در گالری «طراحان آزاد» و چندین نمایش گروهی از جمله فعالیت‌های این هنرمند است.

حسن نوفرستی، مسئول برنامه‌های هنری موزه هنرهای معاصر تهران گفت: نمایشگاهی با عنوان رنگین کمان از آثار هنرمند آلمانی اتوپنیه شامل نقاشی و حجم در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شده است.

مسئول برنامه‌های هنری موزه هنرهای معاصر تهران ادامه داد: این اولین نمایشگاه از آثار پنیه است که در ایران و در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شده البته پیش از این دو نمایشگاه دیگر از دو هنرمند آلمانی در موزه برگزار شده است.

نوفرستی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های آثار اتوپنیه توجه به رنگ است در حقیقت در آثار این هنرمند رنگ نقش تعیین کننده‌ای دارد.

وی درباره حضور مردم در این نمایشگاه نیز اظهار داشت: این نمایشگاه از 5 اسفند در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شده که در مدت کمتر از یک هفته بازدیدکنندگان زیادی به موزه هنرهای معاصر تهران مراجعه کرده‌اند و تا 28 فروردین در موزه هنرهای معاصر تهران ادامه دارد.

پرویت‌آیگو، نام مجتمع مسکونی‌ای است که در سال‌های پس از جنگ، برای اسکان طبقات پایین اجتماعی در سن‌لوئیس ساخت شد، اما بیست سال پس از ساختش، به دلیل فروپاشی زندگی اجتماعی‌اش، بالکل تخریب شد.

منتقدان معماری، از تخریب این بنا برای حمله به معماری مدرن استفاده کردند.

از جمله چارلز جنکس، نظریه‌پرداز مشهور معماری، لحظه‌ی انفجار این ساختمان‌ها را لحظه‌ای «مرگ معماری مدرن» نامیده‌است.

اما این فیلم، روایت پیچیده‌تری از این مجتمع‌ مسکونی (از زبان ساکنانش) ارائه می‌دهد، و شرح می‌دهد که مسئله‌ی آن فراتر از معماری‌ اش بوده‌است.

بازدید مجازی از موزه به كمك ربات‌ها

موزه «دویانگ» در سانفرانسیسكو در اقدامی جالب امكان بازدید از این موزه را برای افراد فلج و زمینگیر و نیز كلیه كسانی كه قادر به حضور فیزیكی و بازدید از موزه نیستند، فراهم نموده است. 

در این مراسم بعد از قرائت بیانیه هیأت داوران اعلام شد که با توجه به کیفیت خوب آثار این سمپوزیوم از نظر طراحی و اجرا،  بنا بر نظر هیأت داوران، سه برنده شایسته تقدیر  نیز معرفی می شوند و جایزه سوم نیز به طور مشترک به دو نفر اهدا می شود.

بر اساس نظر هیأت داوران این سمپوزیوم متشکل از جان وید من مجسمه ساز آمریکایی، سعید شهلاپور و سیدمحمد بهشتی، جایزه اول این سمپوزیوم به السیو رانالدی از ایتالیا رسید و جایزه هفت هزار دلاری و تندیس سمپوزیوم به وی اهدا شد. جایزه دوم شامل تندیس و مبلغ ۵ هزار دلار به شهریار رضایی از ایران اهدا شد و جایزه سوم نیز شامل ۳ هزار و ۵۰۰ دلار به طور مساوی به ویکتور کوپاچ از بلاروس و ماریو لوپز از پرتغال تعلق گرفت.

همچنین پتر پتروف از بلغارستان. هدایت صحرایی و محمد رضا یزدی از ایران به عنوان برگزیدگان شایسته تقدیر معرفی شدند.

نخستین «سمپوزیوم بین المللی مجسمه سازی کیش» از ۲۰ بهمن ماه در دماغه هور جزیره کیش با حضور ۱۲ هنرمند خارجی و ۵ هنرمند ایرانی آغاز به کار کرده بود که صبح امروز ۱۱ اسفندماه با اهدای جوایز به برگزیدگان به کار خود خاتمه داد.

اولین پرتره در زمان تاجگذاری  او در سال ١٩٥٢ طراحی شده و این جدیدترین پرتره پس از سال ١٩٨٨ است.

از سوی دیگر همه جشنواره های فجر کشورمان در زمینه سینما، تئاتر و موسیقی به شکل رقابتی برگزار می شود و همین رقابت هاست که شور و نشاط بیشتری را به جشنواره ها تزریق می کند و پای جوانان را به این رویدادها باز می کند که توجه به این نکته در جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیز ضروری به نظر می رسد.

پوستر هفتمین جشنواره تجسمی فجر

اولین نقدها به این جشنواره در نشست خبری این دوره و با رونمایی از پوستر آن کلید خورد. پوستری که به اعتقاد برخی از هنرمندان طراح گرافیک از جمله مصطفی اسداللهی و فرزاد ادیبی در شأن جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیست.

تقدیر از نهادها، هنرمندان شاخص  و انجمن های هنری

یکی از بخش های قابل توجه هفتمین جشنواره تجسمی فجر، تقدیر از هنرمندان شاخص، نهاد‌ها، انجمن‌ها و رویدادهای موثر در حوزه هنرهای تجسمی در مراسم اختتامیه آن است که به نوعی گزینه جایگزینی برای اعلام برگزیدگان جشنواره به نظر می رسد اما این رویداد اگر چه از اتفاقات خوب این دوره از جشنواره هنرهای تجسمی فجر محسوب می شود و در جای خود قابل تقدیر است، اما نمی تواند جایگزین رقابتی بودن چنین جشنواره ای باشد.

انتشار کتاب در رشته های ۹ گانه جشنواره

از دیگر ویژگی های این دوره از جشنواره تجسمی فجر، انتشار کتاب آثار آن است که این بخش از جشنواره نیز اقدام سنجیده ای است چرا که هر رشته از جشنواره کتاب آثار مستقل خود را خواهد داشت اما با این حال این آثار نمی تواند گویای فعالیت های تازه هنرمندان رشته های مختلف در طول یک سال گذشته باشد و صرفاً امکانی برای انتشار آثاری با کیفیت خوب از استادان حرفه ای در کنار هم فراهم شده است.

 جشنواره ای با ادعای بین المللی بودن

این جشنواره که از همان اولین دوره با ادعای بین المللی بودن برگزار شد، پس از گذشت ۷ سال همچنان این عنوان را به دنبال خود یدک می کشد در حالی که در دوره های گذشته تنها در برخی از رشته ها از جمله کاریکاتور که امکان ارسال آثار به شکل اینترنتی وجود دارد، توانسته بود کپی آثار تعدادی از هنرمندان خارجی را در کنار آثار ایرانی ها روی دیوار ببرد، اما این امکان به شکل واقعی و ارائه اصل آثار هنرمندان خارجی در بخش هایی چون نقاشی، مجسمه سازی، سفال و سرامیک و ... به دلایل مشخصی از جمله بیمه آثار و حمل و نقل آنها تاکنون امکان پذیر نبوده و تا سالیان آینده نیز فراهم شدن امکان آن بعید به نظر می رسد. اما اصرار مسئولان دوره های مختلف این جشنواره به داشتن عنوان بین المللی بر پیشانی این جشنواره مبهم و نامعلوم است، به خصوص در هفتمین دوره این جشنواره که هیچ اثر خارجی در این جشنواره دیده نمی شود. البته در بخش جنبی این دوره از جشنواره، پوسترهای تعدادی از هنرمندان خارجی با موضوع «جهان عاری از خشونت» در کنار آثار هنرمندان ایرانی در فرهنگسرای نیاوران روی دیوار رفته است اما این آثار به تنهایی نمی تواند بار بین‌المللی بودن هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر را بر دوش خود حمل کند.

نمایشگاهی بزرگ از آثار فاخر اما قدیمی

یکی از مهمترین ویژگی های این جشنواره، ارائه آثاری با کیفیت از استادان حرفه ای در رشته های مختلف هنرهای تجسمی است که در راستای تأکید مسئولان هنری بر کیفیت بخشی و  اعتباربخشی به این جشنواره و به برکت مشارکت انجمن های هنری در انتخاب و ارائه آثار صورت گرفته است اما  از سوی دیگر بخش بسیاری از این آثار قدیمی و مربوط به سال های گذشته است که بارها به نمایش درآمده است، بنابراین دیدن دوباره آنها در قالب جشنواره ای که عنوان فجر را بر خود دارد، چندان لطفی ندارد و شاید یکی از دلایل کم رونق بودن جشنواره امسال و خالی بودن نمایشگاه از بازدیدکنندگان همین نکته باشد که این جشنواره کمتر آثار تازه ای برای دیده شدن ارائه کرده است.

اقدام دیرهنگام برای برگزاری جشنواره تجسمی فجر

با توجه به این که این جشنواره با تغییر دولت و مسئولان هنری به هفتمین دوره خود رسید و مسئولان تازه وارد نیز از شیوه برگزاری این رویداد در سال های گذشته رضایت چندانی نداشتند، از همان آغاز بر تغییر شکل و شیوه آن تأکید کرده بودند به اندازه ای که بیم آن می رفت که این جشنواره به طور کل از برنامه های مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد حذف شود بنابراین انتظار می رفت که با توجه به این حساسیت ها و تأکید بر کیفیت آثار و اعتبار بخشی این جشنواره، شاهد برنامه ریزی دقیق تر و منسجم تری برای این دوره باشیم اما ورود دیرهنگام معاونت هنری و مرکز هنرهای تجسمی برای برنامه ریزی درباره این جشنواره در نهایت منجر به برگزاری این جشنواره در حد یک نمایشگاه بزرگ از آثار فاخر اما قدیمی هنرمندان شد و ساده ترین کاری که در این مدت زمان اندک می شد انجام داد، همین شیوه بود که از انجمن ها خواسته شود تعدادی از بهترین آثار هنرمندان خود را جمع آوری کرده و به جشنواره فجر بیاورند که برخی آثار هنرمندان شاخص خود را جدا کردند و به نمایش گذاشتند و برخی آثار برتر دوسالانه هایشان را عرضه کردند ولی همیشه این تازگی آثار هنرمندان و استادان حرفه ای است که شوق بازدید از یک نمایشگاه را برای مخاطبان ایجاد می کند، همان گونه که تجربه این اشتیاق مخاطب را در افتتاح نمایشگاه های تازه از آثار استادان حرفه ای همچون آیدین آغداشلو در آخرین نمایشگاهش شاهد بودیم.

شیوه تعامل با انجمن های هنری

نکته بعدی شیوه تعامل مسئولان هنری با انجمن های هنری است که در این دوره علیرغم تلاش مرکز هنرهای تجسمی و تأکیدهای همیشگی مسئولان هنری مبنی بر واگذاری امور به انجمن های هنری، اگر چه بیشتر انجمن های هنری در جشنواره فجر مشارکت کردند اما باز هم دو انجمن هنرمندان نقاش و خوشنویسان هر کدام به دلایلی مشخص تعاملی با مرکز هنرهای تجسمی برای مشارکت در این جشنواره نداشتند.

جشنواره ای بدون هزینه و کم رونق

با نگاهی به بخش های مختلف جشنواره می توان به راز در سایه قرار گرفتن این جشنواره پی برد. جشنواره ای که برخلاف همه جشنواره های فجر، مخاطبانش برای بازدید از آثار آن نیازی به هزینه کردن و تهیه بلیت ندارند و به طور رایگان می توانند از این آثار دیدن کنند، اما با این حال شور و اشتیاق و رفت و آمد چندانی در راهروهای موسسه فرهنگی و هنری صبا در طول قریب به یک ماه برگزاری این جشنواره دیده نشد.

تلاش و حساسیت مسئولان هنری برای کیفیت بخشی به این جشنواره درخور تقدیر است اما راهکار رسیدن به این ایده آل ها کمی غیرکارشناسی و شتابزده به نظر می رسد.

بخش جنبی جشنواره

جشنواره امسال بخش های دیگری هم داشت از جمله بخش آثار هنر انقلاب و دفاع مقدس که در موزه هنرهای معاصر فلسطین برگزار شد و همچنین نمایشگاهی جنبی از آثار هنرمندان با موضوع «پیامبر مهربانی» که در خانه هنرمندان برپا شد و نمایشگاه «جهان عاری از خشونت» شامل آثار طراحان گرافیک دنیا که در فرهنگسرای نیاوران گشایش یافت و می توان از آنها به عنوان نکات مثبت در بخش جنبی این دوره از جشنواره یاد کرد.

در ادامه نظر برخی از هنرمندان را در گفتگو با خبرگزاری مهر درباره این دوره از جشنواره هنرهای تجسمی فجر مرور می کنیم:

ضرورت قاعده مند شدن جشنواره

بسیاری از اهالی هنرهای تجسمی از جمله نادر قشقایی هنرمند مجسمه ساز در گفتگوهای خود با خبرگزاری مهر بر این نکته تأکید داشتند که جشنواره هنرهای تجسمی فجر نیازمند قاعده مند شدن بر اساس آیین نامه مشخص و تصویب شده ای است که در هر دوره با تغییر مدیریت ها دستخوش تغییر و تحول و اعمال سلیقه های مختلف مدیران نشود.

تقدیر از بخش هنر انقلاب و انتقاد از شتابزدگی در برگزاری جشنواره

سیدعباس میرهاشمی رییس انجمن عکاسان انقلاب ودفاع مقدس و دبیر چندین دوره از جشنواره هنرهای تجسمی فجر، ارائه آثار هنر انقلابی به عنوان بخشی از هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر و توجه مسئولان به مشارکت انجمن های هنری در برگزاری این رویداد را اقدام قابل تقدیری ذکر می کند اما از برگزاری شتابزده این جشنواره در فرصتی کوتاه و غیررقابتی کردن آن انتقاد دارد.

مشکلی به نام کمبود بودجه و  ارتباط آن با غیررقابتی شدن جشنواره

احسان قائمی هنرمند نگارگر نیز بر این اعتقاد است که غیررقابتی کردن هفتمین جشنواره تجسمی فجر صرفاً به دلیل کاهش هزینه ها صورت گرفته است که  این شیوه در نهایت باعث بی انگیزگی در میان هنرمندان جوان می شود.

برگزاری جشنواره به شیوه کیوریتوری با هنرمندان پیشرو

بهنام کامرانی هنرمند نقاش و استاد دانشگاه نیز معتقد است که جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر لازم است که به شیوه کیوریتوری و با حضور آثار هنرمندان پیشرو و به صورت رقابتی شامل بخش آثار مسابقه و آثار هنرمندان مدعو و پیشکسوت برگزار شود، شیوه ای که در تمام رویدادهای بزرگ دنیا از جمله ونیز وجود دارد.

جشنواره فجر نباید رقابتی باشد

اما ساعد نیک ذات هنرمند عکاس و فیلمبردار سینما نظر دیگری دارد، او با غیررقابتی شدن جشنواره تجسمی فجر موافق و معتقد است که این رویداد نباید قربانی جایزه شود تا انگیزه هنرمندان شرکت کننده به صرف گرفتن جایزه در آن نباشد. اما از سوی دیگر بر این نکته تأکید دارد که این رویداد بزرگ تجسمی باید با برنامه ریزی درازمدت و با حضور یک دبیر که حداقل برای مدت ۵ سال ثابت بماند، برگزار شود.

همه لطف جشنواره فجر به رقابتی بودن آن است

بهمن عبدی از کاریکاتوریست های پیشکسوت کشورمان نیز بر این باور است که این دوره از جشنواره هنرهای تجسمی فجر اگر چه خیلی دیرهنگام برای آن برنامه ریزی شد و کمبود بودجه برای برگزاری این رویداد نیز کاملاً احساس می شد، اما به گونه ای برگزار شده است که نه سیخ بسوزد و نه کباب، یعنی هم جشنواره بالاخره برگزار شده و هم آثاری فاخر از هنرمندان روی دیوار رفته است. اما تأکید می کند که با این حال همه لطف این جشنواره ها به رقابتی بودن آن است که در این دوره وجود نداشت.

لزوم ارائه آثار تازه از هنرمندان جوان در جشنواره فجر

منصور آذری هنرمند مجسمه ساز هم بر این نکته تأکید دارد که جشنواره هنرهای تجسمی فجر با ایده های جوانان و رقابت میان آنها زیباتر می شود. او نیز بر این اعتقاد است که کمبود بودجه منجر به برگزاری این شیوه از برگزاری جشنواره شده است.

استقبال از واگذاری امور جشنواره فجر به انجمن های هنری

بهرام کلهرنیا هنرمند گرافیست و استاد دانشگاه، همراهی و مشارکت انجمن های هنری در برگزاری این جشنواره را اتفاق خوشایند و خوبی ارزیابی می کند و تأکید دارد که جشنواره فجر باید بتواند با مخاطبانش ارتباط برقرار کند و آنها را برای بازدید به این نمایشگاه ها بکشاند و اگر این اتفاق در این جشنواره رخ نداده است و نمایشگاه ها خلوت از بازدیدکننده است باید به آسیب شناسی آن پرداخت.

جشنواره غیررقابتی می ماند

مجید ملانوروزی مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد که افتخار واگذاری امور برگزاری این جشنواره به انجمن های هنری را با خود دارد، در پاسخ به انتقادهایی که به تغییر و تحولات هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر صورت گرفته است، تأکید می کند که اگر چه به نظرات هنرمندان و منتقدان درباره شکل برگزاری این جشنواره توجه خواهد شد اما این جشنواره همچنان در سالهای آتی به شکل غیر رقابتی به حیات خود ادامه خواهد داد و برای اضافه کردن آثار هنرمندان جوان با وزارت علوم رایزنی خواهد شد تا جشنواره دانشجویی هنرهای تجسمی فجر به شکل رقابتی و در کنار جشنواره اصلی هنرهای تجسمی فجر راه اندازی شود و به این ترتیب هم شاهد ارائه آثار فاخر از استادان حرفه ای در جشنواره فجر باشیم و هم بخش دانشجویی و رقابتی در کنار آن در قالب یک جشنوار مجزا به ارائه آثار هنرمندان جوان بپردازد.

در مجموع، جشنواره هنرهای تجسمی فجر که امسال ۷ سالگی خود را پشت سر گذاشت، هنوز نتوانسته رویکرد و سیاست گذاری مشخصی را به صورت مدون و درازمدت داشته باشد و در هر دوره علیرغم آن که نسبت به این موضوع مهم تأکید می شود، اما همچنان با این نقص به دوره بعدی می رسد و در هر دوره تجربه تازه ای به آن اضافه می شود.