اکنون بهترین زمان برای توافق هسته‌ای با ایران است

گروه سیاسی، اکنون بهترین فرصت برای دستیابی به توافق هسته‌ای است. هم ایران و هم قدرت‌های جهانی تاکنون هزینه‌های بسیار سنگینی را در این مدت متحمل شده‌اند و شکست مذاکرات و عدم دستیابی به توافق نهایی هزینه‌های بسیاری را برای هر دو طرف درگیر و همچنین پیامدهای منفی را برای کل منطقه و جهان به همراه خواهد داشت.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از اشراف، بیانیه‌ای‌ که اخیرا از سوی جمعی از وزاری امور خارجه کشورهای اروپایی و مقامات ارشد اروپایی به امضاء رسیده است از گروه ۱+۵ و ایران مصرانه درخواست می‌کند که تا ضرب‌الاجل تعیین‌شده در ۲۴ نوامبر به توافق هسته‌ای دست یابند. دیپلمات‌های اروپایی بر این باورند که اکنون بهترین فرصت برای دستیابی به توافق هسته‌ای است و به تعویق انداختن تصمیم‌گیری‌ها در این زمینه فضا و فرصتی را برای مخالفان توافق ایجاد می‌کند که بتوانند به راحتی این روند را نابود سازند. از سوی دیگر هم ایران و هم قدرت‌های جهانی تاکنون هزینه‌های بسیار سنگینی را در این مدت متحمل شده‌اند و شکست مذاکرات و عدم دستیابی به توافق نهایی هزینه‌های بسیاری را برای هر دو طرف درگیر و همچنین پیامدهای منفی را برای کل منطقه و جهان به همراه خواهد داشت. این مقامات در پایان به پیامدهای مثبت چنین توافقی اشاره و عنوان می‌کنند که گزینه‌های جایگزین در صورت شکست مذاکرات به مراتب بدتر بوده و بعید است که فرصت دوباره‌ای برای حل‌وفصل همیشگی این موضوع فراهم شود.

■ استفاده از فرصت مغتنم کنونی برای حل‌وفصل پرونده هسته‌ای ایران■

«خاویر سولانا» نماینده عالی سیاست امنیتی و خارجی مشترک اتحادیه اروپا، دبیر کل سابق شورای اتحادیه اروپاو دبیر کل سابق ناتو و عضو ارشد اندیشکده بروکینگز، «آنا پلاشیو» وزیر امور خارجه اسبق اسپانیا و نایب‌رییس سابق گروه بانک جهانی، «کارل بیلت» وزیر امور خارجه اسبق سوئد، «اما بونینو» وزیر امور خارجه سابق ایتالیا، «ژان ماری گوئنو» رییس گروه بین‌المللی بحران، فرستاده ویژه مشترک اسبق سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه، «نوربرت روتگن» رئیس کمیته امور خارجه پارلمان فدرال آلمان و وزیر اسبق محیط زیست، حفاظت از محیط زیست و امنیت هسته‌ای این کشور، «رابرت کوپر» دیپلمات سابق انگلیسی و مشاور اسبق سرویس اقدام خارجی اروپا در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند: ما مصرانه از کشورهای عضو گروه ۱+۵ (انگلیس، آلمان، فرانسه، آمریکا، چین و روسیه) و ایران می‌خواهیم که تا ضرب‌الاجل تعیین‌شده در ۲۴ نوامبر به توافق جامع هسته‌ای دست یابند.. به تعویق انداختن تصمیم‌گیری‌های دشوار در این زمینه فرصت مغتنمی را در اختیار کسانی قرار می‌دهد که می‌کوشند از طریق مخالفت با مسیر دیپلماتیک، این روند را به طور کامل از میان ببرند. این موضوع در حال حاضر از اهمیت بسزایی برخوردار است، به خصوص در شرایطی که راه‌حل‌های فنی خلاقانه‌ای ایجاد و دستیابی به توافق نیز ممکن شده است. دستیابی به این توافق می‌تواند نگرانی‌های گروه ۱+۵ در مورد برنامه هسته‌ای ایران و اشاعه هسته‌ای را به شیوه‌ای مؤثر و مسالمت‌آمیز رفع کند و در ضمن به حقوق و خواسته‌های مشروع ایران و استقلال این کشور نیز احترام می‌گذارد.

■ اروپا باید در جهت دستیابی به توافق هسته‌ای با ایران تمام تلاش خود را انجام دهد ■

توافق هسته‌ای موقتی که در نوامبر سال ۲۰۱۳ میلادی میان ایران و قدرت‌های جهانی به امضاء رسید قوی‌ترین تضمین ممکن را برای گروه ۱+۵ فراهم آورد. توافق موقت ژنو تاکنون توانسته نظارت‌های دقیق و گسترده‌تری را بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال کند و در عین حال نیز موفق شده برنامه هسته‌ای ایران را محدود و میزان خروجی اورانیوم غنی‌شده این کشور را تا حد زیادی کاهش دهد. اروپاییان برای رسیدن به این مرحله از مذاکرات، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای را انجام دادند و در این راستا به واسطه اعمال تحریم‌های بی‌سابقه علیه ایران و پیامدهای منطقه‌ای انزوای ایران هزینه‌های بسیار سنگینی را متحمل شده‌اند. اروپا باید از فرصت پیش‌آمده کنونی نهایت استفاده را ببرد و طرف‌های مذاکره‌کننده را تشویق کند که از طریق مصالحه و سازش‌های معقول و منطقی و اجتناب از مسائل و موضوعاتی که برای دستیابی به یک توافق خوب چندان ضروری هم نیستند، به حل‌وفصل مسائل مهم و برجسته بپردازند. همچنین اروپا باید با دولت آمریکا همکاری کرده و متحدان منطقه‌ای که نسبت به منافع استراتژیک بلندمدت توافق هسته‌ای با ایران به دیده شک‌وتردید می‌نگرند را آگاه ساخته و آنها را از مزایا و منافع حاصل از توافق هسته‌ای نهایی مطلع سازند.

■ هزینه‌های سنگین شکست مذاکرات برای هر دو طرف را نیز باید مد نظر قرار داد ■

هزینه‌های سنگین شکست مذاکرات را نیز باید مد نظر قرار داد.شکست مذاکرات برای گروه ۱+۵ به نظارت‌های ضعیف و لجام‌گسیخته بر برنامه هسته‌ای ایران منجر خواهد شد. شکست در دستیابی به توافق نهایی و به دنبال آن تشدید و افزایش تحریم‌ها و انزوای ایران می‌تواند انگیزه تهران برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای را تقویت کند، روندی که به تضعیف منافع غرب منجر خواهد شد و احتمال بروز مناقشات و درگیری‌های نظامی را افزایش خواهد داد. هزینه‌های اقتصادی و امنیتی ناشی از شکست مذاکرات برای ایران نیز بسیار سنگین خواهد بود. اگرچه ممکن است برای برخی از مخالفان توافق هسته‌ای در هر دو طرف این نتیجه مطلوب باشد اما قطعاً برای رهبران مسئول دو طرف اینگونه نخواهد بود.

■ پیامدهای مثبت دستیابی به توافق نهایی با ایران ■

گروه ۱+۵ با دستیابی به یک توافق نهایی، اقدامی بی‌سابقه و تاریخی را صورت خواهد داد و از طریق اعمال محدودیت‌هایی بر توانایی هسته‌ای ایران از امنیت جهانی نیز حراست خواهد کرد. دستیابی به توافق هسته‌ای نهایی با ایران، موجب افزایش اعتماد خواهد شد و در عین حال فضای سیاسی لازم برای تعامل دوباره غرب با ایران در سایر موضوعات بسیار ضروری همچون حقوق بشر که در گذشته وجود داشته را فراهم خواهد ساخت. مهم‌تر آنکه دستیابی به توافق هسته‌ای به نحوه تعامل غرب با ایران شکل تازه‌ای خواهد بخشید و گزینه‌های جدیدی را در راستای همکاری در مورد منافع مشترک به وجود خواهد آورد، آن هم در شرایطی که از یک سو اروپاییان دوباره در همسایگی مرزهای ایران درگیر جنگ جدیدی شده‌اند و از سوی دیگر نیز با وجود تمامی اختلاف‌نظرهای موجود میان ایران و غرب، فرصتی برای همکاری بر مبنای منافع ممکن شده است.

■ دستیابی به توافق نهایی بیش از هر زمان دیگری ممکن شده است ■

ایران و گروه ۱+۵ بیش از هر زمان دیگری به دستیابی به توافق نهایی و حل‌وفصل پرونده هسته‌ای این کشور نزدیک شده‌اند. اگر توافق نهایی حاصل شود اهداف بسیار مهمی چون منع گسترش تسلیحات هسته‌ای، امنیت جهانی و منطقه‌ای، کاهش درگیری‌ها و مناقشات منطقه‌ای خاورمیانه و تأثیرات مثبت یک دیپلماسی موفق و چندجانبه محقق خواهند شد. البته هنوز هم طرفین مذاکره‌کننده می‌توانند به توافق هسته‌ای پشت کنند اما آنها به خوبی می‌دانند زمانی که پای پیشبرد منافع استراتژیک مربوطه به میان می‌آید، گزینه‌های جایگزین به مراتب بدتر خواهند بود و دیگر فرصتی به این خوبی برای حل‌وفصل مسئله هسته‌ای ایران فراهم نخواهد شد