10 گروگانگیری مهم جهان

1 ـ وقایع اکتبر در تورنتو کانادا، 1970: یک گروگانگیری تقریبا دو ماهه توسط جبهه آزادی کبک در این کشور. جبهه ای که تلاش می کرد این منطقه فرانسوی زبان را از زیر سلطه انگلیسی زبانان حاکم خارج کند و طی دو ماه دست به اقدامات تروریستی نظیر بمبگذاری و ربودن افراد مهم زده بود. بعد از دو ماه با عملیات نظامی این جبهه منحل و اعضای آن در دادگاه محکوم شدند.

2 ـ واقعه المپیک مونیخ: در سال 1972 بازی های المپیک در آلمان غربی و در شهر مونیخ برگزار می شد. مسئولان آن سال به نوشته برخی اسناد، در تدابیر امنیتی سهل انگاری کردند و همین موضوع باعث شد هشت عضو گروه فلسطینی سپتامبر سیاه بتوانند اعضای تیم ورزشی رژیم صهیونیستی را به گروگان بگیرند. ماجرا با اجابت درخواست گروگانگیران تا فرودگاه ادامه پیدا کرد، اما در آنجا بود که با حمله پلیس آلمان در نهایت 17 نفر از جمله پنج گروگانگیر کشته شدند.

3 ـ گروگانگیری دیپلماتیک در سودان، 1973: باز هم گروه سپتامبر سیاه باعث و بانی یک گروگانگیری مهم و خبرساز در جهان شده بود. این گروه فلسطینی هنگامی که دیپلمات های آمریکایی و یک دیپلمات بلژیکی در سفارت عربستان سعودی در خارطوم سودان مهمان بودند، این سفارت را هدف حمله قرار دادند و همه این دیپلمات ها را گروگان گرفتند. با انکار مذاکره از سوی نیکسون، رئیس جمهور آمریکا این سه نفر جان خود را از دست دادند و گروگانگیران هم در دادگاه های سودان محاکمه شدند.

4 ـ ماجرای گروگانگیری سفرای اوپک: گروهی از شبه نظامیان عرب با حمله به مقر سازمان کشورهای صادرکننده نفت، اپک، وزرای این سازمان و عده ای دیگر را به گروگان گرفتند. این افراد در ادامه فعالیت خود موفق شدند به سلامت و به همراهی چند نفر از گروگان ها راه کشورهای الجزایر و لیبی را بگیرند و پس از آزاد کردن چند گروگان خود به سلامت در این دو کشور زندگی کنند تا شائبه حمایت های دولتی از این گروگانگیری بالا بگیرد.

5 ـ گروگانگیری دیپلمات های آمریکایی در تهران، 1979: پس از انقلاب اسلامی گروهی از دانشجویان مسلح تحت عنوان پیروان خط امام با عنایت به حضور شاه سابق در آمریکا و دخالت های این کشور در امور داخلی ایران، سفارت این کشور در ایران را تصرف و چند ده نفر از دیپلمات های این کشور را گروگان گرفتند. سیاهان و زنان در مرحله اول به دستور امام آزاد شدند، اما باقی گروگانگیران پس از امضای توافقنامه های الجزایر موفق به ترک خاک ایران شدند.

6 ـ تصرف مسجدالحرام و گروگانگیری حجاج: در سال 1358 یک گروه بنیادگرای مخالف دولت سعودی که مدعی بود حضرت مهدی از میان آنان است، هنگام نماز در مسجد الحرام اسلحه کشیدند، عده ای را کشتند و حدود دو هفته مسجد را در اختیار خود داشتند. سرانجام بعد از دو هفته با همکاری پاکستان و فرانسه و با کشته شدن 127 نفر از گروگان ها و 117 نفر از گروگانگیران ماجرا خاتمه یافت. حدود 70 گروگانگیر هم پس از این ماجرا به اعدام محکوم شدند.

7 ـ گروگانگیری در سفارت ایران در لندن، 1980: یک سال پس از انقلاب اسلامی گروهی که خود را مدافعان تجزیه خوزستان معرفی می کرد به سفارت ایران در لندن حمله کردند و دیپلمات های حاضر در سفارت را به گروگان گرفتند. پس از این که دولت ایران از نبود تدابیر امنیتی پیش از چنین رخدادی و نیز از انفعال دولت انگلیس در برخورد با گروگانگیران انتقاد کرد و نیز پس از شهادت وابسته مطبوعاتی ایران، نیروهای ویژه پلیس انگلستان به سفارت حمله کردند و با دادن یک کشته دیگر از میان گروگان ها و پنج کشته از میان گروگانگیرها ماجرا خاتمه یافت.

8 ـ معضل گروگانگیری در لبنان: از سال 1982 تا 1992 در لبنان گروگانگیری های مختلفی بخصوص علیه افراد غربی بخصوص اتباع آمریکا اتفاق افتاد. پشت بسیاری از این اتفاقات طرفین مخاصمه جنگ داخلی بودند که به انگیزه های مختلفی دست به چنین اقداماتی می زنند. ایران هم به نوعی درگیر این گروگانگیری ها شده بود. از سویی در برخی موارد میانجی آزادی گروگان ها شد و از سوی دیگر چند دیپلمات خود یعنی احمد متوسلیان، سید محسن موسوی و سید تقی رستگار مقدم و نیز عکاس ایرنا را در میان گروگان ها دید که تاکنون هم خلاصی پیدا نکرده اند.

9 ـ گروگانگیری در تئاتر مسکو، 2002: گروگانگیری در تئاتر مسکو ماجرایی بود که به دست عده ای از شبه نظامیان چچنی انجام شد. آنها خواسته های جدایی طلبانه از حکومت مرکزی داشتند و بر این اساس 850 نفر را در تئاتر مسکو گروگان گرفتند. دولت اما زیر بار زور نرفت و با حمله ای نظامی البته توام با استفاده از نوعی ماده شیمیایی و با دادن تلفاتی سنگین یعنی نزدیک به 170 کشته این ماجرا خاتمه یافت. دو سال بعد واقعه گروگانگیری مدرسه بسلان در همین کشور که به مرگ 385 نفر منجر شد داغ دل روس ها را تازه کرد.

10 ـ واقعه گروگانگیری در تاسیسات نفتی الجزایر، 2013: حمله عده ای از شبه نظامیان القاعده شمال آفریقا به تاسیسات نفتی الجزایر به یک بحران بزرگ بین المللی تبدیل شد. اتباع قریب به ده کشور در این تاسیسات بودند و سرانجام هم حدود 70 نفر ازجمله 37 خارجی جان خود را از دست دادند تا همه متوجه خطر القاعده در این منطقه بعد از وقایع اخیر کشورهای شمال آفریقا شوند.