تردیدگرایان وسوسه شده اند
سید هادی موسوی
تعدد نامزدهای جریان اصول گرا در انتخابات ریاست جمهوری و تکثیر رأی آنها، جریان سازش را در ورطه وسوسه ای جذاب، فرو غلتانده است؛ وسوسه در دست گرفتن دوباره قدرت!
خط سازشی که در انتخابات ریاست جمهوری، ردای تردید در مقاومت ملت ایران بر تن خویش کرده است، به دلایل زیر، صلاحیت قدرت یابی را ندارد.
دلیل اول. خط سازش و تردید، قدرت را به مثابه بخشی از دارایی شخصی و خانوادگی خود می بیند. همان گونه که کل نظام اسلامی را بخشی از تاریخ فعالیت های خود می دانند.
دلیل دوم. خط سازش و تردید، هر چند مرتب دم از مردم و نجات مردم و اصلاح زندگی مردم می زند اما نباید فریب ترفندشان را خورد. تردیدگرایان، بیش تر از آنکه به فکر معیشت مردم باشند، در فکر اصلاح و توسعه و بهبود اشرافیت گرایی خویش و پادشاه بازی های خود هستند. آنها خود را پادشاهانی دموکرات می ببینند که تمایل شدیدی به یک حکومت دیکتاتوری نخبه گرا دارند که مردم در آن فقط نظاره گران خوب و آرامی برای مشاهده روند فربه شدن و تکامل کثیف اشراف زادگان نوپا هستند.
دلیل سوم. سازش گرایان و تردیدگرایان، مرتب و لاینقطع دم از این می زنند که گفتمان مقاومت و استقامت نوعی جنون و خیره سری است که ایران را به تحریم کشانده است و ایرانی خاکستر نشین شده است و بیچاره و ایران ویران شده. راه حل نجات، نیز خط سازش و بله قربان گویی در مقابل قدرت های مستکبر و ظالم جهانی و گذاشتن کیک ایران روز میز و تقسیم آن با کارد سازش میان دوستان مستکبر و ظالم و خونریز جهانی است.
سازش گرایان و تردیدافکنان می گویند اگر چنین کنیم ممکن است و شاید برای مدتی بیشتر زنده بمانیم؛ آن هم زندگی مستقل بلکه زندگی که آلوده به ننگ تحت الحمایگی بریتانیای کبیر و امریکا و رژیم جنایت کار صهیونیستی است.
می دانی درد کجاست؟ درد آن جا است که آقایان تردیدگرای اشرافیت زده، وضعیت کنونی ایران را همان وضعیت 100 سال پیش ایران می بییند که ملت در اثر خیانت اشراف زادگان قاجاری و پهلوی، در مقابل استکبار ضعیف و هر گوشه ای از ایران به جولانگاه کشوری استعماری تبدیل شده بود.
دلیل چهارم. تردیدگرایان، در انقلاب اسلامی، در مردمی بودن نظام اسلامی، در دشمنی امریکا و اسرائیل، در مقاومت جانانه فرزندان رشید ملت ایران در دوران دفاع مقدس، در حقانیت دین خدا برای غلبه بر کفار، در حقانیت و مشروعیت نظام اسلامی، در استقامت و مقاومت در برابر دشمنان، در مقاومت به عنوان رمز پیشرفت ملت ایران، در عظمت ملت ایران، در شکستن دشمن ضعیف شده ملت، و در همه پشرفت ها و دستاوردهای عظیم این ملت و در بیداری اسلامی جهان اسلام و در تغییر وضعیت معادله جهانی و منطقه ای به نفع انقلاب اسلامی ایران تردید می کنند. جالب آن است تنها در یک چیز تردید نمی کنند و آن هم سازش طلبی و اشرافیت گرایی و ترس بی پایان از دشمنان است.
مواظب باشیم و هوشیار که اینان اگر بیایند با یک اخم امریکا و اسرائیل، عزت و استقلال و عظمت ملت ایران را به ثمن بخس خواهند فروخت.
خط سازشی که در انتخابات ریاست جمهوری، ردای تردید در مقاومت ملت ایران بر تن خویش کرده است، به دلایل زیر، صلاحیت قدرت یابی را ندارد.
دلیل اول. خط سازش و تردید، قدرت را به مثابه بخشی از دارایی شخصی و خانوادگی خود می بیند. همان گونه که کل نظام اسلامی را بخشی از تاریخ فعالیت های خود می دانند.
دلیل دوم. خط سازش و تردید، هر چند مرتب دم از مردم و نجات مردم و اصلاح زندگی مردم می زند اما نباید فریب ترفندشان را خورد. تردیدگرایان، بیش تر از آنکه به فکر معیشت مردم باشند، در فکر اصلاح و توسعه و بهبود اشرافیت گرایی خویش و پادشاه بازی های خود هستند. آنها خود را پادشاهانی دموکرات می ببینند که تمایل شدیدی به یک حکومت دیکتاتوری نخبه گرا دارند که مردم در آن فقط نظاره گران خوب و آرامی برای مشاهده روند فربه شدن و تکامل کثیف اشراف زادگان نوپا هستند.
دلیل سوم. سازش گرایان و تردیدگرایان، مرتب و لاینقطع دم از این می زنند که گفتمان مقاومت و استقامت نوعی جنون و خیره سری است که ایران را به تحریم کشانده است و ایرانی خاکستر نشین شده است و بیچاره و ایران ویران شده. راه حل نجات، نیز خط سازش و بله قربان گویی در مقابل قدرت های مستکبر و ظالم جهانی و گذاشتن کیک ایران روز میز و تقسیم آن با کارد سازش میان دوستان مستکبر و ظالم و خونریز جهانی است.
سازش گرایان و تردیدافکنان می گویند اگر چنین کنیم ممکن است و شاید برای مدتی بیشتر زنده بمانیم؛ آن هم زندگی مستقل بلکه زندگی که آلوده به ننگ تحت الحمایگی بریتانیای کبیر و امریکا و رژیم جنایت کار صهیونیستی است.
می دانی درد کجاست؟ درد آن جا است که آقایان تردیدگرای اشرافیت زده، وضعیت کنونی ایران را همان وضعیت 100 سال پیش ایران می بییند که ملت در اثر خیانت اشراف زادگان قاجاری و پهلوی، در مقابل استکبار ضعیف و هر گوشه ای از ایران به جولانگاه کشوری استعماری تبدیل شده بود.
دلیل چهارم. تردیدگرایان، در انقلاب اسلامی، در مردمی بودن نظام اسلامی، در دشمنی امریکا و اسرائیل، در مقاومت جانانه فرزندان رشید ملت ایران در دوران دفاع مقدس، در حقانیت دین خدا برای غلبه بر کفار، در حقانیت و مشروعیت نظام اسلامی، در استقامت و مقاومت در برابر دشمنان، در مقاومت به عنوان رمز پیشرفت ملت ایران، در عظمت ملت ایران، در شکستن دشمن ضعیف شده ملت، و در همه پشرفت ها و دستاوردهای عظیم این ملت و در بیداری اسلامی جهان اسلام و در تغییر وضعیت معادله جهانی و منطقه ای به نفع انقلاب اسلامی ایران تردید می کنند. جالب آن است تنها در یک چیز تردید نمی کنند و آن هم سازش طلبی و اشرافیت گرایی و ترس بی پایان از دشمنان است.
مواظب باشیم و هوشیار که اینان اگر بیایند با یک اخم امریکا و اسرائیل، عزت و استقلال و عظمت ملت ایران را به ثمن بخس خواهند فروخت.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
سلام. شما همون آقای موسوی هستید که مقالات فلسفی می نویسد؟