خير تو را تمام نيست؛
تويي كه نمي شناختمت!
در ايام اخير بود كه چندين بار از طريق اخبار رسانه ها از وخيم شدن حال و
سلامتي جسمي آقا مجتبي خبردار شده بود. نمي شناختمش؛ و چه خسران عظيمي.
به خداي آقامجتبي سوگند كه همين حالا و در حال نگارش اين سطور اشك در چشمانم گرد آمده و براي سرازير شدن بي تابي مي كند، اما چه كنم كه اين رسم روزگار است كه هر چه بار گناهت سنگين تر باشد، چشمانت بخيل تر مي شوند. چشم را كه زياد هرز بگرداني، اينگونه تلافي مي كند.
ديروز و در آستانه سالروز رحلت حضرت محمد (ص) و شهادت امام حسن مجتبي (ع) و شهادت رضا (ع)، در مسجد سلمان فارسي نهاد رياست جمهوري نيز مراسمي براي سوگواري و گراميداشت ياد آيت الله آقا مجتبي تهراني برگزار شده بود.
جمعيت زيادي گرد آمده بودند و قاري الرحمن مي خواند. قرائت كلام الله تمام شد و تصوير آقا مجتبي صفحه تلويزيون هاي بزرگ نصب شده درون مسجد را روشن كرد.
با آن صدايي كه موقع حرف زدن خطابش به تو نيست، تك تك سلولهايت را مخاطب قرار مي دهد، داشت مي گفت، "بياييد بگوييم خدايا ما را ببخش، خدايا تو كه از آن همه مشرك، وقتي گفتند ما را ببخش، گذشتي، ما كه در ظاهر دم از تو مي زنيم و ادعاي مسلماني داريم؛ خدايا ما را ببخش" و گريست.
صداي گريه آقا مجتبي اما با اينكه از باندهاي متعدد و بزرگ درون مسجد پخش مي شد، در هلهله گريه و زاري مسجد شنيده نمي شد.
اي تويي كه نمي شناختمت؛ وقتي خبر رفتنت، آمد، صفحات متعددي را در فضاي مجازي به دنبالت گشتم، به دنبال ردي، نشاني، تعريفي، معرفي، اما هر چه بود همان "كونوا دعاة الی الله بغیر السنتكم" بود. از تو جز آنچه كردي با دلها نبود، از تو بسيار بود، اما از تو و درباره تو نبود، درباره آنچه بود كه كردي؛ كونوا دعاة الي الله بغير السنتكم.
اي تويي كه خيرت را تمام نيست، حتي پس از آنكه به ظاهر در ميان ما نباشي، تو، شفيع ما باش نزد آقايي كه شفاعت تو را مي پذيرد، تا شفيع ما شود نزد آنكه بايد بپذيرد "غلط كردم هاي" بي شمار ما را، كه او خود گفته "صد بار اگر توبه شكستي باز آ".
به خداي آقامجتبي سوگند كه همين حالا و در حال نگارش اين سطور اشك در چشمانم گرد آمده و براي سرازير شدن بي تابي مي كند، اما چه كنم كه اين رسم روزگار است كه هر چه بار گناهت سنگين تر باشد، چشمانت بخيل تر مي شوند. چشم را كه زياد هرز بگرداني، اينگونه تلافي مي كند.
ديروز و در آستانه سالروز رحلت حضرت محمد (ص) و شهادت امام حسن مجتبي (ع) و شهادت رضا (ع)، در مسجد سلمان فارسي نهاد رياست جمهوري نيز مراسمي براي سوگواري و گراميداشت ياد آيت الله آقا مجتبي تهراني برگزار شده بود.
جمعيت زيادي گرد آمده بودند و قاري الرحمن مي خواند. قرائت كلام الله تمام شد و تصوير آقا مجتبي صفحه تلويزيون هاي بزرگ نصب شده درون مسجد را روشن كرد.
با آن صدايي كه موقع حرف زدن خطابش به تو نيست، تك تك سلولهايت را مخاطب قرار مي دهد، داشت مي گفت، "بياييد بگوييم خدايا ما را ببخش، خدايا تو كه از آن همه مشرك، وقتي گفتند ما را ببخش، گذشتي، ما كه در ظاهر دم از تو مي زنيم و ادعاي مسلماني داريم؛ خدايا ما را ببخش" و گريست.
صداي گريه آقا مجتبي اما با اينكه از باندهاي متعدد و بزرگ درون مسجد پخش مي شد، در هلهله گريه و زاري مسجد شنيده نمي شد.
اي تويي كه نمي شناختمت؛ وقتي خبر رفتنت، آمد، صفحات متعددي را در فضاي مجازي به دنبالت گشتم، به دنبال ردي، نشاني، تعريفي، معرفي، اما هر چه بود همان "كونوا دعاة الی الله بغیر السنتكم" بود. از تو جز آنچه كردي با دلها نبود، از تو بسيار بود، اما از تو و درباره تو نبود، درباره آنچه بود كه كردي؛ كونوا دعاة الي الله بغير السنتكم.
اي تويي كه خيرت را تمام نيست، حتي پس از آنكه به ظاهر در ميان ما نباشي، تو، شفيع ما باش نزد آقايي كه شفاعت تو را مي پذيرد، تا شفيع ما شود نزد آنكه بايد بپذيرد "غلط كردم هاي" بي شمار ما را، كه او خود گفته "صد بار اگر توبه شكستي باز آ".
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
