کد خبر: ۸۶۰۷۹۶
تاریخ انتشار:۳۰ آذر ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۲
آخرين اديب بزرگ ايران
روز 18 آذر٬ صد و سي و هشتمين سالروز تولد محمد تقي بهار٬ مشهور به ملك الشعراي بهار است. وي شاعر٬ نويسنده٬ روزنامه نگار٬ سياستمدار و استاد دانشگاه بود و

به گزارش بولتن نیوز روز 18 آذر٬ صد و سي و هشتمين سالروز تولد محمد تقي بهار٬ مشهور به ملك الشعراي بهار است. وي شاعر٬ نويسنده٬ روزنامه نگار٬ سياستمدار و استاد دانشگاه بود و به اعتقاد پژوهشگران٬ آخرين اديب بزرگ ايران است. 

بهار در 18 آذر سال 1265 شمسي در مشهد به دنيا آمد ولي اصالتي از شهر كاشان داشت و نام خانوادگي اش "صبوري كاشاني" بود. سالها بعد٬ پس از تاسيس روزنامه "نوبهار" ٬ نام خانوادگي اش را به "بهار" تغيير داد و تخلص بهار را براي خود انتخاب كرد. اجدادش از خاندان مشهور "ضرابي" هاي كاشان بودند كه به مشهد رفته و به كار حرير بافي مشغول بودند. اصالت خاندان ضرابي هاي كاشان به انوشيروان٬ پادشاه ساسانيان٬ مي رسد. ميرزا احمد كاشاني٬ متخلص به صبور٬ از شاعران بزرگ و مشهور دوران فتحعلي شاه قاجار٬ از اجداد بهار است.

پدرش٬ ميرزا محمد كاظم صبوري كاشاني از شاعران مشهور دوران ناصرالدين شاه قاجار بود و لقب ملك الشعرا آستان قدس را داشت. بهار بسيار باهوش و با استعداد بود و از 4 سالگي تحت تعليم و تربيت پدر قرار گرفت و خيلي زود علاقه و طبع شعر او مشخص شد. وي در هفت سالگي قرآن و شاهنامه را آموخته بود و اولين شعر خود را در هفت سالگي گفت و از پدرش جايزه گرفت. پس از فوت پدر٬ لقب ملك الشعرا در سن 18 سالگي به بهار رسيد. وي در شعر تبحر بالايي داشت.

بهار علاوه بر شعر و ادبيات٬ يك آزاديخواه دوران مشروطه بود و از بيست سالگي به نهضت مشروطه پيوست. در مرور زندگي سياسي وي٬ چندين دوره نمايندگي مجلس٬ وزارت فرهنگ٬ انتشار روزنامه نوبهار و همچنين بارها زندان و تبعيد وجود دارد.

بهار همچنين سالها فعاليت علمي و آموزشي داشت و استاد ادبيات دانشگاه بود.

ملك الشعراي بهار در اول ارديبهشت سال 1330 شمسي درگذشت و در آرامگاه ظهيرالدوله شميران به خاك سپرده شد.

محمد تقي بهار شاعر و اديبي بزرگ بود كه آثار بسياري در شعر و ادبيات فارسي خلق كرد و نامش براي هميشه در تاريخ هنر و ادب ايران جاودان است. "اديب" به كسي گفته مي شود كه در همه علوم ادبي به حد كمال رسيده باشد و به گفته پژوهشگران٬ بهار اديبي بزرگ بود.

همه ايرانيان از كودكي با شعرهاي معروف بهار آشنا هستند و خاطره دارند. شعرهايي همانند "چشمه و سنگ" و "كار" و... كه در كتاب هاي فارسي دوران مدرسه بودند تا تصنيف هاي زيبايي همچون "مرغ سحر" و "بهار دلكش" و ...

يادش گرامي ...

 

غم‌ مخور جانا در این‌ عالم که عالم هیچ نیست

نیست ‌هستی‌ جز دمی ‌ناچیز و آن‌ دم ‌هیچ‌ نیست

 

 

تهيه و تنظيم : دكتر حسين شهزادي