اگر نبرد خلیج‌فارس هالیوودی بود...

گروه فرهنگی: اگر «نبرد خلیج‌فارس» را آمریکایی‌ها می‌ساختند و رویارویی آمریکا و ایران را در آن به تصویر می‌کشیدند چه می‌شد؟ در جشنواره‌های کن و اسکار سردست‌اش می‌گرفتند و برایش جاخالی می‌کردند. در کشورهای مختلف و در سینماهای مختلف اکرانش می‌کردند. بچه‌های مدرسه‌ای را به دیدنش می‌بردند تا آینده‌ای مطلوب و آرمانی را برای آن‌ها ترسیم کنند. بازی کامپیوتری نبرد خلیج‌فارس ساخته و عرضه می‌شد. عروسک، ماسک، لوازم‌التحریر و اسباب‌بازی‌های این انیمیشن روانه بازار می‌شد و ...

به گزارش بولتن نیوز، اما ما در ایران چه می‌کردیم؟ در عرض یک روز زیرنویس فیلم انجام می‌شد و فیلم با کیفیت برای دانلود در ده‌ها سایت قرار می‌گرفت. همه فیلم را دانلود کرده یا از دیگری می‌گرفتیم و در همان ماه اول به تماشای رویا و خیال آمریکایی می‌نشستیم. حرص می‌خوردیم و شاید در دل می‌گفتیم آمریکا حق دارد قدرت جهانی باشد. ببین چطور تخیلاتش را می‌سازد و... صدها مقاله و یادداشت در فضای مجازی منتشر می‌شد. همه را متهم می‌کردیم. از نهادها تا حاکمیت تا فیلم‌سازها تا... که چرا ما از این کارها نمی‌سازیم و...

برنامه هفت یک ویژه‌برنامه تحلیلی می‌رفت در باب: تحلیل سینمای آینده‌نگر با نگاهی به انیمیشن ضد ایرانی نبرد خلیج‌فارس. وزیر خارجه ایران در باب صلح جهانی و تنفر از جنگ، توئیت می‌کرد. کمپین «نه به نبرد خلیج‌فارس» راه می‌انداختیم و هی هشتگ می‌زدیم. در باب «سینما و جنگ‌های پیش رو» و «تخیل یا واقعیت‌سازی در سینما» و «سینما، پیش‌قراول جنگ» و «اسب تروای آمریکایی» و... سمینارها، سخنرانی‌ها و پایان‌نامه‌ها نوشته می‌شد.

خبرگزاری‌ها با کارگردان‌های مختلفی مصاحبه می‌کردند و همه به نهادها و سازمان‌ها ایراد می‌گرفتند و ادعا می‌کردند که اگر حمایت شوند طرح خوبی دارند برای جواب به فیلم نبرد خلیج‌فارس. چند کارگردان خبر می‌دادند که در حال آماده‌سازی طرحی برای پاسخ به فیلم هستند و... در اتاق فکرها و شوراهای سیاست‌گذاری و مدیریت‌های فرهنگی در باب پاسخ به فیلم نطق‌ها بیان می‌شد.

و مگر برای آرگو نشد؟

اما «نبرد خلیج‌فارس» دیده نمی‌شود. چون آمریکایی‌ها آن را نساخته‌اند و در آن ایرانی‌ها را تحقیر نکرده‌اند. برعکس آمریکایی‌ها درنبردی پایاپای شکست می‌خورند. قهرمان دارد. هیجان دارد. سرگرمی است. رسانه است. این یکی را «فرهاد عظیما» ساخته است. یک بچه مشهدی، با دست‌خالی و هزینه شخصی. فقط ۶ سالن در کل کشور این فیلم را اکران می‌کنند؛ سینما سیمرغ و پردیس هویزه در مشهد، سینما بهمن اهواز، پردیس چهارباغ اصفهان، پردیس شهر فیروزه نیشابور و سینما سپیده تهران.

این فیلم می‌تواند آرگوی ایرانی باشد؛ با این تفاوت که مثل آرگو دروغ نمی‌گوید.