حکایتی جالب از یک نجومی نگیر و یک نجومی بگیر

گروه سیاسی: دو روز قبل، از برنامه معارف رادیو گزارشی تکان دهنده پخش شد. گزارشگر در خیابان و بازار تهران پرسه میزد که کنار یک پیاده رو، پیرمردی نابینا توجه او را جلب کرد.  پیرمرد چند قلم کالا و جنس داشت که کنار پیاده رو بساط کرده بود و میفروخت. مشتری پرسید چند و او جواب داد، این هفت تومان و این پنج تومان. گاهگاهی هم عابرین آن پیاده رو از او آدرس هایی میپرسیدند که پاسخ میداد.

 

به گزارش بولتن نیوز، مغازه داران به گزارشگر گفته بودن این مرد نابینا سالها ست که در این منطقه دستفروشی میکند و پدر شهید است. گزارشگر از اوسوالاتی داشت و او هم از جوان شهیدش و نحوه شهادتش و منطقه عملیاتی شهیدش گفت. گزارشگر سوال کرد،  مگر بنیاد شهید به شما حقوق نمیدهد؟ این پدر در پاسخ گفت فرزندان ما برای رضای خدا به جبهه رفتند، من و مادرش از روز اول گفتیم این حقوق را نمیخوربم و این پول را در کارهای فرهنگی استفاده میکنیم.
 
ناگهان به یاد این سخن از آن دختر  نجومی بگیر  در  دولت  روحانی افتادم که گفت پدرم، حق خودش را از انقلاب میگیرد.
 
خواستم این فرزند و آن فرزند را مقایسه کنم، دیدم تناسبی وجود ندارد. یکی گفته حق این است که باید برای این انقلاب و ارزشهای آن جان داد و جان داد،  دیگری که ظاهرا به تعبیر نوبخت دختر یک ذخیره بود، میگوید حق پدرم این است که هرچه میتوانی بگیر و ببر،  فعلا زمان روحانی در کیسه باز است و لازم نیست گربه ها حیاء داشته باشند.

 

و اما مقایسه دو پدر نیز کار آسانی نبود،  زیرا پدر شهید که اندوخته ای ندارد و نابیناست و جوان داده و جوانی خود را نیز تقدیم انقلاب  نموده است،  میگوید بچه من با خدا معامله کرده، او نرفته تا به آلاف و الوف برسم. و این یکی که آنقدر خوش رقصی بلد است که در همه دولت‌ها دارای پست و مسولیت و سمت بالا بالا بوده، حق خود میداند تا از این پولهای بوگندوی ناقابل ماهیانه هفتاد میلیون، دویست میلیون، سیصد میلیون به حسابش واریز شود و لابد فکر میکند تخم دو زرده ای کرده که اکنون مرغ مادر شده و مرغدار سخنگوی دولت باید از او حفاظت کند و او را ذخیره انقلاب بداند.

مسئولین مربوطه! یادتان باشد در مقابل نجومی بگیران، علیرغم تاکید رهبری، کوتاه آمدید و حتی یک نفر را به قوه قضاییه معرفی نکردید. مردم، این چیزها را فراموش نمی‌کنند.