با وجود تلاش گروهك تروريستي منافقين براي مظلوم نمايي، حتي اغلب محافل ضدانقلاب هم اذعان دارند كه اين گروهك سابقه سراسر مزدورمآبانه داشته و حمله اخير نيروهاي نظامي عراق به پادگان اشرف امري مشروع بوده است.
با وجود تلاش گروهك تروريستي منافقين براي مظلوم نمايي، حتي اغلب محافل ضدانقلاب هم اذعان دارند كه اين گروهك سابقه سراسر مزدورمآبانه داشته و حمله اخير نيروهاي نظامي عراق به پادگان اشرف امري مشروع بوده است.
در پي استنكاف منافقين از تخليه پادگان نظامي اشرف كه در 80 كيلومتري شمال بغداد قرار دارد، نيروهاي نظامي عراق به اين پادگان حمله كردند كه طي آن 3 تن از تروريست ها به هلاكت رسيدند. به دنبال اين ماجرا كه از سوي كارشناسان به عنوان صحنه سازي عامدانه سران «سازمان» ارزيابي شده، رسانه هاي نزديك به گروهك تروريستي منافقين اقدام به مظلوم نمايي كردند و در اين ميان حتي رسانه هاي دولتي آمريكا و انگليس (نظير صداي آمريكا و بي بي سي و دويچه وله و راديو فرانسه) نيز در كنار سايت هايي نظير بالاترين به همراهي پرداختند.
با اين حال سايت گويانيوز در مطلبي يادآور شده است: در ماجراي اخير واقعيتي هرچند تلخ براي مجاهدين [منافقين] وجود دارد و آن اين است كه دولت عراق در پي اعمال حاكميت ملي خود بر اردوگاه اشرف است. اين حق هر دولتي بويژه دولتي كه مشروعيت خود را از آراي مردمش گرفته هست كه بر تمام خاك خود اعمال حاكميت كند.
گويانيوز با مرور تاريخ نوشت: هنگامي كه مجاهدين خلق در اوايل سال 86 ميلادي فرانسه را به قصد عراق ترك كردند، بسياري از ناظران سياسي استقرار اين سازمان در كشور در حال جنگ با ايران را خودكشي سياسي ارزيابي كردند. تصور پيامدهاي مهلك چنين تصميمي براي كساني كه با الفباي سياسي آشنا بودند، چندان مشكل نبود. اما كمتر كسي مي توانست در آن سالها پيش بيني كند كه سرنوشتي چنين تراژيك در انتظار سازمان خواهد بود.
اين رسانه ضدانقلابي مي افزايد: 26 سال پيش آنها ظاهرا «براي مدتي كوتاه به عراق رفتند تا به زعم خويش طي چند سال مبارزه و در سايه ارتش صدام، جمهوري اسلامي را ساقط كنند. در ميان سازمانهاي سياسي در تاريخ ايران معاصر كمتر نيرويي مي توان يافت كه به اندازه سازمان مجاهدين دچار اشتباهات مهلك سياسي و نظامي و حتي فرهنگي شده باشد. ارزيابي شتابزده و غيرواقعي سران سازمان از تعادل نيروها، آنها را به تظاهرات مسلحانه در بهار سال 1360 واداشت كه به كشته شدن هزاران نفر از اعضا منجر شد. بعد از خروج مسعود رجوي و بقيه نيروهاي سازمان از كشور، ماجراي شخصي ازدواج مسعود رجوي با مريم عضدانلو قاجار در نمايشي مضحك، امري سياسي- ايدئولوژيك نام گرفت. بار ديگر با محاسبه اي غلط، در اوج جنگ ايران و عراق مسعود رجوي در لباس رهبري نظامي سازمان سرنوشت خود و سازمانش را با سرنوشت رژيم بعث عراق گره زد و راهي عراق شد. در تابستان 67 در پي موافقت ايران با قطعنامه 598 شوراي امنيت و صلح ميان ايران و عراق، رجوي كه خود را بازنده بزرگ صلح مي ديد، با فراخواندن هزاران نفر از هواداران سازمان از سرتاسر اروپا و آمريكاي شمالي، حمله اي در پناه نيروي هوايي ارتش صدام به ايران سازمان داد. خوش خيالي سياسي نشأت گرفته از ارزيابي هايي سخت دور از واقعيت باعث گشت تا چند هزار عضو با شعار از «مهران تا تهران» چند شهر مرزي را به اميد رسيدن چند روزه به تهران، آن هم از راه جاده، پشت سر بگذارند. عملياتي كه فروغ چنداني نداشت اما جاويدان شد.
گويانيوز همچنين نوشت: اين عمليات جاويدان شد از آن جهت كه در تاريخ عمليات جنگي، خطاهايي چنين فاحش از نظر نظامي و ارزيابي هاي كودكانه از توان خويش، امكانات دشمن و اين چنين به قربانگاه فرستادن نيروهاي خودي، بي سابقه است.
اين رسانه وابسته به اپوزيسيون ادامه مي دهد: اگر عمليات «فروغ جاويدان» و كشته شدن بيش از هزار نفر از نيروهاي سازمان در دشت حسن آباد و تنگه چهارزبر، اوج تراژدي سياست هاي مجاهدين خلق است، اعتراض اين سازمان به تصميم دولت قانوني عراق در مورد بستن اردوگاه اشرف و امتناع مجاهدين از ترك خاك اين كشور، سوي كمدي اين تراژدي است. آن روز كه همه صاحب نظران سياسي، سازمان را از رفتن به عراق، به خاك دشمن در حال جنگ با ايران، برحذر داشتند، گوش شنوايي در اين سازمان وجود نداشت. امروز نيز كه دولت قانوني عراق از اين سازمان مي خواهد، به هر دليل، خاك عراق را ترك كند، آنها كودكانه با اين درخواست كشور ميزبان مخالفت مي كنند. آن روز كه نمي بايست مي رفتند، رفتند و امروز كه مي بايست حال كه ميزبان عذرشان را خواسته، محترمانه خاك عراق را ترك كنند، قصد ماندن دارند. (!)
گويانيوز در پايان تاكيد كرده است: حتي اگر دولت عراق، خواهان بستن اردوگاه اشرف و ترك خاك عراق ازسوي مجاهدين خلق نباشد، به خاطر منافع ملي خويش و برقراري روابط دوستانه با همسايه بزرگ شرقي خود، با فعاليت هاي سياسي مجاهدين خلق عليه ايران مخالفت خواهد كرد تا چه رسد به فعاليت هاي نظامي. معلوم نيست سازماني كه حتي امكان فعاليت سياسي عليه نظام جمهوري اسلامي در خاك عراق ندارد، به چه علت بر ماندن خود، آن هم عليرغم ميل صاحبخانه اصرار دارد؟ اين نيز حتما يكي ديگر از شاهكارهاي سياسي اين سازمان است.
كيهان