جمال گورسل و اردوغان/ تاریخ سرکوب کردها تکرار می شود

گروه بین الملل: به دنبال این کودتای نظامی در کشور، بیش از ۶۰۰ نفر از وزیران و مقامات دولتی محاکمه شدند. در پایان محاکمه‌ها، با وجود درخواست فرجام رهبرانی همچون جان اف کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا، ملکه الیزابت دوم بریتانیا و شارل دوگل، رئیس جمهور آن زمان فرانسه، ۱۵ نفر از متهمان به جرم جنایت علیه قانون اساسی با مجازات مرگ روبرو شدند

به گزارش بولتن نیوز،در ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۲، فاتن رشدی زورلو، وزیر خارجه وقت و حسن پل آتکان، وزیر دارایی وقت در جزیره ایمرالی که در جنوب این منطقه قرار دارد، به دار آویخته شدند.

عدنان مندرس، نخست وزیر ترکیه نیز که برنده سه انتخابات شده بود و به مدت ۱۰ سال رهبری دولت را به عهده داشت، با قرص خواب اقدام به یک خودکشی ناموفق کرد و دو روز بعد به دار آویخته شد

محمود جلال بایار، رئیس جمهور ترکیه نیز به دلیل سالخوردگی از اعدام جان به در برد. او در آن هنگام ۷۸ سال داشت.

جمال گورسل یک حرف دربار کرد ترکیه گفته است که بعد از آن روی دیوارها و روزنامه‌ها نوشته می‌شد و آن گفتار از این قرار بود: "" به روی کسی تف کن که می‌گوید من کرد هستم""

وی در یک کنفرانس مطبوعاتی در سال 1960 میلادی در خصوص کردهای ترکیه می‌گوید: اگر روزی ترکهای کوهی مشکلی برای ترکیه درست بکنند ارتش ترکیه آماده است تمام شهرها و روستاها را بر سر آنها ویران بکند و آنها در خونشان غوطه ور کنند.

56 سال بعد زمانی که دولت ترکیه را رئیس جمهوری بنام اردوغان رهبری می‌کند این اتفاق می افتد. کافی است به استان شرناخ در ترکیه بروید و این را به عینه می‌بینید. براساس سخنان ساکن این شهر 70 درصد شهر تبدیل به ویرانه شده است.

ارتش ترکیه در سال 2016 میلادی به دستور رجب طیب اردوغان برای سرکوب به گفته آنها نیروهای حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) وارد شهرهای شرناخ، نصیبین و جزیره و سلوپی شدند و شهر را تبدیل به ویرانه‌ای کردند.

دولت ترکیه 8 ماه است با برقراری حکومت نظامی هر نوع تردد را به این استان و شهرهای تابعه آن ممنوع اعلام کرده است. براساس اعتراف فرماندار شهر شرناخ 2044 منزل با خاک یکسان شده است.

آیجان ایلمز یکی از اعضای حزب خلقهای دموکراتیک در پارلمان ترکیه در خصوص بازدیدی که از این شهر داشته است به رسانه‌ها گفت: ابتدا فکر می‌کردیم که تعدادی منزل در درگیریهای رخ داده ویران شده‌اند اما وقتی وارد این شهر شدیم متوجه شدیم که دولت ترکیه تمام کینه و نفرت خود را بر روی شهر خالی کرده است، منازل طوری ویران و تخریب شده‌اند تا ساکنان آنها به هیچ وجه به این شهر برنگردند.

دولت ترکیه از روزی که ویرانی این شهرهای کردنشین را شروع کرد اجازه بازدید روزنامه نگاران و سازمانهای حقوق بشری را از این شهر نداده است.

دولت ترکیه در حالی دم از حقوق مردم سوریه، یمن و اعراب سنی و ترکمانهای سنی مذهب در عراق می زند که شهرهای کردنشین را در داخل کشورش تبدیل به تلی از ویرانه کرده است.

ویران کردن شهرها در حالی روی می‌دهد که سازمانهای حقوق بشری تنها به اعتراضهای شفاهی بسنده کرده و این کشور را در هیچ سازمان و مجمع عمومی محکوم نکرده‌اند.

اینجاست که انسانها وقتی عمیقاً می‌اندیشند می‌بینند چه ارتباطی بین تصویب قطعنامه‌های ضد ایرانی به بهانه‌های واهی حقوق بشری و سکوت کشورهایی چون کانادا در مقابل این ویرانی‌ها و کشتار مردم بی گناه وجود دارد.

دنیای واقعی امروز بر اساس تبعیض و جفا بنا شده است. آمریکایی‌ها در حالی که دم از حقوق مردم حلب می‌زنند در مقابل شهرهایی چون شرناخ که با خاک یکسان شده است دم برنمیارند. اینجاست که باید به موازین حقوق بشری هم شک کرد و گفت همه معیارها و استانداردها تا زمانی ارزش و اعتبار دارند که منافع غربیها را تأمین بکنند.