سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به ایران / 2

گروه سبک زندگی، دانشجویان، کارکنان، مدیران و هیات امنای مدرسه علوم دینی «هارتفورد» در سفری تفریحی از ایران دیدار کردند.

به گزارش بولتن نیوز، نتیجه این سفر، سفرنامه مفصلی است که توسط این مسافران دوست داشتنی به رشته تحریر درآمده که روز پنجشنبه بخش نخست آن تقدیم گردید و هم اکنون بخش دوم این سفرنامه که به روز دوم سفر اهالی مدرسه علوم دینی «هارتفورد» به کشورمان اختصاص دارد، تقدیم می گردد و در روزهای آتی نیز ادامه آن را تقدیم خواهیم نمود.

روز دوم- تهران  

روز دوم هم باصبحی آفتابی و درخشان، در یک هتل دیگر و با صبحانه ای کامل از بشقاب های عدسی و پنیرسفید و سبزیجات مختلف گرفته تا پنیر دانمارکی و قهوه و نان تست فرانسوی و خامه و عسل آغاز شد. گویی تنوع خوراکی ها تمامی نداشت؛ در این صبح دل انگیز، همه چیز تغییر کرده بود و به شکلی جدید و کاملاً متفاوت از روز قبل برنامه ریزی شده بود.


برنامه فشرده ای برای ما ترتیب داده شده بود. به سرعت سوار اتوبوس شدیم و به مقصد گردهمایی اصلی سفرمان، یعنی مرکز مطالعات ادیان تهران به راه افتادیم.

درطول راه به سمت جنوب شهر، بار دیگر تماشای پارک های سرسبز و رسیدگی و مراقبت ویژه ای که از این شهر زیبا صورت گرفته تا آن را به فضایی زیبا و فرحبخش تبدیل کند بار دیگر نظرها را به خود جلب می کرد به نحوی که زیبایی این شهر را هرگز نمی توان نادیده گرفت. با ورود به ترافیک صبحگاهی، باغبان های زیادی را میدیم که مشغول آبیاری، وجین گیاهان و مراقبت از باغچه ها و فضای سبز اطراف خیابان ها و باغچه ها بودند.

با نزدیک شدن به مقصد، دور نمایی از قله کوه دماوند، پیش چشمان ما ظاهر می شد. با اینکه بسیاری از ما دوست داشتیم فقط در محوطه وسیع اطراف محل گردش کنیم، اما به هرحال با سرعت وارد جلسه شدیم. 

 
قبل از شروع جلسه و گفت و گوها هر یک از ما همگی روی صندلی هایی که با نام خودمان مشخص شده بود، نشستیم و هرکدام هدفون مخصوص داشتیم که تمام صحبت ها را از فارسی به انگلیسی ترجمه می کرد. و در واقع این کار سخت بر عهده مرتضی گذاشته شده بود، او در کل دو ساعت تمام سرگرم ترجمه سخنرانی ها بود. 


در این جلسه ما افتخار داشتیم که به سخنان آیت الله تسخیری گوش بسپاریم، او یکی از مشاوران رهبر معظم ایران است. او در سخنان خود آیاتی از قرآن مجید و تفسیر آنها را برای حضار شرح داد و همچنین به احادیثی از پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و امام علی (ع) اشاره کرد که انسانیت را به معنای حرکت به سمت اعتدال و میانه روی می دانست. 
 
این  سخنان، موضوع گفت و گوی پیش رو، و راه کارهایی که ما به عنوان رهبران مذهبی می توانیم برای مبارزه با افراط گرایی از آنها استفاده کنیم را مشخص کرد. خانم پروفسور هادسل به فهرست بلند بالای سخنرانان پیوست و نظریات خود را درمورد این موضوع خطاب به کسانی ابرازکرد که برای تمرکز بر آموزش، تعامل، عمل و ایجاد فضایی برای گفت و گویی پویاتر و واقعی تر گرد هم جمع شده بودند.


او خاطر نشان کرد که ما نمی توانیم افراط گرایی را در جوامع امروز بشری نادیده بگیریم و اینکه این مشکل تنها با کار مداوم و خواست قلبی همگانی در راستای ایجاد تغییرات اساسی حل و فصل خواهد شد.

پس از سخنان نمایندگان یهودی پارلمان و جامعه مسیحیان ارامنه، از دکترفریال و دکتر سواد انور، نمایندگان هیات اعزامی ما، نیز برای ادای سخنرانی دعوت به عمل آمد.

هر کدام مدت کوتاهی صحبت کردند، و تجربیات خود را با دیگران در میان گذاشتند و ابراز امیدواری کردند که این قبیل گفت و گوهای سازنده میان صاحبنظران ادیان مختلف در آینده نیز ادامه یابد.

بخش عمده صحبت ها پیرامون لزوم بازگشت به اسلام "حقیقی" و مسیحیت "حقیقی" و ریشه های ادیان ابراهیمی و آموزه های اخلاقی این ادیان دور می زد که در آنها اثری از افراط گرایی نبوده و نیست.
 
بعد از این نشست، مرتضی گیج و خسته از کابین ترجمه بیرون آمد اما لبخند می زد و آماده بود تا ما را به سمت ماجراجویی بعدی راهنمایی کند. سپس ناهار دلپذیر دیگری خوردیم که شامل برنج، کباب، ماهی و سالاد فراوان بود. 


به نظر می رسد، همراه با باغ های پُرطراوت اطراف بزرگراه ها، گوشه و کنار این کشور پُر از مزارع صیفی جات است که هر وعده سفره ما پُر از کاهو و گوجه فرنگی و سبزیجات تازه ای بود که عطر و تازگی اش همه جا را پر می کرد، چیزی که در کشور خودمان کمتر دیده می شود.
 
مقصد بعدی ما موزه ملّی ایران بود که بیشتر مجموعه ای از آثار باستانی را در خود جای داده بود. راهنمای موزه ما را به سمت بخش مربوط به دوره پارینه سنگی هدایت کرد که آثاری شامل ابزار و اشیایی از استخوان و فسیل هایی مربوط به دوره ساسانیان و همچنین بخش هایی مربوط به دوره سنگی و عصر آهن و اشیای متعدد مربوط به سایر دوره های کهن تاریخی بود.
 

درادامه از بخش تاریخ غنی امپراتوری پارس دیدن کردیم و گستره و استیلای این امپراتوری قدرتمند را در ظروف سفالین و سرستون ها و مجسمه هایی مشاهد کردیم که از نواحی نزدیکی مانند کاخ سوخته تخت جمشید (مقصد دیگری از برنامه سفر ما به ایران) تا مناطق دورتری مانند مصر به این موزه آورده بودند.  
 
توقف بعدی ما در تقابل با فضای ساده و سالن های مرمرین موزه ملّی، کاخ گلستان بود که بی نهایت مجلل و اشرافی بود. اتاق ها یکی از یکی باشکوه ترو مجلل تر تزئین شده بود، با دیوارها و سقف های آینه و کاشی کاری شده، شیشه های رنگی، موزائیک هایی که نقاشی شده بود و در بعضی نقاط با عاج تزیین شده بود.

این قصر باشکوه، چندین بار دست به دست شده و گرچه برخی بناهایش به کلی از بین رفته، بخش هایی که باقی مانده، اشیای اهدایی سایر پادشاهان شامل مجموعه ای از ساعت های اهدایی ملکه ویکتوریا همراه با مجموعه کاملی از کارهای دست ساز از جنس عاج، اهدایی پادشاهان هند از قرن گذشته تا زمان ناصر الدین شاه قاجار را در خود جای داده است.

یکی از زیبایی های این کاخ مجلل و خارج از فضای داخلی آن، باغ های گل سرخی بود که صحن حیاط کاخ را مزین کرده بود.

 
توقف آخر مان درمیان دیوارهای این کاخ، صرف چای و قهوه عصرگاهی بود. ساعتی را در مقابل اشرافیت و زرق و برق کاخ شاه سابق گذراندیم که در تقابل با زندگی ساده رهبران بعد از انقلاب خودنمایی می کرد.  


با غروب خورشید در این شهر، ما بار دیگر سوار بر اتوبوس راهی دیدار با یک جامعه اقلیت یهودی شدیم که در این شهر زندگی می کنند. ما متوجه شدیم که حدود 18 کنیسه در تهران و حدود 30000 یهودی ایرانی در شهر های مختلف ایران زندگی می کنند.
 
تزئینات روی دیوارها در عین انعکاس فضایی مذهبی، به نوعی نقوش منحصر به فرد معماری ایرانی را نیز به نمایش می گذارد.
 

همین که از میزبانان خود تشکر و خداحافظی کردیم، یکی از اعضای این جامعه یهودی که ما را هنگام بازدید و سیاحت دیده بود، به سرعت خود را به ما رساند تا با ما همقدم شود و به طرز نامتعارفی خواست به ما بفهماند که برخلاف آنچه که از بیرون شنیده می شود، زندگی اقلیت یهودی در ایران بسیار خوب است و اخباری که در این خصوص منتشر می شود، از دید آنها جعلی است. او تاکید کرد که از اینکه عضوی از این جامعه است، بسیار خرسند است و به ایرانی بودن و یهودی بودن خود افتخار می کند.


بعد از گذراندن دو روز تمام در تهران، بسیاری از افراد گروه ما مشتاق بودند سری به بازار تهران بزنند!

به سمت میدان تجریش راه افتادیم و برای زیر و رو کردن بازارچه تجریش به چند گروه کوچک تقسیم شدیم و هر گروه همراه با یک راهنمای فارسی زبان به سمتی رفت.   


ردیف مغازه های پُر از آجیل و تنقلات درحاشیه کوچه های تنگی واقع شده بود که با چراغ های فلورسنت و تابلو های نئون روشن می شد. دکه های کوچک مملو از چغاله بادام بود و خوراکی های خیابانی عجیب و ناآشنا هر گوشه به چشم می خورد.   
 
غرفه های سبزیجات در کنار مغازه های هله هوله فروشی و نانوایی و... بوق و سر و صدای ترافیک همراه با زنگ مبهم گوشی های موبایل در هم ادغام می شد.


بعضی از همراهان ما برای زیارت و نماز مغرب و عشا به بارگاه امام زاده صالح (یکی از نوادگان حضرت محمد(ص)) رفتند.

این سفر خاطره انگیز هم فال بود و هم تماشا، هم زیارت و هم کار، هم گفت و گوی بین مذاهب و هم دیدار از نقاط تاریخی و سیاحتی.

تنوع اعضای گروه ما در تنوع و چندگونگی فعالیت هایی منعکس می شد که تا این جا تجربه کردیم.


هرچند هرشب با خستگی فراوان ناشی از فشردگی برنامه روزانه به اقامتگاه بر می گشتیم، اما بی صبرانه منتظر صبح روز بعد و آغاز تجربه و ماجرایی دیگر بودیم.


مرتضی برنامه روز بعد را در اتوبوس بازگشت و قبل از رسیدن به هتل به همه اعلام می کرد. فردا راهی قم خواهیم شد.