آیا نتانیاهو می تواند فرآیند آشتی بین ایران و آمریکا را برهم زند؟

گروه بین الملل، روزنامه اماراتی گلف نیوز در گزارشی به بررسی تنش اخیر در روابط آمریکا و اسراییل در پی اعلام سفر نتانیاهو به آمریکا به منظور سخنرانی در کنگره آمریکا پرداخته است. در این گزارش آمده است که روابط آمریکا و اسراییل محکم تر از آن است که در نتیجه این مسائل دچار تنشی جدی شود. همچنین ادعا شده است که سران کشورهای خلیج فارس امیدوار هستند که رایزنی های نتانیاهو در کنگره آمریکا به منظور تحریم بیشتر ایران نتیجه بخش باشد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از گلف نیوز، طرح نخست وزیر اسراییل برای ترغیب کنگره به ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران به وسیله تحریم های بیشتر با هدف خرابکاری در مسیر مذاکرات آمریکا با ایران در مورد برنامه هسته ای آن مطرح شده است. بنیامین نتانیاهو توسط سخنگوی کنگره یعنی جان بونر به آمریکا دعوت شده است تا در اوایل مارس در کنگره در مورد تحریم های ایران سخنرانی کند، امری که براساس گفته افراد داخل کاخ سفید، رییس جمهور اوباما را خشمگین ساخته است. یکی از مقامات ناشناس کاخ سفید آشکارا هشدار داده است که نتانیاهو «بهای» این اقدام نامرسوم در عرف دیپلماتیک را خواهد پرداخت.

اوباما از دیدار با رهبر اسراییل در این دیدار خودداری خواهد کرد، امری که قابل درک است. کدام رهبری از نخست وزیر یک کشور خارجی استقبال می کند که آمده است تا محور اصلی سیاست خارجی اش را واژگون سازد؟ تنها توجیه رسمی این است که آمریکا نمی خواهد با استقبال رسمی از نتانیاهو، بر انتخابات آینده مجلس اسراییل تاثیرگذار دیده شود.

نیویورک تایمز بونر را متهم به «تلاش خصومت آمیز برای لابی گری در کنگره به منظور اعمال تحریم های بیشتر ضد ایران، امری که اوباما به درستی تهدید به وتوی آن کرده است» کرده است، و هشدار می دهد که «این رخداد ضربه بیشتری به روابط دوجانبه ای می زند که در شش سال گذشته آسیب های فراوانی را متحمل شده است.»

جان بونر، سخنگوی کنگره که از نتانیاهو دعوت کرد

روزنامه گلف نیوز معتفد است: «در واقع، روابط بین آمریکا و اسراییل مانند همیشه استوار هستند، زیرا این روابط براساس منافع مشترک هستند و هرکسی که در آمریکا سر کار باشد، این روابط دچار فرسایش جدی نخواهند شد. اسراییل به طور مسلم نماینده منطقه ای آمریکا است و این امر قرار نیست تغییر کند. این دقیق تر است که بگوییم روابط شخصی نتانیاهو با اوباما از اول دچار مشکلاتی بوده است. اما رهبر مکار اسراییلی به خوبی آگاه است که دوره دوم ریاست جمهوری اوباما در ژانویه سال 2017 پایان می یابد و تا آن زمان، نتانیاهو باید مراقب باشد.

زودرنجی اردوگاه اوباما بعید است که تصمیم نتانیاهو را تغییر دهد؛ نه تنها خیلی پوست کلفت است (هرکسی که اهمیتی به کشتن هزاران ساکن بی گناه غزه ندهد و خشم جامعه بین المللی را نادیده بگیرد حتما پوستی مانند کرگدن دارد) وی ایران را یک تهدید وجودی برای کشورش می داند که شایسته انتقاد است نه نوازش دیپلماتیک.

با توجه به اینکه اکثریت جمهوریخواهان حاضر در کنگره با موضع ضدایرانی وی هم عقیده هستند و رییس جمهور و اکثریت جمهوریخواهان کنگره روابط خوبی با یکدیگر ندارند، وی به هدف خود نزدیکتر شده است. روز یکشنبه، چند سناتور جمهوریخواه  خواهان تصویب تحریم های بیشتر ضد ایران شدند، که در میان این افراد رییس کمیته امنیت داخلی و امور دولتی سنا یعنی ران جانسون، سناتور رابرت منندز و سناتور لیندسی گراهام بودند که هشدار اوباما و نخست وزیر انگلیس دیوید کامرون مبنی بر اینکه این اقدام جامعه بین المللی را دچار شکاف می کند و ممکن است منجر به یک درگیری نظامی دیگر آمریکا در خاورمیانه شود را نادیده گرفتند».

گلف نیوز در ادامه می نویسد: «اسراییل تنها کشوری نیست که به مذاکرات 5+1 با ایران بسیار مشکوک است. رهبران عرب مانند نتانیاهو موضع خود را در مورد این مساله اعلام نکرده اند، اما مطمئنا عربستان سعودی و کشورهای خلیج فارس نگران این هستند که پشت دربهای بسته چه اتفاقی می افتد، و در صورتی که روابط دیپلماتیک کامل بین ایران و غرب برقرار شود، آنها از توسعه نفوذ ایران در منطقه می ترسند. این در سایه این حقیقت است که تهران کنترل شدیدی بر چهار پایتخت عربی دارد – بیروت، دمشق، بغداد و صنعا.

براساس نظرسنجی موسسه زاگبی در سال 2014، اعراب عمدتا نقش منطقه ای ایران را منفی می دانند. زمانی که از تعدادی از شهروندان این کشورها پرسیده شد که آیا ایران در فرآیند صلح و ثبات در منطقه مشارکت دارد یا خیر، بین 74 تا 88 درصد اردنی ها، مصری ها، سعودی ها و اماراتی نظری مخالف داشتند».

این روزنامه اماراتی در ادامه ادعا کرده است: « اعراب دلایل معقولی برای نگرانی در مورد مذاکرات هسته ای دارند، در زمانی که سیاست خارجی آمریکا به سمت شرق می رود. اینکه اوباما چه چیزی در آستینش برای منطقه دارد یک سوال بی پاسخ است. وی سوریه را از تسلیحات شیمیایی اش محروم کرد، اما کاری به منظور فرونشاندن کشتارها در این کشور نکرد. محدود ساختن غنی سازی اورانیوم توسط ایران نه باعث تحت کنترل قرار گرفتن برنامه هسته ای این کشور می شود و نه استفاده این کشور از نمایندگان خود در منطقه به منظور رسیدن به جاه طلبی های ایدئولوژیک و ارضی این کشور را مانع می شود.

مساله این نیست که ایجاد روابطی خوب بین ایران و غرب و ایران و جهان عرب چیز خوبی نیست. اما این امر باید با مشارکت تمام طرف های دخیل در منطقه صورت گیرد. واقعیت غم انگیز این است که اوباما آنقدر به قول های خود که در اوایل ریاست جمهوری اش داده شد عمل نکرده است که دیگر نمی توان به او اعتماد کرد.

چه تقصیر او باشد و چه نه، منطقه در دوره ریاست جمهوری وی دچار بحران های بزرگتری شده است و با تهدیدات بیشتری نسبت به گذشته مواجه است. علاوه بر این، وی عمدتا در مورد تروریسم و نیز ایران با نرمی برخورد کرده است. من اصلا غافلگیر نخواهم شد اگر بعضی از سران کشورهای عربی به طور مخفیانه امیدوار باشند که درخواست نتانیاهو از اعضای کنگره نتیجه بخش باشد. شکاف بین اسراییل و کشورهای خلیج فارس شاید خیلی زیاد باشد، اما در مورد مقابله با نفوذ ایران، آنها در یک سمت هستند.»