نقش روباه پیر در چپاول اموال ایرانیان؛ انگلستان چگونه سیراف را غارت کرد؟!+تصاویر

 به گزارش بولتن نیوز به نقل از «استان نیوز»،  استعمار  انگلیس در چپاول ملت ها، همیشه نقش اصلی را بازی کرده است؛ از غارت دارایی های نفتی و سایر منابع زیرزمینی گرفته تا میراث فرهنگی و تخریب هویت تاریخی ملت ها. حاکمان بی غیرت و سرسپرده نیز که خود جیره خوار آنها بوده اند هرگز نه خواسته و نه توانسته اند از ثروت های مادی و معنوی مملکت خود دفاع کنند.

در ادامه گزارشی از تحقیقات باستانشناسی موزه بریتانیا آمده که در ان توضیحاتی را در خصوص حفاری هایی که انگلیس ها در شهر باستانی سیراف انجام داده بودند ارائه شده است. پروژه ای که پرده از یک غارت بزرگ برمی دارد، غارت حداقل بیست هزار قطعه از آثار باستانی ایرانیان و انتقال ان به انگلستان و سایر کشورهای جهان!

بندر سیراف هم اکنون در شهرستان کنگان استان بوشهر قرار دارد و اصلی ترین بندر تجاری ایران در دوران باستان بوده که کشورمان از این طریق با بخش عظیمی از دنیا ارتباطات تجاری برقرار می کرده است.

قطعا مطالعه این گزارش به شما کمک خواهد کرد تا از نقش استعمار انگلیس در سرقت و تخریب هویت فرهنگی کشورمان را بیش از پیش آگاهی پیدا نمایید، گزارشی که به دست خود انگلیس ها در موزه بریتانیا به رشته تحریر در امده و توسط «استان نیوز» به فارسی برگردانده شده است.

بندر سیراف در جنوب ایران ، در سواحل خایج فارس و در میان یک کرانه باریکی قرار دارد که بخشی از آن توسط روستای طاهری اشغال شده است. بقایای این شهر قرون وسطایی که در بین یک نوار باریک ساحلی حدود 0.5 تا ا کیلومتری با  رشته کوه هایی که به موازات آن محدود شده است.

این بندر تقریبا به یک آب عمیق، لنگرگاه محکم و محافظی خوب نزدیک است، محافظی که  برای جلوگیری از حملات طوفان بسیار مناسب است. آن سوتر و شمال این شهر را محدوده ای بدون استفاده و متروک با اندکی منابع بدون نیاز به آب رسانی تشکیل داده که بسیار مناسب برای کشاورزی است.

در مقابل این منظره، سیراف با یک شکوه و عظمت خاصی به عنوان یکی از بنادر اصلی خلیج فارس، و مرکزی در قلب مبادلات تجاری که در عرض وسیعی از اقیانوس هند فعالیت داشت پدیدار شده بود. حدود 250 سال از میانه های قرن هشتم تا اوایل قرن یازدهم میلادی ، سیراف در میان پر رونق ترین شهرها جای داشت.

در ارتفاعاتش، سیراف منطقه ای 250 هکتاری را با خانه های چند طبقه پوشش داده است که برخلاف دریا قرار گرفته اند. در مرکز شهر یک مسجد و یک بازار بزرگ وجود داشت و در حومه آن یک محله صنعتی پهناور وجود داشته که در انجا شواهدی از مقادیر فراوان محصولات سفالی و شیشه ای وجود دارد.

در جاهای دیگر شهر نیز شواهدی از وجود تولیدات آهنی، مسی، فلزات مرکب، سنگ ها، صدف، منسوجات و جواهرات وجود دارد. همچنین نتایج اولیه آنالیز نمونه های معدنی که در دپارتمان تحقیقات علمی موزه بریتانیا انجام پذیرفته است، شواهدی را از یک انبار غله غیر معمول و بزرگ که به احتمال فراوان از سریلانکا به شکل خام خود برای صادرات مجدد و یا استفاده محلی وارد شده است نشان می دهد.

نخستین منبع از ثروت های سیراف ناشی از نقش آن به عنوان مرکز تجارت دریایی در خلیج فارس، و در زمانی که تجارت اقیانوس هند کلا در یک دوران رویایی از توسعه به سر می برد بود. میزان ارتباط با جنوب و جنوب شرق آسیا افزایش یافت، درست هنگامی که برای اولین بار بین خلیج فارس، چین و شرق آفریقا مسافرت های دریایی منظمی برقرار شده بود.

بین سالهای 1966 تا 1973 میلادی، توسط موسسه ایرانشناسی بریتانیا و خدمات باستانشناسی ایران تحت نظر شخصی به نام "دکتر دیوید وایت هاوس"   6 فصل از حفاری ها در سیراف انجام شد. در خلال حفاری محوطه های بزرگی از معماری که به خوبی حفظ شده بودند در مکانهای مختلفی در سطح شهر آشکار شد که در هر کدام از آنها ملیونها اشیاء بدست آمد. از اشیاء به دست آمده که به بریتانیا انتقال داده شد، بزرگترین بخش آن در موزه بریتانیا ثبت و به آنجا سپرده شد و از ما بقی آنها توسط 10 موسسه مختلف در 3 قاره متفاوت دنیا نگهداری می شود که از جمله آنها می توان به میزبانی تهران از یک اثر بزرگ کشف شده اشاره کرد.

پروژه سیراف موزه بریتانیا در سال 2007 به عنوان یک تحقیق ابتکاری 2 ساله صورت پذیرفت که توسط موسسه ایرانشناسی بریتانیا حمایت گردید. هدف پروژه تهیه یک فهرست کامل از اشیاء به دست آمده از بندر سیراف در موزه بریتانیا بود.

کلکسیونی بالغ بر 20 هزار قطعه مصنوعات بدست آمده از سیراف، اکنون یکی از بزرگترین مجموعه های باستانی جمع آوری شده را نمایندگی می کند که در دپارتمان خاور میانه موزه بریتانیا نگهداری می شوند.. قبل از آغاز پروژه، یافته های سیراف ثبت نشده بودند و اطلاعات کلکسیونی محدودی داشتند که بعد از انجام آن، اکنون اطلاعات جامعی وجود دارد.